Etykieta Dojo Proste japońskie słowo dojo (czyt. dodżio) kryje za sobą wiele znaczeń. Najbardziej zewnętrznym jest jego użycie w związku z salą ćwiczeń. W Japonii dojo jest wydzieloną częścią Świątyni (SHINDEN), w której odbywa się codzienna praktyka medytacji czy modlitwy. Jest to miejsce oświecenia czy duchowej samorealizacji, dlatego też bywa nazywane Salą Dharmy czy ,Mieszkaniem Najwyższej Prawdy Boga”. Również miejsce regularnych spotkań w jakiejś sali czy plenerze, bywa nazywane dojo, szczególnie już gdy służy praktyce danej grupy. W tym to miejscu zwanym dojo ćwiczący spotykają się – zwykle regularnie – najlepiej codziennie, pod czujnym okiem swojego duchowego przewodnika. Za słowem dojo kryje się etyka i ceremoniał, sposób zachowania, stania, siedzenia, kłaniania, strój w którym ćwiczymy, hierarchia stopni i rangi, a również sprzęt którym ćwiczymy, sposób jego traktowania i wiele innych spraw jak choćby osobista kultura, grzeczność… W swym istotnym znaczeniu dojo jest zasadniczo tworzone przez grupę ludzi wspólnie ćwiczących. Właśnie oni tworzą dojo, jego obraz i atmosferę, spotykając się ze sobą gdziekolwiek i wspólnie ćwicząc. Bez nich nie ma dojo. Atmosfera w dojo, w takiej grupie należy do rzeczy najważniejszych. Jest to przecież grono ludzi, pośród których każdy realizuje od pierwszego do ostatniego dnia wszechogarniającą miłość wszystko kochającej Natury. To jaką będzie nasza praktyka, nasze ćwiczenia i nasze postępy zależy wyłącznie od nas samych, od naszej postawy w dojo, jak również na zewnątrz niego. Znaczy to zarówno poza salą i miejscem ćwiczeń, jak również poza grupą ludzi z którymi ćwiczymy, z którymi w jakiś sposób jesteśmy związani – wśród ludzi z zewnątrz. Bardzo istotne znaczenie ma jak najszybsze przejście od ćwiczenia w zbiorowości przypadkowo dobranych jednostek do stworzenia grupy ludzi, którzy czują się sobie w jakiś sposób bliscy. Tworzyć takie postawy i schematy powinien zarówno przewodnik jak i starsi uczniowie, którzy ćwiczą już pewien czas. Starajmy się na macie poznać każdego, a później przenieść to poza matę – w codzienne życie. Niech nikt z członków dojo nie będzie się czuł w nim samotnie. Nowi uczniowie powinni przed podjęciem ćwiczeń uczestniczyć w treningach poprzez oglądanie, jako widzowie. Pozwoli to im zapoznać się z atmosferą dojo, z jego klimatem i specyfiką. Czas ten może trwać dwa tygodnie, miesiąc albo i dłużej. Jeżeli chcemy dążyć do tego, aby nasza praktyka w dojo była prawdziwa, powinniśmy swoim postępowaniem wypełnić dojo atmosferą serdeczności, życzliwości, duchem wzajemnej tolerancji i zrozumienia. Tym co powinno jak najszybciej, połączyć grupę ludzi wspólnie ćwiczących jest przyjaźń i braterstwo. Powinniśmy się tak samo odnosić do wszystkich członków dojo. Odnośmy się do siebie z szacunkiem i kurtuazją. Od samego początku twórzmy takie do siebie nastawienie, abyśmy się wzajemnie chociaż troszkę zaczęli lubić. Ćwiczenie ze wszystkimi po kolei bardzo w tym pomaga. Nie unikajmy ćwiczenia z jednymi osobami i nie pokazujmy swojej sympatii tylko wybranym jednostkom. To jest ten pierwszy i najważniejszy krok. Trening karate w większości szkół, bazuje na ścisłej dyscyplinie. Jest to powodem zmniejszania się liczby ćwiczących nawet wśród tych, którzy osiągnęli już pewien poziom techniczny. Rygorystyczny trening odstrasza większość początkujących, leniwych, niezdyscyplinowanych i tych, nie czujących zamiłowania do współzawodnictwa i treningu fizycznego. Dyscyplina Dojo, wymagana przez wszystkich mistrzów w każdym stylu, charakterystyczna dla każdego stylu etykieta i podkreślenie znaczenia drogi karate, ukazują różnice między karate, a innymi sportami walki w ogólnie przyjętym znaczeniu tego słowa. Większość wschodnich sztuk wojennych posiada własne podstawy etyczno – filozoficzne i stosuje medytacje Zen na początku i pod koniec każdego treningu, w celu oczyszczenia umysłu i uzyskania wewnętrznego spokoju. Karate nauczane jest w salach zwanych Dojo. Instruktor posiadający 5 DAN i więcej tytułowany jest Shihan, 1 do 4 DAN – Sensei, poniżej 1 DAN – Sempai. Shihan znaczy dosłownie – mistrz, Sensei – nauczyciel, Sempai – senior, starszy rangą. Etykieta Dojo jest zbiorem zasad regulujących zachowanie się karateka w sali ćwiczeń i nie tylko. Oprócz aspektów czysto etycznych zawiera w sobie elementy kurtuazyjne, przewijające się w ukłonach i pozdrowieniach, a także specyficzny ceremoniał, wprowadzający ćwiczących w swoistą atmosferę towarzyszącą treningom karate. Wchodząc do Dojo należy wszystkich pozdrowić głośnym „us”, następnie w ten sam sposób pozdrowić najwyższy stopień na sali. Na sygnał „zazen” wszyscy ustawiają się w rzędach według stopni za nauczycielem. Na komendę „seiza”, zaczynając od nauczyciela, wszyscy siadają na kolanach, pośladki na piętach, a zaciśnięte pięści na pachwinach. Najstarszy stopień po nauczycielu podaje komendę „mokuso” – wszyscy zamykają oczy, następuje medytacja Zen. Na komendę „mokuso – jame” – wszyscy otwierają oczy, następnie jest komenda „shinden ni rei”, co oznacza ukłon w stronę miejsca ćwiczeń, po tym nauczyciel odwraca się twarzą do uczniów i na komendę „shihan ni rei” lub „sensei ni rei” wszyscy wykonują ukłon z głośnym „us”. W czasie zajęć nie wolno opuszczać sali bez zezwolenia nauczyciela. Przed i po ćwiczeniach w parach oraz na poprawki ze strony nauczyciela należy odpowiadać głośnym „us”. Podane niżej zasady i reguły mają na celu pomóc w prawidłowym prowadzeniu zajęć w dojo. Wiele z opisanych procedur jest częścią ogólnej kultury zachowania się i dobrych manier, większość jednak jest ukształtowana według tradycji Japonii, która jest kolebką nowoczesnego Karate. Część procedur postępowania może się różnić w szczegółach w zależności od instruktora lub dojo. Na pewno różnice będą jeśli zajęcia będą odbywały się w prawdziwym Dojo (własna sala tylko do ćwiczeń karate, z emblematami szkoły czy stylu oraz wizerunkami mistrzów) i w zwykłej sali gimnastycznej wynajmowanej w jakieś placówce oświatowo-kulturalnej (ukłon w stronę wizerunku twórcy stylu lub szkoły jest nierealny). Własne, prawdziwe dojo jest miejscem uświęconym i powinno być tak traktowane, z czcią jako obiekt dumy wszystkich karateków w nim ćwiczących. Nikt w dojo nie stoi ponad tymi zasadami zachowania się. Tak samo dotyczą one posiadaczy czarnych pasów, jak i początkujących ćwiczących, gdyż im wszystkim powinny przyświecać te same ideały i wszyscy oni powinni jednakowo dążyć do osiągania własnej doskonałości. Kiedy wchodzisz do Dojo lub je opuszczasz, stań w wejściu, przodem do sali, wykonaj ukłon i powiedz „OSU”. Takie zachowanie jest dowodem szacunku dla Dojo i osób znajdujących się w nim. Jeśli spóźniłeś się na trening, wejdź do Dojo jak jest to opisane w punkcie (1), siądź w pozycji SEIZA (ceremonialna pozycja siadu na piętach) niedaleko wejścia zwrócony twarzą do ściany (odwrócony tyłem do ćwiczących). Czekaj tak z zamkniętym oczami w MOKUSO na znak od instruktora. Kiedy instruktor powie ci, że możesz wstać, zrób to, zwróć się twarzą do niego, wykonaj ukłon, powiedz „OSU” i „Shitsurei Shimasu” (w wolnym tłumaczeniu oznacza to mniej więcej „Przepraszam za zakłócenie zajęć, przepraszam za spóźnienie”), a następnie szybko dołącz na koniec grupy ćwiczących. Osoby często spóźniające powinny mocniej starać się, aby być zawsze na czas. Nie jedz nic, nie pij, nie pal papierosów ani nie żuj gumy przebywając lub ćwicząc w Dojo. Nie zdejmuj z siebie żadnej części karate-gi w czasie treningu dopóki nie zostanie ci to polecone. W czasie zajęć jeśli otrzymasz polecenie do wykonania jakiegoś zadania, zmiany pozycji lub ustawienia w grupie, zawsze przemieszczaj się szybko i sprawnie. NIE SPACERUJ. W czasie zajęć nie przystępuj do walki (KUMITE) bez obecności i kontroli instruktora, a w jego obecności nie rozpoczynaj jej dopóki nie otrzymasz od niego jasnego pozwolenia na to. Nigdy nie proś wyższego stopniem do ćwiczenia lub kumite. Jednak nie powinieneś odmówić tego, jeśli o to poprosi cię ktoś starszy stopniem. W czasie zajęć nie wychodź z rzędu z żadnego powodu bez poproszenia instruktora o pozwolenie na to i otrzymania jego zgody. Jeśli musisz opuścić swoje miejsce, nie przechodź między instruktorem a rzędem ćwiczących. Przejdź za rzędem w którym stałeś na jego bok w dowolną stronę, a stamtąd poruszaj dalej. JAK SIĘ KŁANIAĆ? Z odpowiedniej pozycji z ramionami skrzyżowanymi na wysokości klatki piersiowej wykonaj pozycję fudo dachi. Wykonaj skłon w przód pod kątem 30 do 40 stopni w przód. Utrzymuj głowę na takiej wysokości, byś miał całkowitą świadomość wzrokową i kontrolę nad każdym zewnętrznym lub ewentualnym ruchem przeciwnika. Powróć do pierwotnej pozycji (Fudo). SEIZA SEIZA – Klęknij najpierw na lewe potem na prawe kolano, obciągnij stopy, pięści na wierzchołku ud. Kolana rozstaw na szerokość dwóch-trzech pięści. Siedź zrelaksowany. Skłon: ułożenie pięści w odległości jednej szerokości pięści od kolan. Linia łącząca pięści jest bazą trójkąta z wierzchołkiem w punkcie wzroku. Wyciągnij kręgosłup i utkwij wzrok w „wierzchołku” trójkąta. Pogłębiając ukłon pozostań czujnym na ruch przeciwnika. Powrót do SEIZA Powrót do FUDO zaczynając od prawej nogi. KOMENDY JAPOŃSKIE STOSOWANE W DOJO Shihan Ni Rei – ukłon do Dyrektora Organizacji Sensei Ni Rei – ukłon do Instruktora (od Shodan) Senpai Ni Rei – ukłon do młodszych instruktorów Otagie Ni Rei – ukłon do pozostałych ćwiczących INNE Naore – powrót do pozycji początkowej Yame – stop Yoi – przygotować się Hajime – zaczynać Mawatte – obrót, odwrócić się Kamaete – wykonać (technikę) Hidari – lewa Migi – prawa Ushiro – w tył Ippon Kumite – walka na jeden krok Sanbon Kumite – walka na trzy kroki
Posted on: Mon, 11 Nov 2013 11:42:39 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015