Extra Folk Recensies Bij Heaven 5 2013 Rik van den Bosch & The Dandies Rik van den Bosch & The Dandies Artfull Sounds/Cargo 8 jaar gelden greep Rik van den Bosch net naast de Grote Prijs van Nederland, die hij toen over moest laten aan Roosbeef. Ondertussen zwierf de Amsterdammer de wereld over en door Amerika in het bijzonder en streek twee jaar terug in Barcelona neer, waar hij met de daar opgedane begeleidingsband The Dandies dit fijne debuutalbum met frisse rootsy folk opnam. Een echte topper is van den Bosch misschien niet, daarvoor zijn noch zijn zang noch zijn liedjes van echt topniveau, maar juist in de ongedwongen en spontane manier waarop men hier met zijn vieren muziek staat te maken, bezit het album een losse charme die buitengewoon goed werkt en van den Bosch tekortkomingen ruim overstijgt. Eric van Domburg Scipio 7 The Child Of A Creek The Earth Cries Blood Seahorse Recordings Atmosferische autobiografische gedachtes The Child Of A Creek is al jaren het soloproject van de Italiaan Lorenzo Bracaloni. In de begeleidende brief bij zijn vijfde cd die ik van hem kreeg opgestuurd staat dat het een heel persoonlijk album is geworden. TECB weerspiegelt een moeilijke periode van ziekte, eenzaamheid en achterdocht. Hoofdmoot is de akoestische gitaar, waar hij vrij frequent met zijn elektrische, melodische gitaarklanken vloeiend overheen soleert tegen een achtergrond van zachte synthesizertonen, piano, orgel, strijkarrangementen en fluit. De autobiografische teksten verhalen over vertwijfeling, hunkering, herinneringen en belevenissen uit zijn jeugd. Het album is door hemzelf geschreven, geproduceerd en opgenomen. Zijn opvallende en melancholieke stem wordt gekenmerkt door een typische frasering in de zang. Lorenzo verbreedt de grenzen van de psychedelische folk door zachte prog gedachtes, met name Remembrances met meerdere vocalen en het gedragen My Will To Live zijn daar fraaie voorbeelden van. Prachtige, persoonlijke atmosferische cd van iemand die probeert met zijn gevoelens om te gaan. Henk Rijkenbarg 7,5 Josienne Clarke & Ben Walker Fire & Fortune Navigator Folkzangeres Josienne Clark wordt met haar spelpartner Ben Walker door velen tot de meestbelovende talenten in de Britse folkwereld gerekend. Fire & Fortune is hun derde album en toont die belofte in de kwaliteit van van Clarke’s voordracht en Walker sublieme spel op diverse gitaren en mandolines en zijn fraaie arrangementen. Weliswaar verraadt een zekere stijfheid nog Clarke’s jonge leeftijd in de overwegend ballades die zij zingt en lijdt het geen twijfel dat ze nog flink moet groeien wil ze June Tabor van haar troon stoten als de koningin van de Britse folkballade, maar de tocht daarheen is al boeiend zat en ze komt ook met de release dichterbij. Het feit dat het tweede deel van het album sterker is dan het eerste deel en ook meer van haar talenten laat zien, geeft al aan dat Josienne Clarke niet overhaast te werk gaat en echt gelooft in haar eigen kwaliteiten. Pieter Wijnstekers 7,5 Roland van Campenhout New Found Sacred Ground EMI België Actief vanaf midden jaren zestig, is de Belgische muzikant en zanger Roland van Campenhout vooral bekend als een nationale bluesheld, al is dat een vlag die de carrière van deze Vlaamse veteraan slechts ten dele dekt, aangezien hij zich ook met folk, rock, country en wereldmuziek inliet. Op het door Mauro Pawlowski geproduceerde New Found Sacred Ground is het vooral de eerste stijl in dat rijtje die aan bod komt, waarbij van Campenhout zich opvallend zachtmoedig doet gelden, al wekt hij af en toe de indruk van een Belgische Nick Cave. Het levert een buitengewoon mooi en ook opvallend mooi klinkend album op van een veteraan die zodanig content is met wie hij is en met zijn plaats in de Belgische muziekscene dat hij absoluut niet meer de behoefte lijkt te voelen om zijn eigen nalatenschap krampachtig veilig te stellen. Eric van Domburg Scipio 8- Case Studies This Is Another Life Sacred Bones/Konkurrent Achter de naam Case Studies gaat Jesse Lortz schuil, voorheen de mannelijke helft van het bijzondere indiefolkduo The Duchess & The Duke. Net als het laatste album van dat tweetal, Sunset/Sunrise werd This Is Another Life geproduceerd door Greg Ashley en werden alle songs geschreven door Lortz, maar waar Sunset/Sunrise duidelijk nog een alt.roots-karakter bezat, heeft This Is Another Life veel meer van een indiefolksfeer die maar heel af en toe voorzichtig uptempo gaat, maar vooral in dienst staat van prachtig slepende folkballades met een echte emotionele kick. Met Lortz’ indringende stem en de kale akoestische begeleiding als hoofdwapens, is dit het soort album dat misschien te onderkoeld is om nu meteen heel veel aandacht te trekken, maar is het wel het soort plaat dat over tien jaar plotseling herontdekt wordt en een cultsucces. Eric van Domburg Scipio 8- Scott Cook One More Time Around Groove Revival Old School. In het lijvige boekje dat het album One More Time Around begeleidt, laat de Canadese zanger-liedjesschrijver Scott Cook zich uit over zijn kunstenaarsschap in relatie tot zijn bezwaren tegen downloaden. Als een warme pleitbezorger van vinyl, de hoezen en de bijschriften vindt hij dat zijn liedjes op een cd uitbrengen de uiterste concessie is die van hem verwacht mag worden. Vergezeld door teksten en akkoordenschema’s telt dit tweede album een verzameling van negen liedjes van eigen hand plus de cover The Poet Game van Greg Brown. Scott heeft een licht melancholische voordracht die aangenaam en summier aangevuld wordt met viool, dobro en piano. De afgelopen twee jaar heeft Scott als een eigentijdse bard rondgetrokken waarbij zijn fans de financiering van dit album voor hun rekening namen. Koos Gijsman 7 Laura Cortese Into The Dark Eigen beheer/thisislauracortese Afkomstig uit de immer bloeiende Boston folkscene, maakte folk singer-songwriter Laura Cortese de afgelopen negen jaar al drie ep’s en zeker zoveel full albums (waaronder één met Anaïs Mitchell’s huidge muzikale partner Jefferson Hamer). Into The Dark is de vierde en meteen verreweg beste in deze rij, een album waarop deze sublieme zangeres/violiste(!) zich een buitengewoon oorspronkelijke en hartverscheurende liedjessmid toont die met behulp van een flinke groep talenten uit de Amerikaanse en Britse folkwereld een van de mooiste en beste folk singer-songwriterplaten van 2013 aflevert. Zichzelf begeleidend op viool, ondersteund door een vijftal andere strijkers, bezit Cortese’s folk een sterk klassieke component, al waakt ze ervoor de prachtige liedjes al te kunstzinnig te laten klinken en bezit the album toch vooral een sterke folk/singer-songwriter sfeer, die mede door de ongebruikelijke, bijzonder fraai vastgelegde invulling des te meer indruk wekt. Pieter Wijnstekers 8,5 Nancy Elizabeth Dancing Leaf/Konkurrent Dancing is de derde cd van van de Britse folk singer-songwriter Nancy Elizabeth sinds zij in 2007 debuteerde met Battle And Victory. Hoewel ze vaker onder de hippe free folkbeweging wordt geschaard, is Nancy Elizabeth altijd beduidend aardser en toegankelijker gebleven dan die betiteling doet vermoeden en dat geldt zonder twijfel ook voor het nieuwe cd Dancing dat misschien wel haar mooiste plaat tot nu toe is. Weliswaar bezit het album een onmiskenbare kunstzinnige inslag, maar dat gaat nooit ten koste van de liedjes en versterkt die juist omdat ze doorgaans aards blijven en slechts zelden zachtjes gaan zweven. Veelal aangrijpend, zowel in haar zang als in haar liedjes, houdt Nancy Elizabeth op Dancing een perfecte middenkoers tussen arty en indringende folk(pop) en maakt van het album een even mooi als spannend juweeltje. Pieter Wijnstekers 8 Equinox, The Peacekeeper Birdsongs On The Waste Land Vadbra Music Achter de naam Equinox, The Peacekeeper gaat de Vlaamse singer-songwriter Wouter Buyst schuil die ondanks dat hij op Birdsongs On The Waste Land zelf al zo’n twintig(!) instrumenten bespeelt, toch nog veertien gastmuzikanten laat opdraven. Dat het album desondanks niet overvol klinkt, tekent het folky en inventieve karakter van Buyst’s muziek en productie, die buitengewoon goed werkt. Eerder intrigerend dan echt indringend, zijn Equinox’ liedjes mooi zonder dat ze meteen imponeren, al is het knap hoe Buyst uit al die verschillende geluiden toch een eenheid weet te creëren. Het fraai vormgegeven Birdsongs On The Waste Land dient zich dan ook aan als een bescheiden aanrader. Eric van Domburg Scipio 7+ Stephen Fearing Between Hurricanes LowdenProud Het enthousiasme van een lezer deed ons de nieuwe cd van de Canadese singer-songwriter Stephen Fearing aanschaffen. Over zijn vorige solo-cd, het in 2006 verschenen Yellowjacket, waren we destijds in Heaven buitengewoon enthousiast, maar sindsdien was hij kennelijk te druk met Blackie & The Rodeo Kings om nog veel aan zijn solocarrière te doen. Met het prachtige As The Crow Flies start Between Hurricanes buitengewoon sterk, maar daarna zakt het album voor ons gevoel toch vrij snel weg in vaak nogal langdradige songs die tekstueel een stuk interessanter zijn dan melodisch, om pas bij de laatste drie songs weer enigszins terug te keren naar het niveau van het begin. Between Hurricanes is daarmee zeker geen slecht album en met name wie enthousiast is van Mark Knopflers eerste soloplaten zal hier veel van zijn gading vinden, maar persoonlijk hebben we Fearing in het verleden beter gehoord en is dit naar onze smaak toch teveel een standaardproduct van een veteraan singer-songwriter. Pieter Wijnstekers 6,5 Gregory And The Hawk Come, Now 7,5 Eigen beheer/CD Baby Karen Peris Violet 6,5 Lamp/CD Baby Come, Now is het vijfde album dat Meredith Godrea aflevert onder haar pseudoniem Gregory And The Hawk, maar is de eerste sinds zes jaar die ze weer zelf uitgeeft. Qua stijl maakt Godrea nog altijd fraaie indie-singer-songwriterfolk die op Come, Now misschien wel mooier uitpakt dan ooit en ons met name door haar tere vocalen op de akoestische stukken herinnert aan The Innocence Mission, zij het dat Gregory And The Hawk toch geanimeerder klinkt, zeker wanneer af en toe de gitaar wordt ingeplugd. Dat valt vooral op wanneer we Come, Now vergelijken met Violet, het eerste soloalbum van Innocence Mission-zangeres Karen Peris. Met tien korte pianoliedjes, waarvan het merendeel instrumentaal, lijkt Violet eerder een uitprobeersel dan een serieus soloproject, al zijn met name de gezongen stukken weer vertrouwd wonderschoon. Eric van Domburg Scipio
Posted on: Thu, 15 Aug 2013 08:26:52 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015