Adapting to new market conditions ადაპტაცია ბაზრის ახალ პირობებთან New market conditions have created a strongly competitive transport environment that has downgraded railways’ importance. Since 1950, the efficiency of road and water transport has grown exponentially, mirrored by changes in ownership and financial structures. Railways are now competing primarily with nimble private companies using trucks, ships, cars, buses, and aircraft - that can adapt more rapidly to market requirements. As economies develop, the structure of the economy often changes to require less transport. Over the last sixty years, governments have invested heavily to develop roads and highways, creating railways’ strongest and most successful competitor. As in many developing countries road users do not pay or do not pay enough for using infrastructure, which puts railways in an even more difficult position. As a result, rail market share is declining, exerting downward pressure on volume and revenues. ბაზრის ახალმა პირობებმა ჩამოაყალიბა კონკურენციის მაღალი დონე გადაზიდვების სფეროში, რამაც დააკნინა რკინიგზების მნიშვნელობა. 1950 წლიდან მოყოლებული, საავტომობილო და წყლის ტრანსპორტის ეფექტიანობა იზრდება გეომეტრიული პროგრესიით, რამაც გამოხატულება ჰპოვა საკუთრების ფორმებისა და დაფინანსების სტრუქტურის ცვლილებებში. დღეს რკინიგზა კონკურენციას უწევს, უმეტესწილად, სამეწარმეო კერძო კომპანიებს, რომლებიც იყენებენ სატვირთო მანქანებს, გემებს, მსუბუქ ავტომობილებს, ავტობუსებსა და ავიატრანსპორტს, რომელთაც უფრო სწრაფად შეუძლიათ ბაზრის მოთხოვნებთან ადაპტირება. ეკონომიკური განვითარების ზრდისამებრ, ეკონომიკური სექტორის სტრუქტურა ხშირად იცვლება და საჭიროებს ნაკლები რაოდენობის ტრანსპორტს. ბოლო სამოცი წლის მანძილზე მთავრობები მნიშვნელოვანი მოცულობის ინვესტიციებს დებდნენ საავტომობილო გზების და ჩქაროსნული ავტომაგისტრალების განვითარებაში, ქმნიდნენ რა უსერიოზულეს და ყველაზე წარმატებულ კონკურენტს რკინიგზისათვის. აგრეთვე, ბევრ განვითარებულ ქვეყანაში საავტომობილო გზებით მოსარგებლეები არ იხდიან გადასახადებს ინფრასტრუქტურით სარგებლობისათვის ან გადახდას აწარმოებენ არასრული მოცულობით, რაც რკინიგზას კიდევ უფრო მძიმე მდგომარეობაში აყენებს. შედეგად, რკინიგზის ბაზრის წილი იკლებს, მცირდება რა გადაზიდვების მოცულობები და შემოსავლები. Tough competition and declining market share should trigger changes in railway administration and management - cutting costs, adapting services to customer shipping requirements, and improving service quality. But these responses have been rare because railways were managed as government departments, not business units. Therefore, they were managed according to political priorities. This practice has relegated many of the world’s railways to a serious state of decline. Common practices that led to this decline include the following strategies for using the railways to accomplish political outcomes. ხისტმა კონკურენციამ და ბაზრის წილის კლებამ სტიმული უნდა მისცეს ცვლილებებს რკინიგზების ადმინისტრირებაში და მართვაში - ხარჯების შემცირებას, მისაწოდებელი მომსახურების ადაპტირებას მოთხოვნილებებთან, რომლებსაც მომხმარებლები გადაზიდვებს უყენებენ, და მომსახურების ხარისხის ამაღლებას. მაგრამ ასეთი რეაქცია იშვიათობაა, ვინაიდან რკინიგზის მართვა ხორციელდებოდა სახელმწიფო დეპარტამენტების, და არა კომერციული საქმიანობის სუბიექტების, სახით. მაშასადამე, მათი მართვა ხორციელდებოდა პოლიტიკური პრიორიტეტების შესაბამისად. ასეთმა პრაქტიკამ მსოფლიოს ბევრი რკინიგზა სერიოზული დაცემის მდგომარეობამდე მიიყვანა. გავრცელებულ პრაქტიკაში, რამაც გამოიწვია აღნიშნული დაცემა, შედის პოლიტიკური შედეგების მისაღწევად რკინიგზების გამოყენების შემდეგი სტრატეგიები: • Providing a large-scale source of good jobs to help government reduce national unemployment; • კარგი სამუშაო ადგილების მასშტაბური წყაროს უზრუნველყოფა, რაც ეხმარება მთავრობას შეამციროს უმუშევრობის დონე ქვეყანაში; • Creating a captive clientele for poor-quality products and services supplied by other government enterprises; • შეთვისებული კლიენტურის (captive clientele) ჩამოყალიბება სხვა სახელმწიფო საწარმოების მიერ მიწოდებული დაბალი ხარისხის პროდუქციისა და სამსახურებისათვის; • Providing below-cost transport services as a public good (passenger services) or to subsidize production of other government enterprises; • სატრანსპორტო სამსახურების მიწოდება თვითღირებულებაზე ნაკლებ ფასებში საზოგადოებრივი საქონლის (public good) სახით (მგზავრთა გადაყვანა) ან სხვა სახელმწიფო საწარმოების საწარმოო საქმიანობის სუბსიდირება; • Providing high-level jobs for political appointees, who frequently lacked railway experience or business qualifications; • მაღალი თანამდებობების უზრუნველყოფა პოლიტიკური ნიშნით დანიშნულთათვის, რომელთაც ხშირად აკლიათ გამოცდილება რკინიგზის დარგში ან კვალიფიკაცია კომერციული საქმიანობის სფეროში; • Garnering political support from trade unions in exchange for railways adopting compensation schedules and conditions unrelated to employee performance, and financially unaffordable for railways. • პოლიტიკური მხარდაჭერის მიღება პროფკავშირებისაგან რკინიგზებისათვის შრომის ანაზღაურების სქემებისა და პირობების შემოღების სანაცვლოდ, რომელიც არაა მიბმული მომუშავეების მუშაობის ეფექტიანობასთან და რკინიგზის ძალებს აღემატება ფინანსური თვალსაზრისით. მსოფლიო საფინანსო ინსტიტუტების მასალებიდან
Posted on: Sun, 25 Aug 2013 09:07:09 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015