9 Alweer uren later zit One-friend nog steeds op de bank, naast hem staat een doos met boeken, die heeft zijn moeder hem onlangs toegestuurd. Zonder veel hoop grabbelt hij er doorheen. Een toegift op de erfenis,dat had ze erbij geschreven, en zonde om ze zomaar aan een wildvreemde weg te geven...’ Op de tast vist hij er een boek van Bertus Aafjes uit. Kan ze daar nou echt niet iemand anders blij mee maken? Dat zuinige, denkt hij ineens vol ingehouden ergernis, het kenmerkt haar hele generatie; behalve als het om nieuwe autos gaat! Met korte stoten begint de hond zacht piepend zijn kop in zijn oksel te drukken. ‘Hou toch eens op!’ Hij knikkert Aafjes terug in de doos en zoekt verder. Hé gedichten van Gerrit Komrij... One-friend kent alleen zijn polemieken. De hond kuiert ondertussen rusteloos door de kamer. Dadelijk, mompelt One-friend, ik wil eerst even iets lezen. Dan krijgt hij het portret van de schrijver onder ogen. De holle ogen... Literatuur, bedenkt One-friend bitter, bereikt me meestal pas als de schrijver alweer dood is... De letters beginnen plotseling te dansen, en hij ziet zichzelf drieregelige oudemannen gedichten schrijven. Wat een kutleven, besluit hij hardgrondig, en klapt het boek dicht.
Posted on: Mon, 02 Dec 2013 17:43:07 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015