Eski Türklerde dağ, tepe, akarsu, ağaç gibi tabiata ait ulu varlıkların ruhları olduğuna inanılır ve onların incitilmemesine çalışılırdı. 11. yüzyılda sözlüğünü yazan Kâşgarlı Mahmud, Müslüman Türklerin Allah’a “Tanrı” dediklerini, fakat kâfir Türklerin ağaç, dağ gibi büyük olan her şeye “tanrı” dediklerini kaydeder ki bu bilgi tabiat varlıklarıyla ilgili kültün Kâşgarlı’ya kadar uzandığını gösterir. Bugünkü ağaç ve yeşil sevgisini de sadece Batı’dan gelen akımlara bağlamak yerine bu konuda Türklerin kolektif bilinç altlarındaki etkiyi de düşünmek doğru olur. Ortaya konan tepki ağaca ve yeşile karşı, taklide dayanan sun’i bir sevgiyi değil âdeta genetik mirastan gelen içten bir sevgiyi göstermektedir. Romancı Buket Uzuner de son yazılarından birinde Türklerdeki ağaç sevgisinin kamlık dönemlerine kadar uzandığı konusuna vukuflu bir şekilde temas etmiştir. [A. Bican Ercilasun]
Posted on: Fri, 16 Aug 2013 14:26:56 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015