'Sonra sabah. Ertesi günün sabahı. Gözlerimi açamadığım zamanı hatırlıyor musun? Uçurtmayı ertesi sabaha bıraktığımı? Ah Deli ben, söylemiştim. Ben; arka odada unutulmuş bir çocuğun sesiyim. Donmuş çiçeklerin pencere kenarı. Beni sen gittikten sonra bir kaç kez görmüşler; kuşmuşum. Astımım tutuyormuş her seferinde, kalbim daha çok dayanamıyormuş konmaya. Öksürüyor, öksürüyor, öksürüyormuş. Sonra boğazım her seferinde daha da çok kuruyormuş gülmeye, uçamıyormuşum. Cancağızım, ben kedi değilim. Kızıl bir kedi hiç değilim. Bir denizin tam ortasına bırakılsam bile uçamam. Balık da değilim ben fil de. O yüzden uçurumlar balkon şişi gibi görünür sabahları. Geceleri en güzel aşkların aşığı. Ağzımı açıyorum, kuş oluyor yüzün. Nefes alıyorum, göğsümde bir fil sürüsü ölüyor. Ellerini uzatıyor bana o en güzel sessizliği kural kitabımın Sessizce çıkıveriyorum, kuralların tüm gürültüsünden. Sesim; bir dağın en tepesindeki evin bulutu. Gölge oluyorum, kulak oluyorum, gökyüzü oluyorum Ama toplam bir yokluğun etmiyorum. Deli Balım, canımın içi. Bir kez okşar mısın saçımı, tam da koltuğumda kedi olup uyumadan?'
Posted on: Sat, 13 Jul 2013 20:41:59 +0000