312 “de Muur” Denkend aan Berlijn is mijn eerste gedachte meteen: de Muur. Ergens in het begin van de jaren zestig gingen de machthebbers uit het oosten van Europa over tot het bouwen van een stenen barricade tussen communisme en kapitalisme. De stad Berlijn werd doorkliefd, deels omwald en families werden van elkaar gescheiden. Die toestand heeft bijna 40 jaar geduurd en menig inwoner uit de toenmalige Duits Democratische Republiek (DDR) heeft een poging ondernomen, dan wel met de gedachte gespeeld, om naar het westen (Bondsrepubliek Duitsland (BDR) te ontkomen. Want aan de communistische kant heerste de mening dat de Muur was gebouwd om vreemde sujetten buiten te houden. Mijn lessen over Europa waren toen van een heel andere inhoud dan de lessen die ik tegenwoordig geef. Er was “damals” een duidelijke tweedeling en er werd van mij verwacht dat ik het liedje: “Over de Muur” van “Klein Orkest” aanleerde (zie: youtube/watch?v=9LsqfgPx_Rw). Het lied eindigt met het volgende refrein: En de vogels die vliegen van West- naar Oost Berlijn Worden niet teruggefloten; ook niet neergeschoten Over de Muur , over het Ijzeren Gordijn omdat er brood ligt soms bij de GedächtnisKirche soms op het Alexanderplein Vaak heb ik aan die vogels moeten denken. Waarom is dat alleen maar voor vogels mogelijk en niet voor andere levende wezens??? De mens is wezen om begrensd te zijn. Hij moet zijn vleugels kunnen uitslaan. Sinds “die Wende”, het openstellen van de Muur, “Glasnost” en “Perestrojka” in november 1989 is er weer vrijheid van vervoer en goederen tussen oost en west en dus ook vrij vervoer van mensen. Wat ik toen nooit voor mogelijk heb gehouden, een vakantie is het Oostblok, heb ik nu al enkele malen gedaan: Polen, Tsjechië, Slovenië… Het leven was er anders en in mijn gesprekken die ik mocht voeren met mensen van mijn leeftijd uit de voormalige DDR komt naar voren dat zij toch stiekem naar die tijd terug verlangen. Niet vanwege het gevoel van onvrijheid, maar wel vanwege het feit dat alles zo goed geregeld was: onderwijs, werk, kinderopvang. Men had niet veel en moest lang sparen voor wat luxeartikelen, maar er was toch een gevoel van saamhorigheid en tevredenheid. Langzamerhand gingen ook de voetbalgrenzen open. Oosteuropese spelers kwamen in beeld in het Westen en wisten een stukje kwaliteit aan het spelletje toe te voegen. Ik werkte toen in de omgeving van Rotterdam en had een zoon van Hans Hagelstein, toenmalig manager van Feijenoord, in mijn klas zitten. Hij heeft mij precies uit de doeken gedaan hoe het is vergaan met het aantrekken van twee Roemeense spelers, waaronder bijvoorbeeld Sabau. Ook Roda heeft spelers gekend die na de val van de Muur in Kerkrade hun geluk kwamen beproeven. Denk maar aan de felle Bodnar of de nu bij NAC spelende Bodor, die ons ooit nog eens in de Eredivisie heeft gehouden, Damjanac, Filipovic, Iwan, Kadar, Kaliszan, Kasperski, Kujovic, Kiekejlka, Kurto, Lebedynski, Miskovic, Mores, Neméth, Pogodin, Popova, Prus, Secerovic, gebroeders Stankov, Torma, Tomasic, Tyton, en Urdinov. Allemaal spelers die ons meestal nog vers in het geheugen liggen en die we hebben toegejuicht en toegezongen (en soms verguist). Ik schrijf dit allemaal omdat de afgelopen herfstvakantie mijn Roda-wereldvlag enkele dagen in Berlijn is geweest. Even een momentje pakken om te overdenken en te mijmeren en dankbaar te zijn voor wat we hebben. Zie voor de foto’s van Checkpoint Charlie, de Muur en de Brandenburger Tor, mijn fotosite op Tumblre Reacties kunt u sturen: vocer1960@hotmail Twitter: twitter/Lempsje Website/webblog: lempsje.tumblr (ook voor foto’s)
Posted on: Sat, 26 Oct 2013 08:10:16 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015