Deel 3: soms moet je eerst pijn ervaren om sterker te zijn. *BEEP*BEEP* Een smsje van Hakim, dat had ik niet verwacht. "Lieve Lamya, hierbij wil ik je graag uitnodigen op mijn trouwfeest. Ik weet dat het niet aangenaam voelt maar anders zou ik iets missen op mijn trouw en dat ben jij. Ik hoop dat je komt, doe dit gewoon voor mij. Probeer je gewoon sterk te houden, ik weet dat je het kunt dat heb je al eerder bewezen. Het feest zal zaterdag doorgaan. Neem je mama mee. Je zal me een groot plezier doen als je zou komen. Groetjes Hakim." Ik liet het berichtje aan mijn moeder zien en barste in tranen uit. Lamya: mama waarom wil hij dat ik kom? Heeft hij mij dan niet genoeg verdriet aangedaan? Mama: misschien wil hij gewoon laten zien dat hij je niet is vergeten en dat hij hiermee voorgoed afscheid van je wil nemen. Lamya: wat moet ik doen? Ik kan toch niet aanzien hoe hij naast zijn vrouw zit? Ik wil niet gaan, ik zal het niet aankunnen. Mama: je moet zien wat jou het beste lijkt schat, ik sta achter je beslissing. Na een lange dag kruip ik mijn bedje in met Hakim in mijn gedachten. Ik haal nog even mooie herinneringen naar boven. De tijden dat we samen gek deden, hoe hij op straat oude mensen lastig viel om ze te vertellen dat ik zijn vrouwtje ben en dat hij trots op me was. Je kon aan zijn gezicht zien dat hij zo gelukkig was, ik wou dat ik die gelukkige gezicht nog één keer kon zien om hem te vertellen dat het hem prachtig stond. Onze tijden in het park wanneer ik met mijn hoofd op zijn borst lag en zijn hart voelde bonzen. Voor heel even vergat ik de wereld om me heen wanneer ik in zijn armen lag, ik wou dat ik de tijd kon terug draaien en me terug in zijn armen kon leggen. Mijn moeder vond hem de ideale schoonzoon, ze hadden een hele goeie band met elkaar. We voelde ons een getrouwd stelletje als we samen met mijn moeder gingen boodschappen. "Khalti laat Lamya vandaag koken zodat ze zich kan voorbereiden voor later, zoek gauw alle ingrediënten bijeen" zei hij lachend tegen ons. Die avond zal ik nooit vergeten, ik had mamita gemaakt voor Hakim en mijn moeder, ze waren trots op me. Met Hakim in mijn gedachten val ik in slaap. Zaterdag, de trouwdag van Hakim: Ik ben nog steeds aan het twijfelen of ik moet gaan of niet. Ik wil Hakim niet teleurstellen maar ik zal het niet kunnen aanzien hoe ze naast elkaar zullen zitten. Ik kreeg opeens een berichtje van Hakim. “Ik hoop dat je komt opdagen, doe het aub voor mij, dit zal me ietsje blijer maken. Groetjes Hakim.” Na zijn berichtje heb ik besloten om toch te gaan. Ik maak me lichtjes op en trek een donkerblauwe saree aan, mijn haar zet ik in een kapsel. Mama blijft me maar complimentjes geven, zo vertrekken we samen naar het feest.
Posted on: Thu, 04 Jul 2013 21:30:39 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015