"-Dziewczyny, które tam przyszły naprawdę wiedziały czego chciały, były tego pewne. Ale Twoja matka... ona była skonfliktowana. To ja ją przyjęłam i przygotowałam na procedurę. -Aborcji? -Tak... Starała się mnie przekonać, że podejmuje właściwą decyzję. Ale tak naprawdę próbowała przekonać samą siebie. Słuchałam. Słucham jej tak samo jak setki innych dziewczyn przed nią. Skinęłam głową, powiedziałam, że ją rozumiem. Dla niektórych dziewczyn byłam jedyną przyjaciółką. W połowie coś musiało pójść nie tak. Chciałabym wiedzieć co. Ale gdy poszłam zobaczyć się z Twoją matką, ona właśnie się obudziła i lekarz mówił jej, że próba była nieudana. Gdy słyszysz coś wystarczająco długo w jakiś sposób zaczynasz w to wierzyć. To była tkanka - tak nam powiedziano. To była tkanka, która nie mogła przeżyć, była niezdolna do życia. Twoja matka wróciła następnego dnia. Chciała dokończyć procedurę, bo musiała iść do szkoły, robić karierę... Spojrzałam na nią raz i już wiedziałam, że zaczyna rodzić. Była zbyt młoda i naiwna, żeby to wiedzieć. Miałam dwie możliwości. Wybrałam zabrać ją do szpitala. Kiedy tam dotarłyśmy, była gotowa na odebranie porodu. Błagała mnie, żebym została. Miała tylko mnie, więc zostałam. Twój brat wyszedł pierwszy, zawsze... -Brat? -Twoja matka nosiła bliźniaki... Twój brat wyszedł pierwszy i zawsze będę go pamiętać. Był taki malutki. Ważył mniej niż pół kilograma. Był uszkodzony. Jego ręka całkowicie zaniknęła, oderwana podczas nieudanej próby. On był po prostu... Widziałam go trzęsącego się tam. Widziałam ból. I nie widziałam żadnej tkanki. Widziałam po prostu twarz dziecka. Ale Ty byłaś wielką niespodzianką. Nikt o Tobie nie wiedział, nawet Twoja matka. I wyszłaś z wielkimi oczkami, po prostu piękna..."
Posted on: Tue, 17 Sep 2013 17:08:42 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015