Een herhaling? Vader en vriendje van dochter ontmoeten elkaar voor het eerst. Gaan voor het eerst met elkaar in gesprek. Vriendelijk aftasten. Met wie heb ik te maken? Beiden zitten, glas Bourbon in de hand. Face to face. ‘Dat is een lelijke wond die je daar hebt jongeman.’ ‘Tja, een ongeluk zit in een klein kluisje, euh, klein hoekje, bedoel ik’ ‘Je zult het wel overleven. Hou je van whisky? Ik heb een hele voorraad van allerlei soorten.’ ‘Ah, een echte liefhebber dus!’ ‘Ja, in velen jaren opgebouwd, laten we maar zeggen.’ ‘Ik heb er geen verstand van maar,’ O. nam een slok, ‘deze is prima.’ ‘Prima? Of ben je meer een bierdrinker?’ ‘Ik hou wel van Puschkin Wodka.’ ‘Puschkin Wodka? Ik hou niet van wodka, bovendien ben ik anglofiel.’ ‘Prima, maar het één hoeft het ander toch niet uit te sluiten?’ ‘Op zich niet, maar als anglofiel zijnde drink ik graag whisky.’ ‘Mijn oma hield van Frankrijk, ze dronk ook graag franse wijn.’ ‘Ik heb ook een wijnkelder. Elk jaar ga ik naar Frankrijk om flessen op te halen.’ ‘M. ging vroeger ook mee en dan gingen we met z’n allen wijn proeven bij de boer. Heb je dat wel eens gedaan?’ ‘Nee.’ ‘Misschien komt het er nog eens van. Ik heb van M. begrepen dat je van de Italiaanse renaissance houdt?’ M. kwam binnengelopen. Ze liep in een spijkerbroek en droeg een horizontaal gestreepte zwart-rode retro jaren ’80-trui daarboven. ‘Komen jullie mee naar binnen? Dan drinken wij nog een glaasje mee met jullie voordat we gaan eten.’ Hoeveel kamers had O. vandaag gezien? Hoeveel stijlen? Een vermoeidheid viel plots over hem heen als een lawine over een nietsvermoedende skiër. ‘Nemen jullie maar plaats op de bank, dan kunnen jullie fijn naast elkaar zitten.’ O. nam een flinke slok whisky in de hoop dat het effect zou hebben tegen de plotseling opgekomen vermoeidheid. H. nam plaats links van hen en S. rechts, beiden in een rode leren chesterfieldstoel. Hier was alles des representatiefs. Tijd. Tijd. Tijd waarvoor? Tijd voor de spanish inquisition om te beginnen met het verhoor. ‘O, M. vertelde me dat jullie elkaar ontmoet hebben in het park?’ Zou er weer een verdeling zijn? H. zou de open vragen stellen en S. de retorische? ‘Euh, ja, dat klopt.’ Niet genoeg. Stilte. Verwondering op het mooie gezicht van S. Op wie leek M. Op haar of op haar vader? Het was nu niet de tijd om dat te verifiëren. ‘Mam, ik heb je dat toch al verteld?’ sputterde M. O. aan de bal. De bal lag bij O. Niet bij M. Dat wist M. ook, daarom sputterde ze. ‘Ik zag haar op een ochtend zitten op een bankje in het park en ik zag dat ze een boek las over de Italiaanse renaissance en omdat ik daar nieuwsgierig naar was heb ik haar er over aangesproken. Zo ging het toch?’ en O. keek nu even M. aan, haar in een één-tweetje betrekkend. O, lees je over Lorenzo il Magnifico? heb je gezegd, heb je gevraagd en ik heb geantwoord, ja, inderdaad, ik lees net over hem, en toen vroeg jij vervolgens, over zijn autoritaire optreden en het uit de weg laten ruimen van politieke tegenstanders of zijn rol als mecenas? ‘Toe maar en dat op de vroege ochtend, het was toch ochtend?’ en H. sloeg een been over de andere met zijn glas Bourbon in de hand. Herhaling. ‘Dat zei O. ook zo,’ zei M. verbaasd over deze herhaling. ‘Mannen!’ zuchtte S, ‘maar vertel eens, als je wilt O, wat doe je voor de kost?’ ‘Mam!’ sputterde M. weer. open mij alle ramen! ruk mij alle deuren uit! trek het hele huis over mij heen! ik wil in vrijheid leven in de lucht ik wil als regen langs de muren stromen ‘De vorige minister-president had daar een mooi eufemisme voor, ik zitten tussen twee banen in.’ ‘Dus je bent…’ Kennelijk was het te moeilijk, te gênant om uit te spreken. Poëzie is onmacht. ‘Ik ben werkloos!’ Misschien hoeft prins Israel Ori toch nog niet zijn heil te zoeken in het heelal, want H. kwam goedwillend met de cavalerie aangesneld. ‘Een man die kennis heeft over de Italiaanse renaissance vindt vast wel een baan als leraar of bibliothecaris.’ O. en H. namen simultaan een slok Blanton’s single. ‘O. is romanschrijver, hij heeft drie delen geschreven, die samen een roman vormen.’ Prins Israel Ori zou hier enige steun kunnen ondervinden. ‘Interessant, een romanschrijver hebben we niet in de familie, wel dokters, advocaten, directeuren, maar geen kunstenaars, hoe heten die delen, die samen één roman vormen?’ vroeg S. blij met deze wending, weg van de werkloosheid. ‘Eigenlijk ben ik nog maar pas aan het derde deel begonnen en de titels?’ O. nam nog een slok. Glas leeg. Verdoofde vermoeidheid. De titels? Plots overdacht O. de rol van de literatuur. Heeft de literatuur nog een rol? Heeft de literatuur nog de taak, de plicht om de stinkende wonden, de verborgen riolen van de maatschappij bloot te leggen, de dictatuur van de dag te duiden en het op te nemen voor de liefde van de nacht of biedt zij slechts nog vermaak? Panem et circenses. Wat doe je voor de kost? Niks? Hoe ga je ons vermaken? with the lights out, its less dangerous i feel stupid and contagious here we are now, entertain us ‘Het eerste deel heet MAANDAG IS WREED, het tweede DONDERDAG IS OOK NIET ALLES en waar ik nu mee bezig ben heet DEURWAARDERS KOMEN NIET OP ZONDAG.’ ‘O, o,’ Stond deze scène is het scenario? Dit ging niet volgens het burgerlijk draaiboek en was al helemaal geen herhaling, ‘o,’ zuchtte S. weer verbaasd, maar ze herpakte zich. ‘Heb je al een uitgever gevonden?’ ‘Ik heb er een paar benaderd.’ ‘En?’ ‘Het is zeker niet gemakkelijk om je werk uitgegeven te krijgen,’ kwam de cavalerie O. weer te hulp, ‘wil je nog een glaasje bourbon?’ ‘Ja, graag.’ ‘Mama, Joanne Rowling kon Harry Potter waar je zo van genoten hebt aan geen uitgever kwijt en ze schreef in cafés om het warm te hebben, omdat ze geen geld had voor de verwarming van haar huis.’ Misschien was het nog helemaal niet nodig door de ruimte te reizen naar de ijsmaan van Jupiter in de hoop een welwillende space cavalry te treffen. Daar kwam de dragonder van de cavalerie alweer aangelopen met twee glazen, reikte O. zijn glas aan en ging weer zitten in de chesterfieldstoel. O. nam een grote slok om zijn ingewanden wakker te branden, de vermoeidheid weg te spoelen. M. keek er met verbazing naar. Zo had ze hem niet eerder gezien en de wond op zijn voorhoofd vond ze ook maar raar. Ze vond sowieso dat hij veranderd was in de korte tijd dat ze met elkaar omgingen. ‘Je moeder en ik, wij hebben een verrassing voor je M. en ook voor jou O,’ en hij haalde uit de binnenzak van zijn bruine colbert een soort envelop verpakt in cadeaupapier en overhandigde deze aan M. ‘Dit is een cadeau in verband met je afstuderen en omdat…’ ‘Verklap het nou niet, laat haar het eerst uitpakken,’ onderbrak S. hem. M. verwijderde voorzichtig het cadeaupapier en een reischeque envelop kwam te voorschijn. Ook die opende ze en haalde er een reischeque uit en las hardop voor. ‘Twee retourtickets Schiphol-Florence + hotelovernachting. Ah, wat lief! Kijk O,’ en ze overhandigde de cheque aan hem. ‘Als cadeau voor je afstuderen en omdat jullie beiden zo geïnteresseerd zijn in de renaissance,’ sprak H. blij ook met deze vrolijke wending van de conversatie. Retourtickets las O. De data stonden er ook bij. Dat is al gauw. De hoeveelste is het vandaag? Het was alsof S. die O. observeerde zijn gedachten kon lezen. ‘Volgend weekend. Het is een weekendretour.’ Volgend weekend! Het volgende weekend? Is het gemaskerde bal niet op die vrijdag? ‘Jullie vliegen in de avond, hoe laat ook alweer H? ‘Negen uur, geloof ik. Het is nog geen twee uur vliegen en het hotel is in het centrum nabij de Santa Maria del Fiore, oftewel de Dom,’ en zijn benen speelden weer haasje over. wees gegroet, maria, vol van genade gij zijt de gezegende onder de vrouwen heilige maria, moeder van god bid voor ons zondaars nu en in het uur van onze dood ‘Zullen we ons dan naar de eetkamer begeven. Dan haal ik het eten op. Hopelijk hou je ook van Italiaans eten O, M. help je me even?’
Posted on: Fri, 08 Nov 2013 10:48:07 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015