Bir gün gözümüzü açan zamanda başqa bir yerlərdə,taman fərqli insanların əhatəsində olduğumuzu gördüyümüz zaman keçmişə qayıtmağ istiyirik, zamanın və insanların dəyərini bilirik. Yaşadığımız indi ki,dövrümüzdə həyatımız sadəcə bu gününü gördüyümüz üçün sabaha inamımız və insan sevgimiz artır. Lakin hər səhv addımımızda bağışlanmağ istiyirik. Biz insanıq,günahlarımızla,savablarımızla yaradılmış bir məxluq. Dünənimiz nə qədər xoş olsa da bu günümüz nə qədər əyləncəli hətda kədər içində keçsə də sabaha ümidimiz tükənməzdir. Bu gün varlığını duyduğumuz insanların sabahda yanımızda olmağı üçün nələrdən keçməz insan... Biz insanlar bacarırıq,kiminsə qəlbini qıraq,kimisə incidək,bəs sevgimizi verməyi,varlığımızı hiss elətdirməyi bacarırıqmı? Dünənimizi bu gündə yaşamağdan ötrü sabaha inamımızın ola bilməsi üçün bacaracağımız ən asant iş yaşatmağdı. Biz yaşadağ içimizdə o səni... Çünki sən, yaşama səbəbimizsən,çünki sən bu dünya da dəyəri olan ən böyük varlıqlardansan. İnsanlar sahib olduğları dəyəri çox gec dərk edir. Çünki bizdə bunu gec dərk edirik,çünki bizdə insanığ. İçimizdə yaşayan daha bir mən var,o mən ki, xaricimiz belə onu, tərənnüm edə bilmir. Oysa o daxilin danışmağa dili olsaydı insanlar indikindən dəfələrlə daha çox xoşbəxt olardı. Dünyamız daha gözəl görünərdi bizə. Yaşama davam eliyək,bacarsaqda,bacarmasaqda,yenə də qəlb qırmağa davam eliyək, istəsəkdə,istəməsəkdə,hər kəs xəbərsiz qalsın bizdən, axtarsalarda,axtarmasalarda və yenidən geri dönək. Çünki biz hara getsək də,neynəsək də, içimizdəki o səni ata bilmərik...
Posted on: Wed, 14 Aug 2013 19:04:46 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015