65“Rastesisht te dashuruar”Ndersa ai ishte mbeshtetur ne makine me duar ne xhepa, dhe vetem e shihte dhe e priste.-Dukesh O.O.-Katastrofe? :(-Ma..Magjepsese. tha me belbezim Brusi. Ajo vrapo per te ai dhe e perqafoi. -Emm, vjen nje ere te mire. Heret e tjera vije era sufllaqe :p.-Idjot. E gjuan Sidorela me cant ne krahe. Ndersa ai e mbante ne bel, dhe e shihte ne sy i buzeqeshur. -Sa me fat qe jam... tha ai.-Me fat, pse?-Ikim, ngelem ketu. Kam pronotuar nje vend diku. Sot, dua te gajasesh.. te qeshesh dmth, para se te me gjuash :p. se je nevrike ti :p.-Hahaha mire qe e din. -Zonjush… Hap deren Brusi dhe ja ben me dore qe te futet brenda. Ajo qesh dhe si nje zonjushe e vertet me klas, ulet me kujdes. Ai mbyll deren e makines dhe kthehet ne anen e shoferit. Futet brenda dhe ndez makinen. Pastaj kap doren e Sidoreles, dhe nuk ja leshon...-Ku do shkojme? Pyeti kurioze Sidorela.-Diku. Ne nje vend te qet, por tmerresisht te bukur. Nuk do zhgenjehesh. Buzeqeshi Brusi dhe e pa ne sy. -Shiko rrugen.-C’rruge, kur rrugen e jeten e kam ne krahun tim.Sidorela mbeshteti koken ne sedilje dhe po e adhuronte duke e pare. E shihte ne heshtje. Sa e donte ate djale. Kishte perfunduar rastesisht e dashuruar. ---Mberritem. Me ler te te ndihmoj te zbresesh. Nderkoh Eva vendos duart ne shpatullat e tij dhe zbret me kujdes. -Ku jemi ketu ?-Prit se akoma nuk ke pare asgje.E kishte cuar ne nje si pune kodre, ku poshte saj dukej i tere deti. Mund te laheshe ne te nese zbrisje. Ishte i vetmi plazh pa njerez ne kte ore. Nuk kishte asnje zone private. Ishte i tere per njerezit, falas. -Eja. Dhe Leo eci perpara. U ul dhe i hodhi syt nga deti. Ndersa Eva kishte ngelur ne vend. Freskia e atij vendi e mbushte me qetesi dhe jete. mbylli njehere syt dhe u mbush me fryme. Pastaj u ul afer Leos. Ndersa ai u afrua akoma edhe me shume.Eva e pa ne sy. -Do erresohet. Me mire te rrim keshtu, sdo e ndjejme shume freskine. Ben fresk shume ketu. U mundua te justifikohej Leo, kur ai donte thjesht te rrinte afer saj, te ndjente aromen e flokeve te saj kacurrele, tek fluturonin nga era.-Ketu eshte kaq.. Mrekulli me vete. Shprehu Eva. -Nuk te kam sjelle vetem te shohesh bukurine, por edhe te shfryhesh. E kam mesuar kte vend tani vone. Dhe sa here merzitesha, vija dhe shfryhesha ketu. Bertisja , dhe me pelqente te degjoja jehonen. Dua te bertasesh edhe ti, te clirosh dhimbjen, inatin, te nxjerresh jashte gjithcka.-Por si?-Ja keshtu. Dhe u cuan e kembe Leo. Hapi krahet, mbylli syt…-Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa… Beri nje te bertitur te madhe. –Jepi. I tha pastaj Eves.Dhe ajo mbylli syt. Hapi krahet si ai, dhe bertiti me sa fuqi te kishte. Pastaj u ul e tera ne toka. U shtri mbi bare. Mbylli syt dhe leshoi nje buzeqeshje ne fytyre.Leo kur e shihte ashtu, i vinte ta puthte, ta prekte, ta mbante ne krahe. Por kishte frik nga reagimi i saj.Pastaj u shtri edhe ai mbi bar si ajo. Vendosi duart mbi bark, dhe po shihte qiellin se si pak nga pak do behej i kuq nga perendimi i deillit. Do shihte diellin se si shkrihej dhe humbiste ne det. Pastaj do dilnin yjet. Ishte gjithcka ne heshtje. Dukej sikur po flinin gjum. Leo donte te fliste por nuk e dinte cfare. Por duhet te fliste.
Posted on: Sat, 23 Nov 2013 21:52:59 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015