De overweging/contemplatie van de Oneness University van eind oktober was “Mind is just a dream.” Het enige dat gelooft in ego is het ego zelf.” En dat is opmerkelijk want het ego is de grote zondebok bij spirituele ontwikkeling. We geven het de schuld van veel dingen die verkeerd gaan en van veel zaken waarvan we vinden dat we ervan bevrijd moeten worden. Een kind wordt geboren zonder bewustzijn van zichzelf en zonder ego. Het eerste dat gebeurt is dat een kind bewust wordt van de ander, van de omgeving, via geluid, via aanraking, via de zintuigen. Het wordt zich bewust van de moeder en daarna van het eigen lichaam. Als er honger is dan voelt het een lichaam (nog niet zijn of haar lichaam, maar een lichaam); als de honger gestild is vergeet het dat lichaam. Zo begint een leven: het kind wordt zich eerst bewust van de ander en vervolgens van zichzelf, maar in relatie tot die ander. Wanneer de moeder glimlacht en zegt “wat ben je mooi” en het kind liefkoost dan voelt het kind zich goed. Dat gaat verder met “heb je honger”, “wat zie jij ziet er leuk uit”, “wat ben je slim” of juist tegenovergestelde uitlatingen. Het kind begint het emotionele karakter van deze opmerkingen te voelen en gaat ze gaandeweg interpreteren als ‘ik ben…’. Er ontwikkelt zich een ego, een centrum van bestaan. Maar dat centrum is niet anders dan de reflectie van wat anderen denken. Het is een sociaal fenomeen, een aanpassing aan de samenleving waarin je geboren bent, een bijproduct van het samenleven met anderen. In elke rol die je in de samenleving speelt – zoon of dochter, vriend(in), partner, ouder, werknemer, en nog veel meer - ontwikkel je een stukje ego. Dat betekent niet dat het slecht is, het is zelfs noodzakelijk, maar het is in feite niet meer dan een tijdelijke aanpassing aan de (dualistische) omgeving waarin je verkeert. Het ego is geen concreet object, het is niet meer dan een manier van denken. Het is de beweging van het denken dat zegt ‘dit is iets van mij’ of ‘dit is niet iets van mij’. Er is een gevoel van verwarring en het denken zegt ‘ik ben in de war’. Of een gevoel van jaloezie en het denken zegt ‘ik ben jaloers’. Het ego is niets anders dan een interpretatie van wat is. Het is een beweging van denken die zich ergens naar toe beweegt of juist vanaf beweegt. Zonder deze beweging is er geen ego. Elke beweging van willen worden – rijk worden, geliefd worden, verlicht worden – is een beweging van ego. Dat betekent niet dat bijvoorbeeld verlicht worden geen goed doel kan zijn, maar het is niet iets dat je kunt bereiken door ego, door je wil. De weg naar vrijheid, vrij van ego, loopt niet via het kiezen van een andere identificatie, hoe mooi die er ook uit ziet. Zodra je probeert om het ego los te laten dan is dat slechts een nieuwe beweging van het ego. Zodra je kiest voor de weg van spirituele ontwikkeling is dat in beginsel niet meer dan een nieuw doel van het ego. Uit de droom stappen lukt niet via een andere droom. Wakker worden kan alleen via het ervaren van de droomstaat. Via ervaren hoe het ego elk gevoel kaapt en daar wat mee doet, alles verdeelt in ik en niet-ik, voortdurend kiest voor de beleving van dualiteit. De weg van loslaten van ego is een weg van stapje voor stapje ervaren wat is. Het is een loslaten van willen worden en toelaten van zijn. Dat lukt alleen door stiller te worden, door bewust worden. Door te ontvangen in plaats van te grijpen.
Posted on: Tue, 05 Nov 2013 18:20:31 +0000