EXTRAITS A 4 SPROOCHEN: Klenge roude Léiw «Hei ass ower och - TopicsExpress



          

EXTRAITS A 4 SPROOCHEN: Klenge roude Léiw «Hei ass ower och guer näischt lass. Wéi gär ging ech elo eraus goen a kucken, wat hannert deem grousse Bësch geschitt. Ech kéint bestëmmt déi flottsten Aventüren erliewen.» A wéi hien do viru sech hindreemt, héiert hien op eng Kéier e fiirchterlecht Gejäiz: «Kréck Kréck» kréckelt et, an eng déck flappeg Kréi setzt sech, ouni sech och nëmmen eng Grimmel ze schummen, op séng déck lénks Zéif, flitt op déi riets, zeréck op déi lénks an esou weider. De klenge roude Léiw otemt déif. «Kéint ech dach och fléien. Da kinnt ech an emgem Flilléckeschlag hannert dee grousse Bësch fléien. » Dat gëtt dem klenge roude Léiw eng Iddi. «Kéins du mech léiere fléien?» D’Kréi kritt e Laachkrämpchen an erstéckt bal un hierer Laach. «Du hues dach keng Flilléken, du bass mol keng Méck. Wéi stells du dir dat da vir?» Wéi d’Kréi gesäit, wéi traureg de klenge roude Léiw drakuckt, denkt se bei sech, « Dat wier dach gelaacht wann een do näischt kéint maachen. » Si seet: «Wann s du et wiirklech wëlls léiere, wier et fir mech eng vun de gréissten Eieren, dir d’Fléie perséinlech bäizebréngen. Allerdéngs nëmmen ënnert enger Konditioun: als Belounung dofir, liewen ech da fir ëmmer an déngem Schlass, kréien all däi Gold an d’Bijouën. Du gës mech ni méi lass.» De klenge roude Léiw héiert nët dee luusegen Ennertoun an hëllt voller Begeeschterung un. Während er in Gedanken bereits die wildesten Abenteuer erlebt, hörte er über sich ein lautes Gekreische. „Quak quak“, japst eine dicke Elster, während sie sich ungeniert auf seinem grossen Zeh niederlässt. Da kommt ihm eine Idee: „Fliegen müsste ich können, das wäre fein.Kannst Du es mir beibringen? “, fragt der Löwe die Elster. Diese schüttelt und biegt sich vor Lachen und krächzt dem Löwen ins Gesicht: „Du hast keine Flügel, ausserdem bist Du doch viel zu dick dafür, wie willst Du das denn anstellen?“ Der Löwe schaut so traurig aus, dass die Elster einlenkt: „Wenn Du wirklich fliegen lernen willst, ist es mir allerdings eine grosse Ehre, Dir, dem König des Waldes, das Fliegen beizubringen. Allerdings musst Du mir dann Dein gesamtes Hab- und Gut, Dein Gold und Deine Diamanten schenken, und ich will bei Dir im Schloss wohnen. Komm morgen in den Wald zu der Lichtung wo sich die Füchse gute Nacht sagen, und es kann losgehen.“ Der kleine Löwe springt vor Freude hin und her und sagt zu, ohne auch nur eine Minute zu zögern: „ Selbstverständlich werde ich da sein!“ Portuguès: Enquanto fantasia desta maneira, ouve subitamente um tremendo chilreio – “Crack! Crack!” -, e uma gralha bem gorda vem aterrar, desavergonhadamente, sobre o dedo grande do seu pé esquerdo, depois voa para cima do pé direito e volta para o pé esquerdo, e assim sucessivamente. O leãozinho vermelho suspira profundamente. «Se eu também soubesse voar, então, num só bater de asas, poderia voar até o outro lado da floresta!» De repente, o leãozinho vermelho tem uma ideia. «Podes ensinar-me a voar?» A gralha solta uma gargalhada tão grande que quase se asfixia. «Tu não tens asas. Nem sequer és uma mosca. Como é que vais fazer?» Reparando no olhar triste do leãozinho, a gralha diz para consigo: «Seria pena não aproveitar-me da situação.» A gralha diz: «Se realmente queres aprender a voar, considerarei como uma honra ensinar-te pessoalmente. No entanto, só o farei a uma condição: como recompensa, quero que me deixes viver para sempre no teu palácio, e que me dês todo o teu ouro e todas as tuas jóias. Nunca mais poderás livrar-te de mim.» O leãozinho vermelho não percebe o tom manhoso da gralha e aceita a proposta com entusiasmo. Français: - Il ne se passe vraiment jamais rien par ici. J’aimerais tellement aller faire un tour de l’autre côté de la forêt. Je suis persuadé que je pourrais y vivre des aventures passionnantes. Alors qu’il rêvasse ainsi, il entend un jacassement épouvantable - creck, creck - au dessus de lui. Une énorme pie atterrit sans aucune gêne sur son gros orteil gauche, vole ensuite sur l’orteil droit, revient sur le gauche et ainsi de suite. Le lionceau roux soupire. - Si seulement je savais voler moi aussi. D’un seul coup d’aile je volerai de l’autre côté de la forêt. Et puis, une idée lui vient. - Pourrais-tu m’apprendre à voler ? La pie pouffe de rire à s’en étouffer. - Mais tu n’as pas d’ailes. Comment comptes-tu y parvenir ? En remarquant la mine attristée et déçue du lionceau roux, la pie pense en son for intérieur qu’il serait dommage de ne pas tirer profit de la situation et lui dit : - Si tu as vraiment envie d’apprendre à voler, ce serait un très grand honneur pour moi de te l’enseigner personnellement. Toutefois, il y a une condition. En guise de remerciement, tu me laisseras vivre toute ma vie dans ton château et ton or et tes bijoux seront à moi. Ainsi nous deviendrons inséparables. Le lionceau roux, qui ne remarque pas le ton rusé de la pie, accepte avec enthousiasme.
Posted on: Mon, 04 Nov 2013 15:03:47 +0000

Trending Topics



Recently Viewed Topics




© 2015