Archiwum Nowej Debaty: "Gdyby leki psychotropowe pierwszej generacji były naprawdę skuteczne, pacjenci tłumnie ustawialiby się po nie w kolejkach do gabinetów psychiatrycznych. Poglądy Thomasa Szasza uważającego, że choroba umysłowa to „mit”, potraktowano by zapewne jako intelektualną ciekawostkę, wartą rozważań w kręgach akademickich, ale nie osłabiłyby popytu na leki wśród pacjentów, którym pomagałyby przecież normalnie żyć. Co więcej, gdyby psychiatrzy rzeczywiście dysponowali skutecznymi lekarstwami, nie musieliby się obawiać konkurencji ze strony psychologów i innego rodzaju terapeutów – nawet gdyby cierpiący na depresje i stany lękowe decydowali się spróbować leczenia krzykiem czy kąpieli błotnych, lub wybierali rozmowę terapeutyczną z psychologiem, to i tak zapewne chcieliby mieć w domu, choćby na wszelki wypadek, skuteczne tabletki przepisane przez psychiatrę. Nie byłoby również w psychiatrii tylu wewnętrznych podziałów – gdyby leki rzeczywiście przynosiły pacjentom długotrwałą ulgę, cała profesja uznałaby medyczny model zaburzeń psychicznych za właściwy. W porównaniu z farmakoterapią inne formy leczenia – psychoanaliza i terapie środowiskowe – okazałyby się wówczas zbyt pracochłonne i w efekcie zbędne. A jednak psychiatria pogrążyła się w latach 70. w kryzysie, którego zasadniczą przyczyna był fakt, że aura „magicznych pigułek” otaczająca wcześniej leki psychiatryczne do tego czasu wyparowała."
Posted on: Sat, 27 Jul 2013 12:24:16 +0000