14 czerwca, Homilia-o.Włodzimierz Zatorski OSB Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas (2 Kor 4,7). (...) Słabość i kruchość człowieka otrzymują tutaj pozytywne znaczenie, stają się znakiem uwidaczniającym, że działanie Apostoła nie może pochodzić od niego samego, z jego ludzkich pragnień, a przez to nosić na sobie znamienia egocentryzmu, skończoności i przemijalności. „Z Boga ma być owa przeogromna moc, a nie z niego”! To, co słabe, owa glina, całkowicie przynależy do tego świata i razem z nim przemija, ulegnie zniszczeniu. Przetrwa jedynie to, co jest przepełnione Duchem od Boga. Dlatego, paradoksalnie, trzeba Bogu podziękować za naszą słabość, bo ona stała się narzędziem Bożego działania w nas i poprzez nas w innych.
Posted on: Fri, 14 Jun 2013 04:37:21 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015