Bir gecede merdivenleri gökkuşağının renklerine boyuyor. Rengârenk yani... Büyük bir ihtimalle adamın biri veya birileri, bir gecede o merdivenleri griye boyuyor. Boyamıyor, ruhunun aynası haline getiriyor. Ruhu gri... Yani renkleri en renksizi, en karaktersizi, en ruh karartanı, hayattan en korkutanı. Belli ki bütün dünyayı, kafasına giydiği bu ruhsuz takım elbisenin içinden seyrediyor. Hayır sadece bakıyor. Böyledir. Gökkuşağının renklerinden korkarlar. Çünkü renk, hayata asılma azminin posteridir. Gökkuşağının renklerinden korkarlar. Çünkü renk, farklılıktır... Çünkü ne de olsa farklı olmak onların adabına aykırıdır. Gökkuşağının renklerinden korkarlar... Çünkü renkli olmak kafa tutmaktır, Allah korusun Taksim’e falan çıkmaktır. Gökkuşağının renklerinden korkarlar. Çünkü onlar tek tipleştirmek, tek tip nesil yaratmak isterler, renk ise isyankârdır, başına buyruktur, biata gelmez... O yüzden gökkuşağının bir gecelik sefası bile onlar deli eder, çılgına çevirir. Gri dışında bildikleri tek renk kırmızıdır. O da çıldırıp üzerine saldırmak için... ERTUĞRUL ÖZKÖK
Posted on: Sun, 01 Sep 2013 14:38:26 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015