Een bewogen dagje vandaag. Vanmorgen is onze oom Jacques overgegaan. Mijn ouders belde mij einde van de ochtend heel verdrietig op. Begrijpelijk, want zij hebben een hele diepgaande band met mijn oom en tante. En dan ineens komen weer diepe inzichten naar boven en wordt het leven in perspectief gezet. Ik ben zo intens dankbaar dat ik dicht bij mijn ouders woon en dat, als het zover is, ik voor ze kan zorgen. Helaas wonen mijn Moeke en mijn schoonmoeder beiden een stuk verder van ons vandaag. Ineens komt dan ook het besef van community omhoog, waarin je elkaar in iedere situatie kunt steunen en er onvoorwaardelijk voor elkaar bent. Dat is vrij simpel in het geval van afrikaanse stammen die in een dorp wonen, maar een stuk minder eenvoudig voor ons westerlingen die vaak best ver van elkaar vandaag wonen. Ik voel de familieband en mijn "taak" om voor mijn ouders te zorgen als dit nodig mocht zijn. En ja...wie gaat er voor Ro en mij zorgen als wij de leeftijd hebben dat wij zorg nodig hebben of alleen komen te staan? Tuurlijk...wie dan leeft wie dan zorgt, maar dit soort omstandigheden schudden mij wel weer even wakker en zetten mij terug op mijn plaats in het grote geheel. Oom Jacques...een hele goede reis voor jou. Tante Diny staat er niet alleen voor.
Posted on: Sun, 22 Sep 2013 19:20:12 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015