De taak van het westen...? Als antroposoof denk ik dat wij westerlingen en dan kijk ik als Nederlandse antroposoof voornamelijk naar mijn eigen land. Want ik zie dat wij als bewoners van een relatief klein en welvarend land ons te vaak een te grote broek hebben aangemeten. Hoe dat zo is gekomen, zie ik als de taak van onze geschiedkundigen. Wat ik als Nederlander wel erover kan en durf te zeggen is: De Gouden eeuw is ons een beetje naar het hoofd gestegen. We hebben natuurlijk aangetoond waar een klein land toe in staat is maar de wijze waarop wij hebben huisgehouden in de landen die we hebben aangedaan, verdiend volgens mijn antroposofische ethiek geen medaille en zeker geen vervolg. Ik zal als niet geschiedkundige hier verder geen voorbeelden van geven, maar tot op de dag van vandaag zijn de gevolgen in die landen nog zichtbaar en merkbaar. Als moderne Nederlanders zie ik geen taak meer weggelegd voor ons om de wereldzeeën te bevaren, ware het niet dat wij onze gouden eeuw al achter de rug hebben. Het wegslepen van de rijkdommen uit zogeheten ontwikkelingslanden is ons feitelijk duur komen te staan, want in plaats van samen te werken op een menselijke manier, hebben wij het bloed kleven van een misschien wel onaanvaardbaar aantal mensen. Als antroposoof noem ik dit een zwarte pagina in onze Nederlandse geschiedenis, die we niet zonder schuld en boete kunnen en mogen wegpoetsen, door hier en daar wat ontwikkelingsgeld naartoe te sturen. Wij de nazaten van de veelplegers uit die gouden eeuw, mogen ons niet rijker rekenen dan we nu zijn. We mogen mijn inziens niet opnieuw willen verrijken over de ruggen van mensen met een andere huidskleur of uiterlijk. Ik denk zelfs dat het ons zou sieren wanneer we een soort van houding en gedrag zouden aanmeten, die de schulden uit het verleden weer enigszins weten goed te maken. Het hoe en wat in dezen, kan ik ook niet ingaan, want dit zie ik niet alleen als de taak van de politici, maar ook van de macro-economen. Die naar eer en geweten is kunnen beginnen met het ontwikkelen van ideeën en voorstellen om de aangedane landen een vorm van terugbetaling aan te bieden. Nogmaals, ikzelf heb me beperkt tot het hier aan tippen van wat in de antroposofie bekend staat onder het misschien verouderde woord: Karma. Wat ik zou willen vertalen met schuld aan degene die zich als mens, land of vrije natie zich ernstig benadeeld weten. Zowel economisch, als sociaal -religieus. Deze schuldsanering, want zo mag ik het toch wel noemen, kan door een schuldenaar prima worden weggenomen, door het doen van voorstellen of ontwikkelen van moreel- economische plannen om tot een achteraf andere en gewetensvolle samenwerking te komen. Ik ben ervan overtuigd, dat dit een nieuwe impuls zal geven aan de nieuwe invalshoek, die het rijke westen moet innemen, want ons collectieve verleden kan nu eenmaal niet worden afgedaan met een simpel wegwuiven en niet op willen nemen van wat wij heden ten dagen nog kunnen terugvinden. Wie geen voorstander is van het principe: wie zijn schulden betaald, zal er niet armer op worden. Wil ik hier wijzen op de spirituele inhoud van dit principe: mensen die elkaar iets verschuldigd zijn, die kunnen na de dood hierop worden gewezen en veroordeeld worden. Want als antroposoof ben ik me misschien wel dubbelbewust van het feit, dat de aarde niet door ons mensen is gemaakt, maar door de goden en hun medewerkers; de engelen. Alleen wie aanspraak kan of durft te maken, dat hij tegen dit overlevingsprincipe een tegenbeeld kan geven is bereid om in deze een enorm risico te nemen. Ik als antroposoof kies liever voor zekerheid in dezen. Door een deel van de schuld van mijn Nederlandse voorouders weg te willen halen. Ik heb dit voor een deel gedaan door een soort van vergeving in mijn gebeden te vragen aan de slachtoffers van toen en nu. Ik voel dat dit nog niet aan iedereen is besteed, maar wat niet is kan nog komen, want wie eenmaal de kracht in zijn eigen bestaan heeft doen voelen wegvloeien en terugkomen, die kijkt heel anders aan tegen zijn voetstappen die hij in het verre en huidige bestaan en leven hier op aarde heeft achtergelaten. Kort samengevat: dit boek is een vrije gedachten en impuls om een deel van onze gezamenlijke schulden en misdaden weg te nemen. En om dat ik als antroposoof hierin een voorbeeld functie en taak zie. Conclusie en aanbeveling: ik kan niet anders, dan als gewoon antroposoof de verantwoordelijkheid op me nemen. Plus ik wil dit ook niet anders. Dit is mijn eigen en persoonlijke conclusie, nadat ik in mezelf bewust ben geworden van mijn verleden als ingezetene van Nederland. Een vrij natie die nu nog denkt er goed aan te doen om de ontwikkelingslanden, waar wij in de gouden eeuw op soms onmenselijke manier hebben huisgehouden te kapittelen. Door ze hun eigendommen niet op een gepaste wijze terug te schenken. Sterker nog, we geven nog maar weinig blijk ervan dat we nu na zoveel eeuwen na dato nog steeds niet hebben willen inzien of erkennen, dat onze voorouders ons met een morele en economisch schuldenberg hebben opgezadeld. Die we alleen opnieuw kunnen beklimmen als we onze schulden erkennen. Pas dan kunnen we vragen on die aangedane landen ons op hun beurt te willen vergeven. Dan zijn we van twee kanten instaat om samen de witte vlag op die oude schuldenberg te hijsen en geen dag of seconde eerder. Rob van Hove, Nieuw Scheemda.
Posted on: Mon, 04 Nov 2013 10:13:31 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015