Ben askta hiç cüretkar olamadım. Severken , hep korkarak sevdim.. Çok severken , hep yitirmekten korktum. Kime bağlandıysam , derin bir minnet hissiyle bağlandım.. Sevilmeye layık bulamadım hiç kendimi.. Severken kırıp incitmekten korkarak sevdim.. Yaralıydı ömrüm.. Kimi sevsem , onun yaralarını kanatmaktan korktum.. Hep yenik hem bagımlı , hep zayıf basladım sevmeye.. Öyle bir korkuydu ki sevgimin doruğunda çıkardı hep ortaya..bu insan beni nasıl sever , benim gibi birini nasıl alır hayatına diye düşünürken sevgimden çok yaralarım cıkardı ortaya ; sevgimden cok o derin minnetim görünürdü ona en çok.. Sevgimin gücünden çok , çocuklugumun o derin korkuları çıkardı ortaya.. Ben kimi ne kadar çok sevsem , o kadar çabuk kaybederdim.. Bu yüzden sevgime karşılık bulurken değil , hep ayrılıklarda cesur oldum.. Hep kaybedişlerimde çıktı ortaya gücüm.. Birlikteyken değil , "ben gidiyorum artık " dediğinde yüzün bütünüyle benimdi ancak.. Birlikteyken değil , terk edilişlerde mümkündüm ancak..
Posted on: Sun, 28 Jul 2013 22:10:52 +0000