ARTIK YAŞAMAKTAN ÖTE Artık yaşamaktan öte bir seçim kalmıyor bana Kanımda tortu halinde umutlar dolaşıyor Kalbim, acılarla seyrelen bir elek olarak Yine kırgın, kimsesiz, dünyayla dalaşıyor Yok bana bir durak, bana soluk yok Yağmur beni dürtmek için düşüyor saçlarıma Beynim, değirmenim, soruları öğütenim Hep sonunda seni avuçlarıma almak Kağıt kalem şiir, kağıt kalem şiir Ey yıllardır dünyaya karşı kurduğum barikat Koru kendini, güneş arkadan vurabilir. Artık yaşamaktan öte bir seçim kalmıyor bana Bütün kitapların ölçüleri ona dar geliyor Hiçbir sözcük dikemiyor açılan bu söküğü Yüzüm hücrelerine dek yarılıp genişliyor Her sokağa çıkışımda, dünyayı içine çeker gibi... Rüzgara karşı bağırıyorum, ey gençliğimin yarısı Sesimin burgaçları alıp götürüyor beni Bir çığlık kalıyor kentin çatılarında Artık hiç birleşmeyecek binlerce sözcük Bunun için bir daha okumayın şiirlerimi Varsın gökyüzünde bir de duman donsun Bir şair de ne olur evine ekmek taşısın Durup çocuklarla konuşsun, bugün hava Güzel olacak desin, maça gitsin, bağırsın Hep kendini deşen bir hançer olmasın şiir Ey yaşama dürtüsü, ey kalan son burcum Koru kendini, gökyüzü alnına çarpabilir. Taşlar filiz sürüyor tohum çürürken toprakta Artık yaşamaktan öte bir seçim kalmıyor bana...
Posted on: Sat, 02 Nov 2013 23:15:51 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015