Eligül Ibrahim Devrimci Sentez 02.10.2013 Wuppertal Peru Maoist kominist partisinin ve önderi abimal guzman in Siyasasl tezleri,n den ögrenelim. Yazimiza baslamadan dikkat edilecek bir konu Tipki ülkemizde oldugu gibi perudada kominist partisinin cok uzun bir gecmisi var bizde 1920 lerdeki Mustafa suphi önderliginde kurulup daha sonra kemalist fasist diktatörlük tarafindan karadenizde katle edilen koministler gibi perudada kominist partisinin tarihi hemen hemen ayni tarihlere deng dir Peru kominist partisi peruda JOSE CARLOS MARIATEGUI 1930 li yillarda kuruldu uzun süren sinf mücadelesi sonucu Mariategui nin vefatinda sonra 60 li yillarin baslarinda koministler arasindaki ayrilikda parti ikiye bölünür reviziyonist kesim yoldasin peru devriminin sorunlarina getirdigi diyaletik bakis acisini ret ederek anti kominist bir tutum alir Ayni reviziyonist kesim yoldasin alman felsefesi sosyalizmin sorunlari ML kavrayis özelikleri ve peru devriminin niteligine iliskin getirdigi siyasal tezleri ret eder. bu kligin adi peruda Del-Parado neniliyordu bu kesimle uluslar arasi kominist partilerin katildigi 63 polemikleri olarak bilinen tezlerle bu reviziyonist kesim rus sosyal emperyalizmin borazanligi durumuna geldiklerinde 1964 yilinda partiden uzaklastirildilar. ML kesim kominist önder mariategui kominist cizgisiyla bütünleserek maozedungun ML bilime yaptigi katkiyi da mao zedung düsüncesi temelinde ele alarak partiyi yeniden sekillendirdiler. 15 yillik bir partiyi yeniden sekillendirme ve yeni tip bir parti yaratma cabasi sonucu 1979 yilinin sonunda noktalandi. Abimal guzman (GONZALLES) YOLDAS budönemde perunun baskenti limada üniverstede FELSEFE ögretmeniyken üniverste ögrencileriyle birlikden örgütledigi tüm sinifiyla birlikde icerisinde oldugu Peru kominist partisinin Silahli mücadelenin temel alani olan ayakocuya daglarina giderek 17 Mayis 1980 den peruda HALK SAVASINI BASLATTI PERU devleti üniverstede kaybolan Gonzalles yoldas icin burjuva gazeteleri gonzales ve ögrencileri ortada yok oldular mansetleri atiyordu bu andada baskan Gonzales halk savasini mayaliyordu bu mayayi 17 mayis 1980 genel secimleri boykot edelim ve halk savasini baslatalim slogani temelinde perunun daglik alanlarinin istisnasiz bir cogunda sandik seciklerine el koyarak 2900 eylemiyle peru devletini sarstti. Baskan gonzales PERU DEVRIMININ NITELIGI,Peruda devrimin yolu,peruda demokratik devrimin niteligi,sosyalizmin yolu,birlesik cephe silahli maist halk savasinin niteligi yeni tip kominist part örgütlemesi kitle cizgisi gibi temel sorunlara maosist bir bakis acisiyla peruda nitel bir katkida bulunarak Uluslara arasi kominist harekete de üye olarak Mao Zedungun Marksizmi gelistirmesini daha bütünlüklü ve eksiksiz kavrayabilmek için uzun, zengin, ve kapsamli tartisma ve mücadele yürütmüstür. Bu ayni dönem Içinde, Hareketimizin parti ve örgütleri, ve bütün olarak DEH, emperyalizme ve gericilige karsi devrimci mücadele sürdürmüstür. Bunlarin en önemlisi Peru Komünist Partisi önderliginde, milyonlarca kitleyi harekete geçirmeyi basararak ülkenin birçok yerinde devleti bir kenara süpürüp bu alanlarda isçilerin ve köylülerin iktidarini tesis eden Halk Savasanin ileri tecrübesi olmustur. Teoride ve pratikte kaydedilen bu ilerlemeler, proleter ideolojiyi kavrayisimizi daha da derinlestirmemizi, ve bu temelde, ehemmiyetli ve etkisi büyük bir adimi atabilmemizi, Marksizmin yeni, üçüncü ve daha yüksek asamasi olarak Marksizm-Leninizm-Maoizmi kabul ve tasdik edisimizi mümkün kilmistir. Marksizmin Yeni, Üçüncü ve Daha Yüksek Asamasi Mao Zedung, bir dizi can alici devrim meselesi hakkinda birçok tezi ortaya koymus ve gelistirmistir. Ancak Maoizm, Maonun büyük katkilarinin sadece bir toplami degildir. Maoizm, Marksizm-Leninizmin bütünlüklü ve topyekün olarak yeni ve daha yüksek bir asamaya yükseltilmesidir. Marksizm-Leninizm-Maoizm entegre olmus yekpare bir bütünlüktür; proletarya ve insanligin sinif mücadelesi, üretim ve bilimsel deney mücadelesindeki tecrübeleri temelinde, Karl Marx, V.I. Lenin, ve Mao Zedung tarafindan yeni asamalara, Marksizmden Marksizm-Leninizme, ve Marksizm-Leninizm-Maoizm asamalarina gelistirilmis ve sentez içinde bütünlestirilmis haliyle, bu, proletaryanin ideolojisidir. Proletaryanin dünyayi kavramasini ve devrimle degistirmesini mümkün kilan yenilmez bir silahtir. Marksizm-Leninizm-Maoizm, evrensel uygulanilirliga sahiptir, yasayan ve bilimsel bir ideolojidir, devrim yapmakta uygulanisiyla ve genel olarak insan bilgisinin ilerleyisiyle sürekli gelismekte ve daha da zenginlesmektedir- Marksizm-Leninizm-Maoizm, revizyonizmin ve dogmatizmin tüm biçimlerinin düsmanidir. Her seye kadirdir, çünkü dogrudur. Karl Marks Karl Marks devrimci komünizmi ilk olarak bundan hemen hemen 150 yil önce gelistirdi. Yakin silah arkadasi Frederick Engelsin yardimi ile, tam kapsamli bir felsefi sistemi, diyalektik materyalizmi gelistirdi, ve insan tarihini sekillendiren temel kanunlari kesfetti. Marks, proletaryanin sömürülmesini ve kapitalist üretim biçimindeki yapisal anarsi ve çeliskileri sergileyen bir ekonomi politik bilimi gelistirdi. Karl Marks, devrimci teorisini, enternasyonal roletaryanin sinif mücadelesi ile yakin baglanti içinde ve ona hizmet için gelistirdi. Birinci Enternasyonali insa etti ve Engels ile birlikte, bütün dünyanin isçileri birlesin! çagrisi dört bir yanda yankilanan Komünist Manifestoyu kaleme aldi. Marks, proletaryanin devlet iktidarini ele geçirmedeki ilk büyük girisimi olan 1871 Paris Komününe büyük dikkat gösterdi ve derslerini özümledi. Marks proletaryayi, tarihsel misyonu ile silahlandirdi: siyasi iktidari devrimle ele geçirmek, ve bu iktidari — proletarya diktatörlügünü — kullanarak toplumun farkli siniflara bölünmüslügünün temeli ortadan kaldirilincaya kadar sosyal sartlari dönüstürmek.Marks, proletarya hareketi içerisinde, isçilerin mücadelesini, ücret köleliginin bizzat kendisinin mevcudiyetini hedeflemeden, bu köleligin kosullarini iyilestirmeyle sinirlamayi amaçlayan oportünistlere karsi mücadeleye önderlik etti. Marksin tavri, görüs açisi ve metodu bir bütünlük içinde Marksizm olarak adlandirila gelmistir ve proletarya ideolojisinin gelismesindeki Ilk büyük kilometre tasini temsil eder. V.L Lenin V.L Lenin, Rusyada proleter devrimci harekete ve revizyonizme karsi uluslararasi komünist hareketin mücadelesine önderlik edisinin seyri içinde, Marksizmi yeni bir asamaya yükseltti. Pek çok diger katkisinin yani sira, Lenin kapitalizmin, en yüksek ve nihai asamasi olan emperyalizme erisen gelismesini tahlil etti. Dünyanin bir avuç emperyalist güçle, ezilen uluslar ve halklarin olusturdugu büyük çogunluk olarak bölündügünü, ve emperyalist güçlerin dünyayi kendi aralarinda yeniden paylasmak için dönem dönem savasa gitmek zorunda olduklarini gösterdi. Lenin, içinde bulundugumuz çagi, emperyalizm ve proleter devrim çagi olarak vasiflandirdi. Lenin iktidarin ele geçirilmesinde devrimci kitlelere önderlik etmesi için proletaryanin vazgeçilmez araci olarak yeni tip bir siyasi partiyi, Komünist Partisini gelistirdi. En önemlisi, Lenin, 1917de eski Çarist Rusyada Ekim Devriminin zaferi ile proletaryaya, siyasi iktidarini, devrimci diktatörlügünü ele geçirip pekistirmesine Önderlik ederek, proleter devrimin teori ve pratigini yepyeni bir asamaya yükseltti. Proleter devrime ihanet eden ve Birinci Dünya Savasinda isçilere emperyalist efendilerinin çikarlarini koruma çagrisi yapan ikinci Enternasyonal içindeki zamanin revizyonistlerine karsi, Lenin bir ölüm-kalim mücadelesi yürüttü. Ekim devriminin top atislari ve Leninin revizyonizme karsi mücadelesi, komünist hareketi dünya çapinda daha da genisleterek, ezilen halklarin mücadelelerini proleter dünya devrimi ile birlestirdi, ve Üçüncü (veya Komünist) Enternasyonal olusturuldu. Leninin Marksizmi topyekün ve bütünsel olarak gelistirmesi, proleter ideolojinin gelismesinde ikinci büyük siçramayi temsil eder. Leninin ölümünden sonra, Joseph Stalin, ikinci Dünya Savasi sirasinda hem içerdeki düsmanlarina hem de emperyalist isgalcilere karsi proletarya diktatörlügünü savundu, ve Sovyetler Birliginde Sosyalist Insa ve dönüsüm davasini yürüttü. Stalin, uluslararasi komünist hareketin, Marksizm-Leninizmi, proletarya ideolojisinin gelismesindeki ikinci büyük kilometre tasi olarak tanimasi için mücadele etti. Mao Zedung Mao Zedung, Çin Devrimine Önderlik ettigi on yillarin seyri içinde, modern revizyonizme karsi dünya çapindaki mücadele içinde, ve en önemlisi, kapitalizmin restorasyonunu önlemek ve komünizme dogru ilerlemeye devam etmek için, proletarya diktatörlügü altinda da devrime devam etmenin metodunu teori ve pratikte bularak, Marksizm-Leninizmi yeni ve daha yüksek bir asamaya yükseltti. Mao Zedung Marksizmin her üç ögesini — felsefe, ekonomi politik, ve bilimsel sosyalizm — de büyük ölçüde gelistirdi. Mao Zedung dedi ki, iktidar namlunun ucundadir. Halk Savasi konusundaki teorisi ve pratigi ile, Mao Zedung, proletaryanin askeri bilimini tam kapsamli bir biçimde gelistirdi. Mao, savasta silahlarin degil insanlarin tayin edici oldugunu ögretti. Her sinifin, kendine has özel karakteri, amaçlari ve araçlari olan özgül savas biçimlerine sahip olduguna isaret etti. Tüm askeri mantigin özünde siz kendi bildiginiz gibi savasin, ben de kendi bildigim gibi savasirim ilkesinden ibaret oldugunu, proletaryanin, devrimci kitlelerin inisiyatifi ve gayretini zincirlerinden bosandirarak ve buna dayanarak kendine has özgül avantajlarini ortaya döküp harekete geçirebilen askeri strateji ve taktikler olusturmasi gerektigini söyledi. Mao, üs alanlari kazanma ve sistemli olarak siyasi iktidari olusturma politikasinin, kitleleri zincirlerinden bosandirmada, ve halkin silahli gücünü ve siyasi iktidarinin dalgalar halinde genislemesini gelistirmede kilit rol oynadigini tayin etti. Üs alanlarinda devrimci dönüsümler gerçeklestirmelerinde kitlelere önderlik etmenin, ve bunlari Ilerleyen devrimci savasin hizmetinde siyasi ekonomik ve kültürel olarak gelistirmenin gerekliligini israrla vurguladi. Mao, Partinin silahlari kontrol etmesi gerektigini, silahlarin Partiyi kontrol etmesine asla izin verilmemesi gerektigini ögretti. Parti, devrimci savasi baslatmaya ve ona önderlik etmeye muktedir bir araç olarak insa edilmelidir. Mao, devrimin merkezi görevinin, devrimci siddet yoluyla iktidari ele geçirmek oldugunu vurguladi. Mao Zedungun Halk Savasi teorisi bütün ülkelerde evrensel uygulanabilirlige sahiptir, ancak, her ülkedeki somut sartlara uygulanmali ve özellikle de bugün dünyada varolan iki genel tip ülkenin — emperyalist ülkelerle ezilen ülkelerin — devrimci güzergahlari hesaba katilmalidir. Mao, emperyalizmin hakimiyeti altindaki bir ülkede nasil devrim yapilacagi meselesini çözümledi. Çin devrimi için çizdigi temel güzergah, devrimin teori ve pratigine yaptigi paha biçilmez bir katkiyi temsil eder ve emperyalizmin ezdigi ülkelerde kurtulusa ulasmanin rehberidir. Bunun anlami uzun süreli Halk Savasidir, esas mücadele biçimi olarak silahli mücadele ile ve esas kitle örgütü biçimi olarak Parti önderligindeki Ordu ile, sehirleri kirlardan kusatmaktir, köylülügü, özellikle yoksul köylülügü harekete geçirmek, tarim devrimini yürütmektir; emperyalizme, feodalizme, ve bürokrat kapitalizme karsi Yeni Demokratik Devrimi gerçeklestirmek üzere Komünist Parti önderliginde bir birlesik cephe insa etmek, ve devrimin ilk asamasinin zaferini derhal takip etmesi gereken sosyalist devrimin gerekli önkosulu olarak, proletarya önderliginde devrimci siniflarin ortak diktatörlügünü kurmaktir. Kendi özgül sartlarina ve devrim güzergahina uygun olarak, her ülkede, devrim yapmanin vazgeçilmez araçlari olarak, Mao üç sihirli silah tezini — Parti, Ordu, ve Birlesik Cephe tezini — ortaya koydu. Mao Zedung, proletaryanin felsefesi diyalektik materyalizmi büyük ölçüde gelistirdi. Özellikle, çeliskiler yasasinin, zitlarin birligi ve mücadelesinin, dogayi ve toplumu yöneten temel yasa oldugunu vurguladi. Her nesnenin birlik ve Özdesliginin geçici ve göreceli olduguna, zitlarin mücadelesinin ise sürekli ve mutlak olduguna, ve bunun, köklü kopuslara ve devrimci siçramalara yol açtigina isaret etti. Bu anlayisi ustaca teori ile pratik arasindaki iliskinin tahliline uygulayarak, pratigin, hem gerçegin tek kaynagi hem de nihai kistasi oldugunu, ve teoriden devrimci pratige siçrayisi vurguladi. Böylelikle, Mao, proleter bilgi teorisini daha da gelistirdi. Felsefenin milyonlarca kitleye götürülmesine önderlik ederek, örnegin, iki birlesip bir olur revizyonist tezine karsi, bir ikiye ayrilir tezini kitlelere mal olmus hale getirdi. Mao Zedung, dünya tarihinin yaratilisinda itici güç halk ve sadece halktir anlayisini daha da gelistirdi. Kitle çizgisi anlayisini ortaya koydu: kitlelerin fikirlerini (daginik ve sistemlesmemis Fikirlerini) almak ve onlari derli toplu hale getirmek (onlari inceleyerek, derli toplu ve sistemli fikirler haline getirmek), ondan sonra yeniden kitlelere gitmek ve kitleler bunlari kendi fikirleri olarak benimseyene, onlara siki sikiya sarilana, ve onlari eyleme dönüstürene kadar bu fikirleri yaymak, açiklamak ve bu fikirlerin dogrulugunu bizzat kitlelerin eylemi içinde sinamak. Mao, maddenin bilince, bilincin de maddeye dönüstürülebilecegi seklindeki derin gerçegi vurgulayarak, insan faaliyetinin her alaninda insanin bilinçli dinamik rolü hakkindaki anlayisi daha da gelistirdi. Mao Zedung, Krusçevci revizyonistlerin önderligindeki modern revizyonizme karsi enternasyonal mücadeleye önderlik etti. Modern revizyonistlere karsi komünist ideolojik ve siyasi çizgiyi savundu, ve gerçek proleter devrimcileri, bu revizyonistlerden koparak Marksist-Leninist-Maoist ilkeler temelinde partiler olusturmaya çagirdi.Mao Zedung, SSCBde kapitalizmin restorasyonunun dersleri ve o ülkede sosyalizm insasinin hem eksiklikleri hem de olumlu basarilari hakkinda derin bir tahlil yapti. Mao, Stalinin büyük katkilarini savunurken, onun hatalarinin da degerlendirmesini yapti. Çindeki sosyalist devrimin ve Çin Komünist Partisi içindeki revizyonist karargaha karsi tekrar tekrar verilen iki çizgi mücadelesinin tecrübesini degerlendirdi. Sosyalist toplumun çeliskilerinin tahlilinde materyalist diyalektigi ustaca uyguladi. Mao, komünizm için tarihi mücadelede proletaryaya önderlik etmede Partinin — iktidarin ele geçirilmesinden önce, geçirilmesi sirasinda ve geçirilmesinden sonra — öncü rol oynamasi gerektigini ögretti. Saflarindaki burjuva ve küçük burjuva etkilere karsi aktif bir Ideolojik mücadele yürütme, Parti üyelerini ideolojik olarak yeniden kaliba dökme, elestiri-özelestiri, ve Parti içindeki oportünist ve revizyonist çizgilere karsi iki Çizgi mücadelesi yürütme yoluyla, Partinin proleter devrimci niteliginin nasil muhafaza edilecegi anlayisini gelistirdi. Proletarya iktidari ele geçirince, ve Parti sosyalist devlette önder güç olunca, Parti ile kitleler arasindaki çeliskinin, kapitalizm ile komünizm arasindaki geçis dönemi olarak sosyalist topluma damgasini vuran çeliskilerin yogunlasmis bir ifadesi haline geldigini ögretti. Mao Zedung, proletaryanin ekonomi politik hakkindaki anlayisini, üretimin kendisinin çeliskili ve dinamik rolü hakkindaki ve bunun, toplumun siyasi ve Ideolojik üstyapisi ile karsilikli iliskisi hakkindaki anlayisini gelistirdi. Mao, üretim iliskilerinde mülkiyet sisteminin tayin edici oldugunu, ancak sosyalizm altinda, kamu mülkiyetinin hem içerikte hem de biçimde sosyalist olmasina dikkat gösterilmesi gerektigini bize ögretti. Sosyalist mülkiyet sistemi ile, üretim iliskilerinin diger iki ögesi arasindaki, yani üretimde insanlar arasindaki iliski ve dagitim sistemi arasindaki karsilikli etkilesimi vurguladi. Mao, siyasetin, ekonominin yogunlasmis ifadesi oldugu seklindeki Leninist tezi gelistirerek, sosyalist toplumda, ideolojik ve siyasi çizginin dogrulugunun, proletaryanin üretim araçlarina gerçekten sahip olup olmadigini tayin ettigini gösterdi. Buna mukabil, revizyonizmin basa gelmesinin burjuvazinin basa gelmesi anlamina geldigine, sosyalist altyapinin çelisik niteligi icabi, iktidara geldikleri takdirde kapitalist yolcularin kapitalist sistemi yeniden canlandirmalarinin kolay olacagina isaret etti. Mao revizyonist üretici güçler teorisini derinlemesine elestirdi, ve üstyapinin, bilincin, altyapiyi dönüstürebilecegi, ve siyasi Iktidarla birlikte üretici güçleri gelistirecegi sonucuna vardi. Tüm bunlar, Maonun Devrimi Kavra, Üretimi Ilerlet sloganinda ifadesini bulur. Mao Zedung, proletarya diktatörlügünü icra etme tecrübesinde büyük bir ileri siçrayisi temsil eden Büyük Proleter Kültür Devrimini baslatti, ve ona önderlik etti. Sosyalist toplumun kendi içinden türeyen ve özellikle de Parti önderliginin içinde yogunlasan (Liu Sao-si, Lin Piao ve Deng Hsiao-ping gibi) kapitalist yolculari alasagi etmek için yüz milyonlarca kisi ayaga kalkti. Sosyalist toplumda bile sömürücü siniflarin ve onlarin düsünce tarzlarinin özel alani olarak kalmis olan her konuda, kapitalist yolculara meydan okuyarak, büyük çogunlugun çikarlarini, bakis açisini ve iradesini empoze etmelerinde proletarya ve kitlelere önderlik etti. Kültür Devriminde kazanilan büyük zaferler, Çinde kapitalizmin restorasyonunu on yil önledi, ve hem altyapida, hem de egitim, edebiyat ve sanat, bilimsel arastirma, ve üstyapinin diger parçalarinda büyük sosyalist dönüsümler yaratti. Maonun önderliginde, kitleler, kapitalizmi doguran topragi — Örnegin burjuva hukuk ve sehirle kir, isçiyle köylü, kafa emegi ile kol emegi arasindaki üç büyük farklilasmayi — yok etmek üzere küreklediler. Amansiz ideolojik ve siyasi mücadelenin seyri içinde, milyonlarca isçi ve diger devrimci kitleler, sinif bilinçlerini ve Marksizm-Leninizm-Maoizmi kavrayislarini muazzam oranda gelistirerek, siyasi iktidar icra etme kapasitelerini güçlendirdiler. Kültür Devrimi, proletaryanin uluslararasi mücadelesinin bir parçasi olarak yürütüldü ve proletarya enternasyonalizmi için bir egitim alani niteligindeydi. Mao, proletarya diktatörlügünü uygulamak için, devrimci önderligin gerekliligi ile, alttan devrimci kitleleri harekete geçirip onlara dayanmanin gerekliligi arasindaki diyalektik iliskiyi kavradi. Bu sekilde, proletarya diktatörlügünün güçlendirilmesi, ayni zamanda proleter demokrasinin de dünyada gerçeklesmis en genis ve en derin icrasiydi, ve kitlelerin yaninda saf tutup, onlara revizyonistlere karsi muharebede önderlik eden, ve aci yenilgi karsisinda Marksizm-Leninizm-Maoizm bayragini yükseklerde tasimaya devam eden Çiang Çing ve Çang Çun-Çiao gibi kahraman devrimci önderler ortaya çikti. Lenin söyle demisti, Marksist, yalnizca, sinif savasiminin kabulünü proletarya diktatörlügünün kabulüne dek genisleten kimsedir. Mao Zedungun önderlik ettigi Büyük Proleter Kültür Devrimi yoluyla elde edilen paha biçilmez dersler ve ilerlemelerin isiginda, bu ayrisim çizgisi daha da keskinlestirmistir. Simdi artik denilebilir ki, yalnizca sinif savasiminin kabulünü proletarya diktatörlügünün kabulüne ve proletarya diktatörlügü altinda siniflarin, antagonist sinif çeliskilerinin, Parti içerisinde burjuvazinin objektif varliginin, ve sinif savasiminin, proletarya diktatörlügü altinda tüm sosyalizm süreci boyunca komünizme dek devam edeceginin kabulüne genisleten, bir Marksisttir. Ve Maonun güçlü bir sekilde ifade ettigi gibi, Bu sorunda kafalarin berrak olmayisi revizyonizme götürür. Hua Kuo-feng ve Deng Hsiao-ping önderligindeki karsi-devrimci 1976 darbesini takiben kapitalizmin restorasyonu, Maoizmi ve Büyük Proleter Kültür Devriminin dünya-tarihsel basarilari ile muazzam derslerini hiçbir sekilde yadsimaz; aksine bu yenilgi, Maonun sosyalist toplumun niteligi hakkindaki ve proletarya diktatörlügü altinda devrimi devam ettirmenin gerekliligi hakkindaki tezlerini teyit eder. Berrak bir sekilde, Büyük Proleter Kültür Devrimi, devrimin dünya tarihsel bir destanini, dünyanin komünistleri ve devrimcileri için muzaffer bir doruk noktasini, yok edilmesi imkansiz bir basariyi temsil eder. Önümüzde bütün bir süreç yatmasina ragmen, o devrim bizlere simdiden uygulamakta oldugumuz, örnegin sinifimizin iktidari ele geçirmesi için ideolojik dönüsümün temel öneme sahip oldugu noktasi gibi muazzam dersler birakmistir. Marksizm-Leninizm-Maoizm: Üçüncü Büyük Kilometre Taşı Çin devriminin seyri içinde Mao, Marksizm-Leninizmi birçok önemli alanda gelistirmisti. Ancak ideolojimizin büyük bir siçrama kaydetmesi, ve üçüncü büyük kilometre tasi Marksizm-Leninizm-Maoizmin ortaya çikmasi, Büyük Proleter Kültür Devriminin potasinda olmustur. Marksizm-Leninizm-Maoizmin daha yüksek olan seviyesinden, devrimci komünistler, daha önceki büyük önderlerin ögretilerini daha da derin bir sekilde kavrayabilmislerdir, ve Mao Zedungun daha önceki katkilari dahi daha derin anlam kazanmistir. Bugün, Maoizm olmadan Marksizm-Leninizm olamaz. Gerçekten de, Maoizmi yadsimak, Marksizm-Leninizm’i yadsimaktir, Proletaryanin devrimci ideolojisinin gelismesindeki her büyük kilometre tasi kiyasiya bir direnisle karsilasmistir, ve ancak yogun mücadele ve devrimci pratige uygulanmasi sayesinde kendini kabul ettirmeyi basarmistir. Bugün, Devrimci Enternasyonalist Hareket, Marksizm-Leninizm-Maoizmin, dünya devriminin kumandani ve rehberi olmasi gerektigini ilan eder. Dünyanin yüz milyonlarca proleteri ve ezilen kitleleri, artan oranda dünya emperyalist düzenine ve tüm gericilige karsi mücadeleye sevk edilmektedir. Düsmana karsi muharebe meydanlarinda kendi bayraklarini aramaktadirlar.Devrimci komünistler, kitleleri daha da fazla zincirlerinden bosandirmak ve güçlerini Örgütlemek için, devrimci siddet yoluyla iktidari ele geçirmek üzere evrensel ideolojimizi kullanarak onu kitleler arasinda yaymalidirlar. Bunu gerçeklestirebilmek için. Devrimci Enternasyonalist Harekette birlesen Marksist -Leninist-Maoist partiler, mevcut olmadiklari yerlerde olusturulmali, mevcut olanlar ise, proletarya ve ezilen halk için iktidari almak üzere Halk Savasini hazirlamak, baslatmak ve zafere kadar sürdürmek için güçlendirilmelidirler. Marksizm-Leninizm-Maoizmi yükseklerde dalgalandirmayi sahiplenmeli, savunmali, ve en önemlisi uygulamaliyiz. Marksizm-Leninizm-Maoizm temelinde yeni tip bir Komünist Enternasyonal olusturma mücadelemizi hizlandirmaliyiz. Proleter dünya devrimi, böyle bir silah yaratmadan zafere dogru ilerleyemez, çünkü, Mao Zedungun ögrettigi gibi, komünizme ya hep birlikte gidecegiz, ya da hiçbirimiz gidemeyecektir. Mao Zedung söyle demisti, Marksizm binlerce dogrudan olusur, ancak son tahlilde hepsi de su tek dogruda toplanabilir: Isyan etmek haklidir. Devrimci Enternasyonalist Hareket kitlelerin isyanini baslangiç noktasi olarak, tüm dünyadaki proletarya ve devrimcileri Marksizm-Leninizm-Maoizm’e sarilmaya çagirir. Bu özgürlestirici tarafgil ideoloji, proletarya ve tüm ezilenlere götürülmelidir, çünkü kitlelerin isyaninin, binlerce yillik sinif sömürüsünü bir kenara süpürüp yok etmesi, komünizm yeni dünyasinin dogusunu gerçeklestirebilmesi sadece bu ideoloji ile mümkündür. kizil isyan *
Posted on: Sun, 17 Nov 2013 23:02:18 +0000