Enkele maanden geleden tussen de vele regenbuien door, en vóór de grote hitte, nam ik een koffietje op de Place Gabriel in de rue Roture. Daar ligt Le petit bougnat, een pittoresk oude cafeetje. Ik dronk mijn koffie op het terras, het fonteintje kletterde rustgevend. Toen ik even naar binnen ging, vertelde de kastelein me dat het café weinig verandering had ondergaan sinds 1746. Enkele tafeltjes en stoelen herbergden de kleine ruimte, waar ook nog een oude schouw en een open krakkemikkige trap naar boven leidden. Het gewelfde plafond was bruin geblakerd. Boven op de toog zat de huiskat haar brokjes te verorberen. Het geheel was slechts verlicht met een zwak peertje. Her en der stonden flessen met kaarsen. En op een vensterbank stond een ouderwets lampenkapje bedekt met een plastieken hoes, opdat de kap niet vies zou worden, maar die opzet was mislukt. De waard droeg een smoezelig hemd, máár was uiterst vriendelijk! "Wanneer bent u open, of beter wanneer is het café dicht?" "oh, Madame, als de zon schijnt is het open, en anders is het op maandag dicht." In die periode was er weinig zon en veel regen. "Maar dat deert niet" zei de waard, "want morgen is er weer een dag."
Posted on: Wed, 31 Jul 2013 13:58:33 +0000