Değersizlik duygusu Ne güzel şeydir birilerinin sana değer vermesi. İnsanın ruhunu okşar. Hele bir de değer veren kişi sevdiklerin olursa. Değersizlik de bir o kadar kötüdür. İnsanı yalnızlığa mahkum eder. Kalabalıkta bile kendini yalnız hissedersin. Sonrasında içe kapanırsın, kelimelerin biter. Sakin gibi görünürsün, öyle olmaya çalışırsın ama içinde fırtınalar kopar. Bunu ancak sana değer veren birileri fark edebilir. Kendi içinde ikiye bölünürsün. Birincisi, ‘ sen güçlüsün kimseye ihtiyacın yok, kendine yetersin ‘ der. Diğeri ise, ‘ hadi oradan kendini kandırma, umutsuz vakasın ‘ der. Sonrasında kendinle kavga etmeye başlarsın. Herşeye kızar olursun. Tıp bile bu konuda çaresiz kalır. Kafa karıştırmak için de buna bir isim bulur ve adına, ‘ simetromoni ‘ der. ‘ O ne ki ‘ diyenlere de, ‘ herşeye kızma hastalığı ‘ der. Gerçekten aklımız karışmıştır ve simetromoni de nereden çıktı diye kızarız. Tıp bilimi simetromoni’ yle uğraşa dursun; Şayet; telefonun hiç çalmıyorsa, kimse hatırını sormuyorsa, iki gün görmeyince kimse öldün mü kaldın mı diye merak etmiyorsa, üzgünsen kimse anlamıyorsa, mutluyken sevincini paylaşmıyorsa işte o zaman endişelenmekte yerden göğe kadar haklısın. Bu durumda kendini onsekizinci kattan atmaya kalkman bile seni kurtarmaz. Boşuna yorulursun. Onsekiz katlı bina ara, asansör bozuksa merdiven tırman, tam kendini boşluktan aşağı bırakacakken aşağıdan bir ses, ‘ hadi kardeşim işimiz gücümüz var, atacaksan at seni mi bekleyeceğiz, zaten hava buz gibi, atmazsın namertsin ‘ gibi laflar ederek sinirinizi zıplatıp bütün şevkinizi kırabilir. Ben derim ki, hiç böyle saçmalıklarla kendinize eziyet etmeyin.
Posted on: Fri, 18 Oct 2013 19:48:50 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015