Een dagje Maassluis (versie2) Vandaag een geweldige dag met de collegae in Maassluis doorgebracht. Uiteraard lag een uitgekiend programma hieraan ten grondslag. Met de afdeling DSDS, ik zal de lezer niet vermoeien met de uitleg van deze afkorting, zongen wij min of meer een zwanenzang. Rijkswaterstaat is een dynamische organisatie, die de afgelopen twintig jaar niet stil heeft gestaan. De ene reorganisatie is nog niet geëvalueerd of de volgende staat alweer op de rol. Voor de jongeren op de afdeling is dit lastig. De een ziet hier een kans en de ander twijfelt en vraagt zich af wat passiever af wat de toekomst brengt. Als oudere zie ik het met lede ogen gebeuren, het wordt echt niet allemaal beter. Nieuwe managers hebben nieuwe denkbeelden en het lijkt wel of reorganiseren goed op een CV staat. Ik vraag mij in alle gemoede en rust af of al die reorganisaties de Rijkswaterstaat maken tot een betere instantie waarbij de klant, want daar gaat het om, beter bediend gaat worden. We gaan dat zien in de komende zes maanden. Een afdelingsuitje om hier eens informeel over te praten, is dan een prima geste van de Rijkswaterstaat. Doordat ik city-marketing voor Maassluis op het werk bijna als religie heb verheven, wilde de collegae nu met eigen ogen zien of mijn verhalen ergens op gestoeld waren en het uitje zou in ons stadje aan het Scheur zijn beslag krijgen. In samenwerking met een collega, ik ben immers een groepsmens, stelde wij een uitgelezen programma op. Als verzamelpunt koos ik voor Grandcafe de Waker, daar druppelden ze rond tien uur binnen. Dit uiteraard voor een kop koffie en het allerbelangrijkste: een tompouce van Koos Holtkamp, de wereldberoemde lekkernij uit de Maassluis. De collegae konden dit niet anders dan dit beamen. In de Waker kwam de wethouder Arnold keijzer van o.a. stadsvernieuwing even binnenwippen en hij onderhield zich even met ons, een leuke geste. Ook Han Dubbeld verscheen en vind mij een overloper omdat ik zaterdag niet naar de uitwedstrijd van Excelsior Maassluis ga maar op uitnodiging van de hoofdsponsor van Deltasport, DAIRCO van Danny van Kessel, in Vlaardingen naar voetbal ga kijken. Hij komt er wel overheen en ik misschien ook wel. Het tweede onderdeel was een bezoek aan een van onze mooiste monumenten, de groote of nieuwe kerk op het Schanseiland. Voor mij bekend terrein immers ik gaf hier in 1974 mijn jawoord aan de Mrs S. Hier hadden wij vijf kwartier voor uitgetrokken maar deze planning werd niet gehaald. Er is te veel te zien en de “gidsen” te enthousiast met de verhalen. Vooral de omloop boven op de toren was een succes. Onder het genot van koffie kwam het gesprek op het Garrelsorgel. Iedereen vond het een prachtig instrument wat echter opviel is dat sommige het wel erg groot vonden voor deze kerk. Het is groot, in vele kerken staat een kleiner orgel dat zal wel met financiën te maken hebben; niet elke stad heeft een Govert van Wijn. In mijn achterhoofd dacht ik dat we de orgelist Jaap Kroonenburg hadden moeten betrekken in het programma. Een gemiste kans nu moesten wij het doen met een CD. Het derde onderdeel een rondvaart met Wim Warbout op de Vlielander II was een schot in de roos. Evenzo de wandeling over de Noordvliet naar de jachthaven waar Wim lag te wachten. Deze trip met prima lunch was leuk en iedereen genoot van de vlietlanden, een geweldig gebied. Bij de Jachthaven zagen we Jan Edelenbos, een bekende Maassluizer en wereldberoemd snordrager. Hij is de woensdagschipper van het veer aldaar en hij genoot net als wij van een lunch. Door de reacties kan ik mij voorstellen dat de collegae deze trip nog eens overdoen in de privésfeer. Daarna hebben wij het Sleepvaart museum bezocht waar o.l.v twee gidsen het wel en wee van de sleepvaart en de relatie met Maassluis uit de doeken werd gedaan. Saillant detail was dat in mijn groepje de heer Ligtvoet(net gepensioneerd) regelmatig de gidsen vertelde hoe de vork in de steel zat. Voor ons niet verrassend, voor de gidsen misschien wel een beetje. Om drie uur werden wij door Gerry de Jong opgehaald om een uurtje door Maassluis te wandelen, dit gelardeerd met een deskundig en levendig verhaal over ons stadje. Wat vooral zeer vermakelijk was waren de “gevatte”opmerkingen van een enkeling (de heer Ros) die moeiteloos opgepikt en gepareerd werden door Gerry. Ik heb van haar genoten. Zij leidde ons moeiteloos door delen van de stad en vertelde verhalen van Maarten ’t Hart die hij over Maassluis in zijn boeken voor de eeuwigheid heeft beschreven. Gelouterd kwamen wij allen uit de Zure Vissteeg. De wandeling eindigde bij het drankenkabinet van Bram&leo, dat kwam goed uit want dat was de bedoeling. Daar hebben een uurtje nagepraat over de dag. Ik hoorde geen wanklank en iedereen vond Maassluis een leuk stadje ( mijn collegae zijn voornamelijk afkomstig uit grotere steden) Tot slot hebben wij bij Grandcafe de Waker gedineerd onder het genot van een drankje en prima eten vervolgens viel de avond en het doek over dit uitje van mijn afdeling die per 1 oktober ophoudt te bestaan. Persoonlijk vind ik dat jammer of zelfs meer dan dat.
Posted on: Thu, 12 Sep 2013 08:50:52 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015