Dag 13. > Schatje, wat is er? < Niks > Ik zie toch dat er wat is? < Nee, er is niets Ik ben een vrouw. Wij zijn gezegend met verschillende gaven en talenten. Met sommige zijn we heel blij. Andere zouden we liever teruggeven aan de schepper of beter nog; doorgeven aan de man. Momenteel vind ik mijn gave, of liever gezegd onhandigheid, om te kijken als een vierjarig meisje dat de suikerspin die ze heeft gekregen van haar stokje ziet vallen, voordat ze een hapje heeft kunnen nemen, nogal irritant. Deze mimiek heeft namelijk altijd hetzelfde tot gevolg. De man, die deze blik niet heeft maar wel waarneemt, moet vragen wat er aan de hand is. Mijn reactie hierop kan alleen maar vrouwelijk genoemd worden. We zeggen : “Niks”. Onze blik, ons lijf en de stand van onze voeten schreeuwen echter : “ Er is van alles aan de hand” Mijn excuus heren, namens alle vrouwen. Michael heeft sinds gisteren een vierjarig kind met eigen suikerspinkraampje in zijn huis rondlopen. Ik ben een vrouw. Wij hebben eerst even tijd nodig om zelf dingen te verwerken en uit te denken voordat ze deze kunnen uiten en bespreken. Tot die tijd is er ; Niks. Ik ben er bijna. Ik kan bijna zeggen: Er is iets. Maar tot die tijd is er niets. Aan de hand.
Posted on: Sat, 22 Jun 2013 23:36:55 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015