"My najwyższe mamy wyobrażenie wolności osobistej; pozbawienie jej kogo w Rosji nie dziwi nawet ludu. My świętość własności czuliśmy zawsze tak silnie; Moskal każdą własność uważa za własność Cara, której używać tylko łaskawie dozwala poddanym. Nasza wiara jest niepodległą ziemskim Mocarzom; oni głową kościoła swego uznali Cara. Nasza wiara przy niewzruszoności dogmatów, ciągle jest zdolną kształcenia się, rozwijania, ciągle pełną życia, postępu; ich nieruchoma, skamieniała, martwa. – I jakże tu zgodzić te dwie masy tak zupełnie przeciwnie rozwinięte, czujące, myślące? Jest to płomień z lodem, światło z ciemnością, fałsz z prawdą do związku przymuszać". Tak pisał Franciszek Morawski (1783-1861) - żołnierz i poeta - w odpowiedzi na słynne wystąpienie Aleksandra Wielopolskiego "List szlachcica polskiego do księcia Metternicha", w którym to liście Margrabia, wzburzony postawą władz austriackich w czasie krwawej rabacji galicyjskiej 1846 r., gdy - jak sądzono: za tych władz inspiracją a przynajmniej przyzwoleniem - chłopi napadali na dwory szlacheckie, dokonując licznych mordów i grabieży, zarysował program zawierzenia przyszłości Polaków carowi Rosji. Morawski taką perspektywą stanowczo odrzucał, nie tylko z powodów wyraźnie wskazanych w powyższym cytacie. Polecamy interesującą całość na stronie polskietradycje.pl/article.php?artykul=492. To jeden z jakże wielu głosów w trwającej już bez mała od stuleci - a wciąż budzącej wielkie emocje - dyskusji, co czynić można i należy w imię interesu i przyszłości państwa i narodu.
Posted on: Tue, 06 Aug 2013 09:24:40 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015