(c) ERWIN MORTIER Brits gezegde: Een dromedaris is een paard ontworpen door een comité. De échte reden voor het afvoeren van Joos op Radio 1. Het getuigt van een grenzeloos en onaanvaardbaar cynisme om allerlei hoge bonzen nu te horen verkondigen dat radio ook voldoende warmte, emotie en karakter moet uitstralen, nadat net zij er alles aan hebben gedaan om wat radio essentieel tot radio maakt uit de ether te bannen. Nu de zender daarvan de bittere vruchten plukt, hoeft niemand van de goeroes zich daar kennelijk voor te verantwoorden. Hun recentste rondje paniekvoetbal illustreert voor de zoveelste keer een treffend Brits gezegde: Een dromedaris is een paard ontworpen door een comité. Radio 1 ramt ons een gedrocht van een kemel door de strot, maar wil ons wijsmaken dat het een volbloed is. (De Morgen Opinie 19 oktober 2013) *** De beslissing van de radio-top van de VRT, onze publieke omroep, om ‘Joos’ af te voeren, wat meer dan terechte kritiek oogst, is helaas een tragedie die al heel lang op de loer lag. Aan deze ondoordachte noodgreep ligt een veel fundamenteler kwestie dan de luistercijfers ten gronde. Het probleem van Radio 1 is namelijk niet de luisteraar. Die wil gedegen informatie, diepgravende journalistiek, kwaliteitsvolle informatie over sociale en culturele onderwerpen, en hij is ook niet vies van wat amusement. Hij wil met andere woorden goede radio, betrouwbaar, interessant, sfeervol, als het kan ook een tikkel eigenzinnig en geestig. De luisteraar wil daarmee al jarenlang hetzelfde. De komst van nieuwe media heeft daar weinig aan veranderd. De luisteraar is dus het probleem niet. Het probleem van Radio 1 is haar leiding, die geen leiding is. De zender is een Siamese tweeling: tegelijk een reguliere radiozender naast de andere, én een van de kanalen waarlangs de nieuwsdienst aan haar opdracht tot actualiteit en duiding voldoet. Die twee gestalten leven al jaren op gespannen voet en rijten Radio 1 op stilaan fatale wijze aan flarden. Niemand weet wie nu echt de baas van de zender is, omdat er ook niemand echt de baas is. Nieuwsdienst Deze analyse is al evenmin fonkelnieuw. De kwestie beheerst het huis aan de Reyerslaan al jaren en komt geregeld ook in het publieke domein aan de orde, maar de troebelheid blijft bestaan en wordt met elke halfslachtige poging tot een oplossing slechts vergroot. Het samensmelten van de nieuwsredacties van radio en televisie mag dan wel degelijk de VRT-nieuwsdienst tot een van de productiefste onderdelen van onze omroep hebben omgevormd, een en ander leidt ook tot zeer perverse effecten. Voor de nieuwsdienst is radio een afdankertje, niet de plek waar je je beste talenten inzet. Die werken voor de tv-journaals. Mede daardoor is het ochtendprogramma van Radio 1, dat nochtans de nieuwsagenda voor de hele dag bepaalt, van een ontstellend belabberd gehalte. Zowat het allerbelangrijkste programma, ook in democratisch opzicht, verdient journalistieke talenten die op een gerijpt metier, op inzicht en ervaring kunnen bogen. Wat wij burgers echter iedere ochtend voorgeschoteld krijgen is het improviseerwerk, neem me niet kwalijk, van een stelletje kleuters. Met belangrijke verkiezingen voor de boeg kunnen we ons met recht de vraag stellen of de zender nog langer die essentiële taak voor ons, haar burgers, kan vervullen. In deze kwestie heeft de VRT-nieuwsdienst behoorlijk wat boter op het hoofd. De zwaktes van de nieuwsonderdelen van Radio 1 stralen echter ook af op de andere helft van de Siamese tweeling: de reguliere zender, met talenten als Ruth Joos van wie wij zo veel houden. Het antwoord van de leiding aldaar komt er onveranderlijk op neer dat onze Radio 1 moet dienstdoen als kunstbeen voor de lamme poten van de nieuwsprogrammatie. Dat is, voor wie alle puzzelstukken rustig samenlegt, de werkelijke reden voor het trieste schaakspel dat zich dezer dagen afspeelt. Men meent een wankele tafel stabiel te krijgen door haar sterke poten af te zagen en ze op de plek van de zwakke poten aan het blad te lijmen. Dat is behalve kortzichtig ook volslagen onzin. In die optiek is het alleen maar logisch, maar helaas ook diep-tragisch, dat het management getalenteerde radiomakers opvat als hompen stopverf waarmee je ieder gat kunt vullen, zonder oog te hebben voor de eigenheid van hun kunnen. Iedereen moet zich voegen naar het dogma van het nieuwsstramien, dat tegelijk amusant moet zijn. Wie wel nog eigenzinnigheid vertoont, krijgt een leger schoonmoeders over zich heen, bijt op zijn tanden of verlaat de zender. De lijst met talent dat het schip heeft verlaten is stilaan indrukwekkend, terwijl de hoeveelheid zielloze stopverfprogrammas gepresenteerd door grijze middelmaat, ondersteund door onderbemande en niet altijd even geïnspireerde redacties, blijft toenemen - omdat de leiding dat ook zo wil, door formats boven mensen te stellen. Het getuigt dus van een grenzeloos en onaanvaardbaar cynisme om allerlei hoge bonzen nu te horen verkondigen dat radio ook voldoende warmte, emotie en karakter moet uitstralen, nadat net zij er alles aan hebben gedaan om wat radio essentieel tot radio maakt uit de ether te bannen. Nu de zender daarvan de bittere vruchten plukt, hoeft niemand van de goeroes zich daar kennelijk voor te verantwoorden. Hun recentste rondje paniekvoetbal illustreert voor de zoveelste keer een treffend Brits gezegde: Een dromedaris is een paard ontworpen door een comité. Radio 1 ramt ons een gedrocht van een kemel door de strot, maar wil ons wijsmaken dat het een volbloed is. Weg ermee. (c) ERWIN MORTIER
Posted on: Sun, 20 Oct 2013 06:21:38 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015