8 Het weekend is bijna achter de rug, nu alleen het staartje nog. Weer zoekt One-friend naar woorden. Zijn geheim. Waar was hij gebleven? ‘Ik moet me gaan uiten’, fluistert hij zacht, ‘want dat opgekropte gevoel begint loodzwaar te wegen. Ik..., zegt hij dan, ik, en daar blijft hij steken. Zijn kinderen spelen door zijn hoofd, ze waren op bezoek gekomen. Het had veel drukte gegeven en hem al zijn inlevingsvermogen gekost. Een geheim, vraagt hij zich laatdunkend af, wat nou geheim! Allemaal gelul! Het leven is eerder een kerstdiner tussen vreemden... Zoals een dorpje verder, waar ze hem ooit voor het jachtdiner hadden uitgenodigd. Op tafel schalen met kwartels en patrijzen, allemaal door die onnozelaars voor hun lol uit de lucht geschoten. Eet! Zo was het gegaan! Ze hadden hem dwingend aangestoten, medeplichtig gemaakt! Zelfs tegen zijn zin had hij door moeten vreten. De enige bekende in het gezelschap was Olivier geweest, die er op het laatst laconiek een glaasje Calvados achteraan gooide. Een mooie afsluiter, je brandt een gaatje... Zijn spottende blik daarbij. Olivier, schiet het door One-friends hoofd, misschien... Nee, daar was hij deze week al twee keer op bezoek geweest... Hij kijkt naar zijn hond. Je moet je vrienden niet afvallen, bedenkt One-friend, en streelt aarzelend de flanken van het dier.
Posted on: Sun, 01 Dec 2013 20:26:53 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015