Daimi Üyemiz : Günün birinde ilim eğitimi alan bir zat; Bir Allah dostunu duyar ve ziyaretlerine gider.bu zati karşılarlar Allah dostu Veli nin yanına gelir konuşmaya başlarlar.Veli zat misafiri olan zati gezmek için dışarıya davet eder ve çıkarlar.yalnız çıkarken misafir olan zat in bir kitabı vardır hocasından ona kalma onu içeride unutur Veli zat merak etme der birşey gelmez başına .tabi misafir olan zat bir şey gelir başına diye içinden düşünür sürekli derken Veli zat anlatmaya başlar Evladım bu bağlar bahçeler hem gösterir hem anlatır bizim der .misafir zat şaşırır bu nasıl bir Veli ki Allah dostu ki bu kadar dünya varlığı var diye içinden düşünür durur hep çelişki ve şüphe ile Tabi Allah dostu Veli zat misafir zata hitaben der ki;sen geldiğimizden beri buraya dergahta unuttuğun hocan dan kalma bir kitabı düşünüyorsun başına ne gelir ne olur diye gönlüne onu koymuşsun ama Velakin bizim bu kadar dünya varlığımız var ama bir nebze olsun hiçbiri ni gönlümüze koymayız diye buyurur .cunki gönüllerinde tek olan Şey yüce Mevlamizdir onun olduğu yere başka birşey asla giremez. İşte büyük insan ve Veli insan böyle oluyor biz bugün dünya mallarının esiri olmuşuz onlar bize değil. tüm aşkımız onlar olmuş gönlümüzde aklımızda fikrimizde hep dünya mali var ebedi kalacak gibi yaşıyoruz dünya da. buralardan ders çıkarmak lazım Rabbim ilmi isteyene zenginliği ise istediğine verir .verip te yoldan çıkacaksak istememeliyiz .hakkını vererek yaşayanlardan olmayı Mevlam hepimize nasip eylesin her ne durumda olursak insaAllah.(İsrafil Koçak ) Mustafa
Posted on: Sun, 01 Dec 2013 23:30:47 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015