De Cellavisie van vorige maand! Cellavisie over trends en formules Ik was best verbaasd toen ik de voorzitter van de werkgevers in Nederland, Bernard Wientjes, een pleidooi hoorde houden voor rust. Hij noemde het woord meerdere malen, wij hebben rust nodig voor allerlei vormen van economisch herstel. Toen ik na een zondagmiddagdutje wakker werd, dacht ik meteen: dat is tekst van het “oude” dat niet meer werkt. Natuurlijk willen mensen rust en zekerheid, dat ontstaat niet uit wat Wientjes bepleit, namelijk stabilisering van het oude en reanimatie van de markten zoals die voor 2008 functioneerden. In wezen een ontkenning van de transitie van de economie die sinds het uitbreken van de crisis gaande is. Een economie die - in tegenstelling tot de twintig jaar ervoor die tot de crisis leidde- weer de twee onlosmakelijke onderdelen in zich draagt, een efficiënt allocatiemechanisme en een morele infrastructuur. Dat bereik je niet door rust, maar juist door empathische verandering. Want iedereen die nog steeds denkt dat alleen door op de kosten te letten alles weer goedkomt, leeft echt in het verleden. Deregulering zorgt voor steeds meer excessen en daardoor extra regels en wetten. Premier Rutte benadrukte wederom het individuele, calculerende karakter van de burger – vanuit zijn puristische geloof in de homo economicus - in zijn speech op 2 september j.l., maar vergat erbij te zeggen dat zijn beleid doordrenkt is van collectieve maatregelen, die het individu steeds meer inperken. De trend van denken in marktformules, waarbinnen het individu absoluut ondergeschikt is, is voornamelijk gericht op zoveel mogelijk geld genereren. Redden we het niet met de luxe-formule van 1000 mensen die 50 euro uitgeven, dan proberen we de budgetformule van 2500 mensen die 25 euro uitgeven. Welk effect dat heeft op duizenden betrokken mensen is bijzaak. Rutte en Wientjes, en nog velen met hen, redeneren zo binnen het absolute geloof en vertrouwen in het efficiënt allocerend marktmechanisme. Ik zie heel andere trends, zoals Tegenlicht liet zien in Griekenland, alwaar een grote ontwikkeling tegen tussenhandel gaande is, in dit geval groothandels en supermarkten. Een trend van mensen die weer met mensen zaken gaan doen, in plaats van organisaties met organisaties waarbinnen het individu ondergeschikt is, is ook duidelijk herkenbaar in Nederland. Mensen die in hun eigen tuintjes hun eigen groente en fruit verbouwen, het fenomeen van thuis afgehaald, waarbij je eten kan ophalen bij iemand die het leuk vindt om te koken. De morele, sociale infrastructuur keert overduidelijk terug in de economie. Daarbij zou het voor de voedselindustrie, van tussenhandelaren en grootverwerkers, na het zoveelste schandaal misschien wel tijd worden om die rust te verlaten en te veranderen richting de menselijke, kleinschalige maat. Nog zo’n trend is het financieren van bedrijven. Waar je kortgeleden naar de bank rende voor een krediet, is het vertrouwen tussen mensen aan het terugkeren en helpen we elkaar op weg. Door bijvoorbeeld crowdfunding en vormen van dienstverlening die je achteraf, als het geleverde inderdaad heeft opgeleverd wat je ervan verwachtte, pas (terug)betaalt. Dat hiermee heel veel bedrijven loskomen van het financiële (banken)systeem, dat ons als een almachtige godheid in zijn greep probeert te houden, is alleen maar een goed teken. Er zijn nog veel meer ontwikkelingen waar ik blij van word. Hoewel misschien niet helemaal van de toename van de hoeveelheid fietsbewegingen in Amsterdam en het daarbij behorende ook met je tweewieler in de file rijden. Al is dat, net zoals de toenemende vraag naar betaalbare huurwoningen, een teken van een veranderende maatschappij die financieel ouderwets afgemeten wordt met auto-, huizen- en detailhandelverkopen. Voor alle vernieuwing die nu plaatsvindt zijn de bestaande rekenaars niet toegerust. Hoe bereken je immers de waarde van het exportproduct: fietscultuur. En echt, economie is meer dan de rating door bureaus die de crisis van 2008 volledig hebben gemist, maar nu nog steeds alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, met hun adviezen de financiële markt beïnvloeden en onrustig maken . Laat die onrust maar voortduren, want die markten hebben steeds minder met reële economische ontwikkeling te maken. Want er is geen rust, er is een wens van verandering, de geest is uit de fles. In die morele veranderingsgeest zou moeten worden geïnvesteerd, dan komt het helemaal goed met de transitie van Nederland. Cella
Posted on: Tue, 08 Oct 2013 11:27:59 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015