1. Economische en morele schuldenlast oplossen via een nieuw handelsverdrag in de harten en hoofden van de kleine en grote ondernemers. Toelichting: kleine en grotere ondernemingen zouden in mijn beleving prima meer zich kunnen richten op het ontwikkelen van innovatieve import- en exportactiviteiten. Of het nu om een klein kantoormeubelfabriekje gaat of een mega bouwer van huizen. In beiden gevallen is het voorstelbaar, dat ze contact leggen met bijvoorbeeld een land als Indonesië en Suriname. Niet om hier al vandaag of morgen aan te beginnen, maar de eerste ideeën kunnen worden aangeboord in de hoofden en harten van de verantwoordelijke ondernemers en leidinggevenden. Ik als ondernemer van Luna, heb in dit boek een aantal mogelijke wegen naar een andere invulling hierom trend aangegeven en voor een deel al voorbewerkt. Want als antroposoof en ontwikkelingsdenker en adviseur, wil ik hierin niet achterblijven maar juist vernieuwend denken en doen. Bijvoorbeeld, door mezelf als een soort van innovator aan te bieden. Niet dat ik panklare nieuwe verdienmodellen in mijn advies en ontwikkelingswinkeltje heb liggen, maar door te laten zien hoe en wat je kunt doen om in jezelf eerst een fundament te leggen, waarop je eigen geweten en ondernemersinstinct verder kunnen bouwen aan een rechtvaardige wereld. Wat betekent een geweten in dezen? Een afdoende of afgerond antwoord kan en wil ik hierop niet geven. Want ik kan natuurlijk niet spreken voor een ander, die misschien een heel ander mens en wereldbeeld heeft als ik. Het is mijn eigen persoonlijke opvatting, die ik hieronder heb beschreven. Maar dat hoeft een gewetensvolle beschrijving van mijn kant niet in de weg te staan. Misschien is dit al de eerste en beste bewijs dat je als lezer niets te vrezen hebt van een antroposoof. Ik doceer niet en ik leg niemand iets op. Dat is trouwens een van de basisuitgangspunten van zo goed als iedere antroposoof. De persoonlijke vrijheid en verantwoordelijkheid staat ons die in de weg. Waarmee ik maar wil aangeven dat je als geïnteresseerde in wat antroposofie is je niet hoeft te laten kapittelen. In tegendeel zelfs, want ik zie als antroposoof geen enkel voordeel of zin en nut in het feit dat jij als geïnteresseerde mij of een andere antroposoof wilt napraten en nadoen. Dit staat haaks op wat de grondleggers van de antroposofie voor ogen hadden. Wat een mens en zijn geweten in essentie is. Dat heb ik hieronder en deels hierboven benoemd. Dus dat het de ander vrijlaat in zijn eigen keuzes en bijbehorende verantwoordelijkheden. Maar dan ben ik er nog niet mee. Dan ben ik pas begonnen met mijn visie op wat we in het gewone gespreksverkeer ons geweten zijn gaan noemen. De diepere essentie kunnen we terugvinden in ons eigen persoonlijke verleden. Bijvoorbeeld, ben je een mens die in zijn verleden blijk heeft gegeven van een ruime mate van moreel besef. Dan zal het je niet moeilijk vallen samen te werken. Of dat wat je hebt aan talent en aardse bezittingen te delen. Het tweede voorbeeld, dat ik in mezelf heb kunnen aanboren is: wie niet in zijn eigen levensloop of biografie zoiets als compassie met de ander en zichzelf als sterfelijke mens heeft gekend, die zal ook nu en in de toekomst hier moeite mee hebben. Wat niet wil zeggen, dat het niet is aan te leren en te ontwikkelen, maar je zult er gewoon niet zelf zijn opgekomen. Je hebt dan een boek als dit misschien nodig om jezelf bewuster te maken van het bestaan van zoiets dagelijks als een persoonlijk of individueel geweten. Mijn derde en afsluitende voorbeeld is: je geweten weet jou altijd weer te vinden. Wie wel eens een droom en nachtmerrie heeft, die kan zich misschien daar iets van willen herinneren. Zo heb ik in mijn loopbaan als adviseur weleens een droom en nachtmerrie gehad over zoiets triviaals als het slecht verzorgen van dieren. Iedere keer als ik de dag ervoor me niet had gehouden aan de impulsen die mijn ondernemers geweten me had gegeven, moest ik dit bij wijze van spreken s nachts bekopen. Want het menselijke geweten kan ons het beste de oren wassen wanneer we de ogen hebben gesloten voor een opwekkende en gezond makende nachtrust. Dit wassen van de oren heeft in mijn geval geleid tot het schrijven van dit boek. Dat ik hiermee het werkelijk bestaan van zoiets zweverig en spontaans als mijn en jouw geweten heb aangetoond wil ik hier niet beweren, maar als jij mij kunt en wilt vertellen wat jouw naarste dromen zijn dan zou ik je misschien iets meer persoonlijker kunnen bewijzen, dat dit wel of niet je geweten is geweest die jou ergens op wilt wijzen. Maar dit terzijde. Wat doet je instinct eraan om je als leidinggevende een andere koers te laten varen binnen de onderneming waar je je aan verbonden bent en voelt. Ons geweten heb ik hierboven gekarakteriseerd en niet in een vastomlijnde definitie weergeven. Ik kan en doe dit niet om dat dit jouw als lezer misschien dwars kan komen te zitten, wanneer jezelf een eerste poging wilt doen om je eigen persoonlijke geweten te leren kennen en onderzoeken. Hetzelfde heb ik gedaan als het gaat om de betekenis van het instinct. Bijvoorbeeld, als ik ergens mijn neus insteek dan loop ik de kans om te worden besmet. Met een soort van virus. Binnen het kader van dit boek kan ik ter illustratie geven mijn neuservaring met zoiets eenvoudigs als de wedstrijdsport met postduiven. Ik heb ooit in mijn verleden is de duivenhokken mogen beheren van iemand die op vakantie was of gewoon naar zijn werk. In beide gevallen ben ik dus besmet geraakt met de zogeheten duivenvirus of duivenbacil. Maar nu komt het. Mijn eigen geweten plus instinct waren beide niet gecharmeerd hiervan. Beiden wilden eigenlijk niet dat ik al als puber me zou inlaten met een sport die niet altijd de wetten van de natuur tolereerde. Maar om je volledige openheid van mijn morele zaken te geven. Ik was ook een grage voetballer en ook daar haalden ze beiden hun spirituele neus voor op. Nu had ik de pech en deels geluk, dat ik in beiden sporten geen leidende rol kon spelen, want anders had ik daar veel minder schone handen aan overgelaten, dan ik nu heb. Meer privé informatie hoef en wil ik je niet toevertrouwen. Het gaat hier in dit boek niet om mijn privéleven, maar om mijn openbare taak en functie als antroposofische ondernemer. Wie in zichzelf een zoektocht wil starten opzoek naar zijn ondernemers en of managersinstinct die kan maar beter is een goede en oprechte terugblik maken van zijn eigen privéleven. Daar zul je ongetwijfeld de parels vinden, die je leiden naar je eigen geweten en instinct voor het samenwerken met je collegas, medewerkers en klanten. Het zijn immers dezen die geconfronteerd worden met wat ik hier noem: ons individuele schuld en boete besef. Het maakt een wezenlijk onderdeel uit van wat ik al hierboven heb aangestipt om als nieuwe ondernemer of manager een deel van de collectieve schuldenlast op je eigen conto bij te schrijven. Niet dat ik of een ander je dit wil opleggen en verplichten. In tegendeel. Het zou immers van geen enkele waarden zijn, wanneer je niet uit eigen zelfbewustzijn een belangrijke bijdrage zou willen leveren aan het wegnemen van de schulden die ik noem: wie zijn land wil dienen, die zou is mogen overwegen om zijn persoonlijke leven te verbinden met die van ons Nederlanders, die als nazaten van onze voorouders hier een taak in zien. Ik heb ergens in boek dit al geschreven, door in de herinnering terug te halen, dat wij zo welvarend zijn geworden onder andere over de ruggen van anderen. Ik heb als voorbeeld aangeven, de gouden eeuw en de landen als Suriname en Indonesië. Maar wie zelf een ander voorbeeld heeft die is hierin natuurlijk weer helemaal vrij. Ik kan het niet vaak genoeg herhalen, want wie iets doet dat niet stoelt op zijn eigen persoonlijke gevoel voor zijn vrijheid, die kan het maar beter achterwege laten. Is mijn stelligste overtuiging als antroposoof. Een andere en misschien wel meer eenvoudige manier om jezelf tot je geweten en instinct te keren. Is het nalaten van het veroordelen van een ander is mij gebleken. Ik ben inmiddels zo gepokt en gemazzeld in het moeten ondergaan van verkeerde oordelen over mijzelf, dat ik hiervoor al behoorlijk immuun ben aan het worden. Niet dat een veroordeling en beoordeling mij geheel koud laat. In tegendeel. Maar zolang ik me gesteund voelde en in zekere zin beschermd door mijn geweten en instinct, kon ik het heel gemakkelijk weer naast me neerleggen. Ik ervaar dit eerder als een vorm van compassie en mededogen met mezelf, dan dat ik heb gezien als een misplaatste vorm van hoogmoed en arrogantie. Dus als je zoekende bent straks of al hebt gedaan naar je eigen schuldenlast in je levensloop, dan is het van zeer groot belang dat je dit doet met de meeste compassie en mededogen. Niet alleen naar jezelf. Ook naar degenen die jouw iets hebben aangedaan. Vergeet niet dat een ander dit allemaal heel anders heeft ervaren en ingezien dan jij. De medaille kent nu eenmaal drie zijden; de voor en achterzijde en een randje. Een ieder van ons kan zich wel indenken, dat ook op het randje aan de zijkant van een medaille of geldstuk iets geschreven staat. Op die van mij persoonlijk staat te lezen: Houd moed, en houd vooral vol..! Want je hebt naar je beste kunnen en laatste inzichten gedacht, gevoeld en gedaan. Rob van Hove, Nieuw Scheeda.
Posted on: Mon, 04 Nov 2013 11:35:42 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015