Damn, dit verhaal is echt verontrustend. Neem even de tijd om naar deze docu uit 2009 (maar nog steeds actueel) te kijken! Dit gaat over (honing)bijen en ik dacht eerst, who cares, ik vind bijen alleen maar irritant als ze om mijn hoofd zitten te zoemen als ik lekker buiten zit te chillen. Typisch gevalletje ‘ignorance is bliss’, want wat blijkt: Dit wonderbaarlijke beestje is van fundamenteel belang voor de mens. En ze sterft uit. “When media-people ask me about what’s going on with the bees they always ask ‘’Well, gosh, is there gonna be enough bees for pollination (bestuiving)?’’. What I try to emphasize is that that’s part of the reason for worrying, but more than that bees are an indicator for environmental quality. When the bees are dying, something’s wrong.” Het mag geen verrassing heten dat het de menselijke touch is die de oorzaak vormt van het probleem. “We’ve taken things that were left over from World War II and make chemicals out of them for agriculture to feed ourselves. We tried to kill people with this stuff, and now we’re trying to kill bugs with it and eat the stuff. Does it make a lot of sense? I don’t think so.” Waarom ik dit zo fascinerend vind: Dit is geen opwarming-van-de-aarde-achtig ongrijpbaar fenomeen, maar een concreet signaal van ‘moeder natuur’ dat er iets mis gaat. En vaak weten we het niet eens, of we willen het niet weten. Dit soort onderwerpen gaan in mijn beleving in essentie over menselijke gezondheid en alles wat we bewust en onbewust doen om die te beschadigen. Een thema waar ik zelf veel over nadenk. Ik ben 26 en ontdek eigenlijk pas sinds kort dat ik niet zo onsterfelijk ben als dat ik als kind altijd dacht en hoe sterk ik beïnvloed wordt door de natuur/milieu en mijn omgeving, om tegelijkertijd te realiseren hoe ver ik daar qua kennis en kunde eigenlijk van af sta als (westers) persoon. Ik ervaar bijvoorbeeld pas sinds kort heel bewust wat een positieve invloed het op mijn lichaam en mindset heeft als ik gezond eet, af en toe sport (wat ik tot mijn spijt jarenlang niet of veel te weinig heb gedaan) en op gezonde wijze weet te ontspannen (lezen, wandelen, zonsondergang bekijken op het strand). En toch rook ik ook mijn sigaretten, weet ik de McDrive blind te vinden, sla ik mijn nachten over en verkies ik regelmatig een flinke bank-hang-sessie boven een rondje hardlopen, terwijl ik wel beter weet. Voorkomen is beter dan genezen. Toch wordt mijn gezondheid pas echt mijn absolute prioriteit nummer 1 op het moment dat ik ziek word. En in alle eerlijkheid, ziek zijn is kut, maar genezen is de echte natural high. Maar ja, better be safe than sorry… Deze innerlijke strijd is soms gekmakend en daarom vind ik deze documentaire ook zo interessant, want waarom zijn we zo vasthoudend in (of onwetend over) onze zelf-destructie? En doen we er pas echt wat aan als het misschien al te laat is? “We need more understanding of human nature because the only real danger that exists is man himself.”(Carl Jung, 1959) youtube/watch?v=iC9boGD9vkI
Posted on: Thu, 25 Jul 2013 19:38:23 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015