Dr. Abdullah Adh-dham Dr. Shejh Abdullah Jusuf Azzam, Palestinez, i vrarë më 1989 në Peshavarë, Pakistan, në moshën 48 vjeçar. “Ka një grupacion të vogël. Ato janë ata të cilët bartin ambicjet e Ummetit Islam. Në këtë grupacion të vogël ka një grupacion edhe më të vogël. Ato janë ta të cilët sakrifikojnë interesat e tyre botëror, me qëllim që të veprojnë në përputhshmëri me ato ambicje. Dhe në këtë grupacion të vogël elit gjendet edhe një grupacion më i vogël. Ato janë ata të cilët sakrifikojnë shpirtërat dhe gjakun e tyre me qëllim që të arrijnë fitore ato ambicje dhe bindje. Mandej janë ato një grupacion i vogël brenda grupacionit të vogël. Ëhtë e pamundshme ta arrijsh lavdinë përpos asaj rruge. Është e pamundshme t’i rregullosh strukturat e këtij dini, e as ta ngresh flamurin e tij, e as të nis damari i tij i qafës, përveç kësaj rruge. E ajo rrugë është një... (Dr. Shejh Abdullah Azzam) “Ai është përgjegjës për ringjalljen e Xhihadit në shekullin XX” (gazeta - Time) “Ai nuk është njeri, por i tërë kombi për vete. Fjalët e tij nuk janë sikur fjalët e tjerëve (njerëzve të rëndomtë). Ai fliste pakëz, por fjalët e tij ishin përplotë kuptim. Kur do ta shihje në sy, zemra yte mbushej plotë Iman dhe besim ndaj All-llahut Subhanehu we te’ala” (Muxhahid, dijetar nga Mekkeja) “Sot në botë nuk ka shtet në të cilin bëhet Xhihad, e as Muxhahidë të cilt luftojnë në rrugën e All-llahut, e të mos jetë i inspiruar nga jeta, dituria dhe vepra e Shejh Abdullah Azzamit.” (Azzam Publications) “1980-tat, Shehid Shejh Abdullah Azzami thuri thënien domethënia e të cilës sot thirret nëpër fushëbetejat në Çeçeni. Shejhu (All-llahu e mëshiroftë) e përshkruan Muxhahidin i cili vritet në luftë, sikur atë që i bashkangjitet tKarvanit të ShehidëveT.” (Komandanti ushtarak Hattabi, komandant i Muxhahidëve të huaj në Çeçeni). Abdullah Jusuf Azzam lindi në fshatin Es-sba’ah El-Hartije, provinca Xhinin në tokën e shhenjtë të okupuar palestinë, në vitin 1941. Është edukuar në një shtëpi të pastër ku mësoi rreth Islamit, dhe u ushqye me dashuri ndaj All-llahut, të dërguarit të Tij, s.a.v.s., atyre të cilët luftojnë në rrugë të All-llahut, njerëzve të drejtë dhe dashurisë ndaj Ahiretit. Abdullah Azzami ishte i ndryshëm nga fëmijët tjerë dhe filloi ta propagojë islamin qysh në mosh të re. Ishte i njohur si fëmi fetar. Tregonte shenja të shkëlqyeshme qysh në moshë të re. Mësuesit e tij këtë e vërejtën deri sa ai ashkonte në shkollën fillore. Shejh Abdullah Azzami ishte i njohur përkah qëndrueshmëria dhe serioziteti qysh në fëmijëri. Kreu shkollën fillore dhe të mesme më herët në fshatin e vet dhe vazhdoi arsimin në kolexhin bujqësor në hadorre ku edhe diplomoi. Edhe pse ishte më i ri nga kolegët e vet, ishte më i urti dhe më i mençuri. As diplomimit në kolexhin në Hadorre, punoi si mësues në fshatin e quajtur Ader në Jordanin Jugor. Më vonë u regjistrua në kolexhin e sheriatit në Universitetin e Damaskut, ku magjistroi Sheriatin (jurisprudencën Islame) më 1966. pas rënies së Bregut Perëndimor në duar të Hebrenjëve, më 1967, Shejh Abdullah Azzami vendosi të migroi në Jordan, ngase nuk mundte të jetoi në okupimin hebrej. Tankset izraelite të cilët pa të drejtë hynë në Bregun Perëndimorë pa asnjëfarë rezistence, e bën më të bindshëm që të migroi ashtu që të stërvitej me shkathtësi të nevojshme për luftë. Në vitet e vona të ’60-ta iu bashkangjit Xhihadit kundër okupimit izraelit Palestinez kundër Jordanit. M;enjëherë pas kësaj, shkoi në Egjipt dhe doktoroi Sheriatin në Universitetin e El-Azharit. Në vitet e 70-ta, pasi erdhi në ndërpretjen e Xhihadit me dëbimin e OÇP-së jashtë Jordanit, mori pozitën e ligjëruesit në Universitetin jordan në Amman. Më 1971 fitoi titullin alim nga Universiteti i El-Azharit në Kajro ku edhe fitoi diplomën rreth mësimeve Islame rreth Drejtësisë (Usul-ul-Fikh) më 1973. Gjatë qëndrimit të tij n[ Egjipt njohu familjen e Shehid Sejjid Kutbi (1906-1966). Shejh Abdullah Azzami mjaftë kohë kaloi në pjesëmarrje në Xhihadin Palestinez. Megjithatë kishte gjëra të cilat nuki pëlqenin, nmgase njerëzit e angazhuar në Xhihad ishin larg Islamit. Tregonte se këta njerëz kalonin netët në lojë kartash dhe dëgjim muzike, duke jetuar në iluzion se bëjnë Xhihad për çlirimin e Palestinës. Shejh Abdullah Azzami tregon se nga 1 000 vetë të cilët ishin në kampin e tij, vetëm një pakicë e kryente namazin në xhemaat, saqë mund të njiheshin me gishta. Mundoi t’i udhëzoi kah Islami, mirëpo ato i kundërviheshin tentimeve të tij. Një ditë pyeti një ‘Muxhahid’ i cili qëndron pas revolucionit palestinez, gjë që ky njeri pa mëdyshje iu përgjigj: “Ky revolucion nuk ka din (fe) që qëndron pas saj.” Ky ishte rasti i fundit. Shejh Azzami e lëshoi Palestinën dhe shkoi në Arabinë Saudite që të ligjëroj në universitetet e atjeshëm. Kur kuptoi se vetëm përmes forcës së organizuar ky Ummet o të jetë në gjendje të fitoj, atëkohë Xhihadi dhe armatimet u bën preokupim dhe rekreim i tij të vetëm. “Xhihadi dhe vetëm pushka: jo negociata, jo konferenca dhe jo dialog.” Thoshte ai. Me implementimin në praktikë, Shejh Azzami ishte ndër arabët e parë të cilët iu bashkangjitën Xhihadit afgan kundër BRRS komuniste. Më 1980, deri sa ishte në Arabinë Saudite, Azzami kishte rast të takohet me një dlegacion të Muxhahidëve afgan të cilët erdhën ta kryejnë Haxhxhin. Shpejt u gjend në rrethin e tyre dhe dëshironte të mësonte më tepër rreth Xhihadit afgan. Kur iu rrëfye Xhihadi afgan, atëherë ndjeu se e gjeti atë që kërkonte gjatë kohë. Ndaj lëshoi postin e ligjëruesit në Universitetin e mbretit Abdul-Aziz në Xhide dhe shkoi në Islamabad, Pakistan, me qëllim që të merr pjesë në Xhihad. Shkoi në pakistan që të jetë në afërsi të Xhihadit afgan, dhe atje njohu udhëheqësit e Xhihadit. Në fillim të vendosjes së tij në pakistan, u caktua si ligjërues në Universitetin ndërkombëtar në Islamabad. Një kohë të shkurtë më vonë duhej ta lëshoj universitetin dhe gjithë kohën dhe energjinë t’ia kushtojë Xhihadin në Afganistan. Në vitet e hershme të ‘80-ta, Shejh Azzami kishte rast ta shijoi Xhihadin afgan. Në këtë Xhihad ai gjeti kënaqësi të pamasë dhe dashuri që të luftojë në rrugë të All-llahut, mu ashtu si tha i dërguari i All-llahut, s.a.v.s.: “Një orë luftë në rrugë të All-llahut është më e vlefshme se 70 vjet të kaluara në namaz në shtëpi.” (Hadith i Vërtetë, Et-Tirmidhi dhe El-Hakim) I inspiruar nga ky hadith, Shejh Abdullah Azzami bëni Hixhrën me familjen e tij në pakistan ashtu që të jetë më afër Xhihadit. Shkurt pas kësaj kaloi nga Islamabadi në Pesevar që të jetë edhe më afër Xhihadit dhe Shehadetit. Në Peshavar, Shejh Azzami themeloi shkollën Bejt-ul-Ensar (Zyrë për shërbime Muxhahide) me qëllim të ofrimin të ndihmave të çfarëdolloji për Xhihadi afgan dhe Muxhahidët, përmes përforcimit dhe drejtimit të projekteve të cilat përkrahnin atë qëllm. Zyra gjithashtu pranonte vullnetr të arrtur në Pakistan që të merrnin pjesë në Xhihad dhe i rregullonte në linjat luftarake. Nuk habit fakti që dhe kjo nuk kënaqi Shejh Azzamin i cili digjej flakë nga dëshira për Xhihad. Ajo dëshirë në fund e tërhoqi në linjat luftarake. Në fushëbetejë, Shejh Azzami trimërisht luajti rolin jetësor me heroizëm shpirtëgjërë. Në Afganistan rënd që mbetej në një vend. Ecte nëpër tokë, duke vizituar mjaftë provinca dhe shtete siç janë: Logari, Kandahari, rafshnalata Hindukuski, Lugina Panxhser, Kabuli dhe Xhelalabadi. Këto udhëtime i mundësuan Shejh Abdullah Azzamit rreth veprave të para heroike të ktyre njerëzve të rëndomtë, të cilët sakrifikonni gjithçka që posedonin – duke përfshirë edhe jetën e tyre – për epërsinë e dinit Islam. Në Peshevar, pas kthimit të tij nga këto udhëtime, Shejh Azzami rrëfente në mënyrë konstante. Luste që të kthehej uniteti ndërmjet komandantëve të ndarë Muxhahidë, duke thirrë ato të cilët ende nuk i ishin bashkangjitur luftimeve, t’i kapin armët dhe ta ndjekin në front para se të jetë vonë. Abdullah Azzami ishte nën ndikim të fort të Xhihadit në Afganistan dhe Xhihadi ishte nën ndikimin e madh të tij meqë ia kushtoi gjithë kohën qëllimeve të tij. U bë individi më i spikatur i Xhihadit afgan, krahas udhëheqësve afgan. Nuk ursente mund që t’ia promovoi luftën afgane gjithë botës, në veçanti përmes Ummetit Musliman. Udhëtonte në mbarë botën, duke i thirrë Muslimanët të bashkohen në mbrojtjen e tokës dhe dinit të vet. Shkoi shumë libra rreth Xhihadit, siç janë Bashkangjitja karvanit dhe Mbrojtja e tokave Muslimane. Përveç kësaj, ai personalisht merrte pjesë në Xhihadin afgan, krahas faktit se ishte ë vitet e katërdhjeta. Afganistanin e kaloi krejtësisht, prej veriu kah jugu, prej lindjes kah perëndimi, nëpër borë, nëpër male, nxehtësi dhe ftohtësi, duke shaluar gomarin dhe duke ecur në këmbë. Të rinjtë të cilët ishin me të lodheshin nga mundimet e tila, por kjo nuk ndodhte edhe me Shejh Azzamin. Ndërroi mendimin e Muslimanëve në Afganistan rreth Xhihadit dhe e përfaqësoi Xhihadin si çështje Islame që ka të bëj me të gjithë Muslimanët e botës. Për shkak të mundimit të tij, Xhihadi afgan u bë luftë e përgjithshme në të cilën merrnin pjesë të Muslimanët e botës. Së shpejti, luftëtarët vullnetarë Islam filluan të udhëtojnë në Afganistan nga të gjitha pjesët e botës, ashtuqë ta përmbushnin obligimin e Xhihadit dhe mbrojtjes së vëllezërve dhe motrave të shtypura Muslimanë. Jeta e Azzamit u orientua vetëm kah një qëllim, vendosjen e Ligjit të All-llahut (Sheriatit) si legjislaturë në tërë botën, që është obligim i qartë i të gjthë Muslimanëve. Me qëllim që ta plotësoj misionin fisnik jetësor – kthimin e Kalifatit, Shejh Azzami u fokusua në Xhihad (luftën e armatosur për vënien e islamit). Besonte se Xhihadi doemos të vazhdoj deri sa nuk rithemelohet Kalifati si dritë Islame e cila do ta ndriste pjesën tjetër të botës. Shejh Abdullah Azzami bënte Xhihad në çdo mënyrë, duke iu përgjigjur thirrjes së All-llahut: tDilni me lehtësi ose vështirësi, dhe luftoni me pasurinë tuaj dhe me veten tuaj në rrugën e All-llahut; kjo është për ju më e dobishmja, nëse e dini.T (Kur’an, 9: 41) Familjen e vete gjithashtu e edukoi në të njëjtin shpirt, ashtuqë bashkëshortja e tij, p.sh. punonte në përkujdesjen e jetimëve dhe punë tjera humanitare në Afganistan. Refuzoi poste profesori në shumë universitete, duke deklaruar se nuk do të hjek dorë nga Xhihadi deri sa të mos vritet si shehid apo të vritet. E kishte zakon ta përsëris qëllimin kryesor të tij e ajo ishte çlirimi i Palestinës. Citohet se një herë ka thënë: “Asnjëherë nuk do ta lëshojë tokën e Xhihadit, përveç se në tre raste. Ose do të më vras[n në Afganistan. Ose do të vritem në Peshevar. Ose do të më hakmerren dhe do të dëbojnë nga Pakistani.” Xhihadi në Afganistan Shejhun e bëri shtyllë kryesore të lëvizjes së Xhihadit në kohët moderne. Duke marrë pjesë në këtë Xhihad, dhe duke i tejkaluar dhe pastruar pengesat të cilat i paraqiteshin në këtë rrugë, luajti rol të rëndësishëm në ndërrimin e mendimit të Muslimanëve rreth Xhihadit dhe nevojës për të. Ishte shembull kyç për gjeneratat e reja të cilët iu përgjigjën thirrjes së Xhihadit. Dinte ta konsideron mjaftë Xhihadin dhe nevojën për të. Njëherë ka thënë: “Ndjehem si 9-vjeçar: shtetë vjet e gjysmë në Xhihadin afgan dhe një vjet e gjysmë në Xhihadin palestinez, ndrësa pjesa tjetër e jetës nuk ka rënëdsi.” Në ligjëratat e tij, Shejh Abdullah Azzami gjithmonë përsëritte gjykimet e tij se: “Xhihadi nuk guxon të lëshohet deri sa të mos ardhurrohet vetëm All-llahu xh.sh.. Xhihadi vazhdon deri sa Fjala e All-llahut të mos ngritet lartë. Xhihad deri sa të mos çlirohen të gjithë njerëzit e shtypur. Xhihad ta mbrojmë dnjitetin dhe t’i rikthejmë tokat e okupuara. Xhihadi është rrugë e lavdimit të përhershëm.” Historia, mu si dhe ato të cilët e njhinin për së afërmi Shejh Abdullah Azzamin, dëshmojnë për trimërinë e tij në thënien e të vëretës, pa marrë parasysh pasojat. Gjithmon në mend bartte urdhërin e All-llahut: “Publiko haptas atë për të cilën urdhërohesh, e hiqu idhujtarëve.” (Kur’an, 15: 94) Në çdo rast Shejh Azzami përkujtonte Muslimanët se: “Muslimanët asnjëherë nuk mund të mposhten prej tjerëve. Ne Muslimanët nuk mposhtemi prej armikut tonë, por mposhtemi prej vetvehtes.” Ishte shembull i mirë i sjelljes Islame, në besimin e tij, përkushtimin e tij All-llahut dhe modetinë në gjithçka. Shejh Azzami gjithmonë e dëgjonte rininë, ishte dinjitoz dhe nuk lejonte që në zemrën e tij trime të depërtojë frika. Agjëronte në mënyrë kontinuale, në veçanti agjërimin e Dawudit a.s.. Fort i këshillonte të tjerët që ta praktikojnë agjërimin ditën e hënë djhe të enjte. Shejhu ishte njeri padyshim i drejtë, dhe asnjëherë nuk mund të dëgjohej të mallkoj tjerët ose të flet fjalë të pahijshme për Muslimanët e tjerë. Ashtu si vazhdonte Xhihadi në Afganistan, ai me sukses bashkoi grupacionet e ndryshme afgane në Xhihad. Natyrisht, lavdia e tillë e Islamit shkaktoi mërzitje ndër jomuslimanët, ndaj iu hakmorrën ta eliminojnë. Më vitin 1989, vunë një masë të madhe të eksplozionit TNT të vendosur nën mimber ku për çdo të premte mbante hutben. Ishte ai një eksplozion i madhë i cili sikur të eksplodonte, do të mund ta shkattëronte gjithë Xhaminë dhe qindra Muslimanë do të vriteshin, mirëpo All-llahu i mbrojti dhe bomba nuk eksplodoi. Armiku i vendosshëm që t’i kryejë qëllimet e tyre të fëlliqura, provuan me një kurth të re në Pesavar, shkurt pas kësaj në të njëjtin vit, atëherë kur All-llahu caktoi që Shejh Azzami ta lëshoi këtë botë që të jetë me karvanin më afër Tij (shpresojm ëse është ashtu), dhe Shejhu e lëshoi këtë botë në mënyrë madhështore. Ishte ditë e premte, 24 Nëntor 1989, ora 12:30 pasdite. Armiqtë e All-llahut vendosën tre bomba në rrugën në të cilën mund të kalonte vetëm një veturë. Ishte kjo në rrugën përmes së cilës kalonte Shejh Azzami kur shkonte në Xhuma. Atë të premte, Shejhu së bashku me dy djemtë e tij, Ibrahimin dhe Muhammedin, dhe me një djal të Shejh Tamim Adnani (edhe një hero i Xhihadit afgan) skonte rrugës. Automobili u ndal në vendin e bombës së parë, dhe Shejhu doli që pjesën tjetër të rrugës ta kaloj duke ecur. Armiqtë të cilët pritnin në pritë e detonuan një bombë. Zëri i lartë i eksplozionit u dëgjuan në tërë qytetin. U paraqitën njerëzit nga xhamitë, dhe qenë dëshmitarë të këtij skenari tragjik. Mbeti vetëm një pjesë e vogël e automjetit. Djali i ri Ibrahimi fluturoi nja 100 metra në ajër; dy të tjerët u hodhën gjithashtu në largësi të ngjashme, dhe mbeturinat e tyre u mbetën nëpër dru dhe shtylla elektrike. Trupi i Shejh Azzamit u gjend i mbështetur për muri, i paprekur, vetëm që i rridhte gjak nga goja. Ky eksplozioni përfundoi rrugëtimin botëror të Shejh Azzamit. Gjithashtu i siguroi një jetë të vërtetë dhe të përhershme në bahçet e Xhennetit – lusim All-llahun xh.sh. që të jetë ashtu -, që të dëfrehet ndër shoqërinë më të lavdishme “së bashku me ata që All-llahu i shpërbleu: (me) pejgamberët, besnikët e dalluar,dëshmorët dhe me të mirët. Sa shokë të mirë janë ata!” (Kur’an, 4: 69) Në këtë mënyrë shkoi nga arena e Xhihadit ky hero dhe reformator Islam. U varros në Pabë, varrezat e shehidëve në Peshevar, ku u bashkua me qindra shehidë tjerë. All-llahu xh.sh. e pranoftë si Shehid, dhe ia caktoftë vendin më të mirë në Xhennet. Lufta për të cilën ndërmerrej ai, ende vazhdon, edhe përkrah armqëve të Islamit. Nuk ka tokë Xhihadi, e as Muxhahid që lufton e të mos jetë i nspiruar nga jeta dhe vepra e Shejh Abdullah Azzamit (All-llahu e mëshiroftë). Lusim All-llahun xh.sh. që t’i pranojë veprat e Shejh Abdullah Azzamit dhe ta ngrejë në gradat më të larta të Xhennetit. Lusim All-llahun xh.sh. që të mundosojë më të tepër dijetarë të kalibrit të tij në këtë Ummet, ata të cilët diturinë e vete do ta tregojnë në fushëbetejë e jo ta mbyllin nëlibra. Me këtë artikull, përshkruajmë ngjarjet e historisë Islame e cila ngjau në dhjetë vitet, prej 1979-1989, dhe edhe mëtej vazhdon. Ashtu si theksoi me një rast Shejh Abdullah Azzami,“Vërtetë historia Islame nuk është shkruar pos me gjakun e Shehidëve, me rrëfimet e Shehidëve dhe me shembujt e Shehidëve.” "Ata përpiqen me gojët e tyre ta shuajnë dritën e All-llahut, e All-llahu nuk do tjetër, pos ta përsosë dritën e Tij ndonëse jobesimtarët e urrejnë. Ai (All-llahu) është që e dërgoi të dërgarin e Tij me udhëzim të drejtë e fe të vërtetë, e për ta bërë që të dominojë mbi të gjitha fetë, edhe pse e urrejtën idhujtarët. (Kur’an, 9: 32-33)
Posted on: Sun, 21 Jul 2013 19:11:31 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015