DENİZ (1) Ana Başlıklar: Allah Dostu Derki... Bir araya toplanmış su damlaları... Daha derine git: Hidrojen, oksijen birleşmesi. “Bir bütün”. Hidrojen: Suyu doğuran... Oksijen: Yanmayı doğuran... Fakat yanan hidrojen... Tuhaf değil mi?.. Her ikisi de gaz... Görünmezler. Birleşti mi su... Ayrıldı mı yine görülmez. Gaz oluyorlar. Bunlarsız hayat yok... Havadan; insan, hayvan, nebat alıyor oksijeni. Balık sudan alıyor... Herşeyin terkibinde canlı, cansız, hayvan, nebat, taş, maden hepsinde mevcut bunlar... Daha derine in: Molekül, atom, gidebildiğin kadar git... Dibi yok ki... Denizin vazifesi sayılamaz. Târif ve izah kadrosuna girmez. Deniz denizdir. İşte o kadar. Resmini yap!.. Düşün, seyret, içinde yüz, ürünlerini ye! Her şey onda... İstersen içinde bogul... Fakat onu kirletme... Ne demiş “O” bilir misin? Denize girip de kimse görmedi diye denizin içine abdest etme. Dikkat et!.. Bundan ötürü oruçlu isen orucun bozulur. Oruç dilsiz bir vücud duasıdır. Oruçlu “SETTAR” ile örtülüdür. “Orucun mükâfatını bizzât ben vereceğim!” buyuruyor. Bu ne demektir? Senin oruçlu olduğunu “O” ndan başka bilen yok... ALLAH’ı görüyorsun ama sen farkında değilsin. Onun dışında değilsin unutma!.. Deniz yani su: İki gazın birleşmesinden görünür şekli değil mi?.. Evet. Hayır diyen bulunmaz... Hava da ondan. Bahar da ondan.... Yağmur da ondan. Kar da ondan. Her şeye hayat vermeye sebep de ondan... Onun için HÂLİK suyu neden halk etti bildirmedi. Her sır onda gizli. Yunus balığında bu sırdan birşey var amma o da susuyor. Deniz suyunda tuz var... Bütün madenler var... Tuz nedir onu bil. Çok büyük bir nimet.... O... Kan da, başka bir türlü tuzlu deniz unutma... O tuzlu suda bir balık vardır. Vücud terkibinde tuz yoktur. Tuzsuz yiyemezsin. Tatlı suda bir balık vardır. Vücud terkibinde onun tuz vardır bilir misiniz. Koyun tuz yer. İnek, at, keçi, diğer otla geçinen hayvanlar tuz yemezler. Tuzun gizlenmiş olduğu otlardan alırlar... Tuzsuz yemeği sen de yiyemezsin... Niçin?.. Burada bahsedersek bu kitabın dışına çıkarız. İş uzar gider... Şimdi; rüzgâr yok... Yaprak bile kımıldamıyor. Issız bir sahilde düşün kendini ve dinle bizi: Sahile muntazam dalgalar birbirini takip ederek vuruyor. Rüzgâr olmadığı hâlde... Kayalar var. Zamanla onlar aşına aşına çakıl oluyor. Çakıllar da birbirine çarpa çarpa kum oluyor. Uğuldayan bir ıssızlık... Fennî ismi ihtizaz, titreşim... Ne demek bu? Diğer ismi tesbih dediğimiz intizamlı sessiz uğultu... Titreşim... Kayaları çakıl yapan su... Çakılları kum yapan su... Kayaları çakıl yaparken, çakılları kum yaparken duyulan ve duyulmayan bir uğultu var ya ihtizaz. O da zikir… Çölü, su çekildikten sonra yapan da suyun gitmesi değil mi? Bazen deniz coşar. Dalgalanır. Fırtına. Dev dalgalar... Rüzgârın işi bu. Evet biliyoruz... İlmen izah ediyoruz. Sebebini kuruntusuz, şüphesiz evet doğrudur diyoruz. Ama niçin rüzgâr oldu. Onu da biliyoruz. Sebep üstüne sebep. Hepsi izah ediliyor. Doğrudur. Niçin böyle, Kâinat nizamının böyle oluşu... Niçin böyledir? Nedir bu? Orada duraklıyoruz. Duralım. Bu durma, ta’zim ve asıl sebebi bilmediğimiz bir azameti tasdiktir bu. Burada aklın hududuna hürmet gerekir.. Denizde bogulsan bile eğer bir balık seni yemezse, su seni muhakkak sahile, karaya atar. Bu ne demek?.. Suyun bir bildiği var demek. Al malını geri. Bende boğuldu amma, ALLAH seni topraktan yarattı. Mayanda, harcında ben de varım amma. Toprak olmasaydı ben de görünmezdim. (DEVAM EDECEK)
Posted on: Fri, 30 Aug 2013 19:38:04 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015