Futuristic Yugoslavian Monuments that Commemorate WWII بزرگداشت فراموش شده؛ آثاری به یاد ماندنی از یوگسلاوی These amazing and futuristic Yugoslavian monuments were built between 1960 and 1970 to commemorate WWII battle sites and locations of concentration camps. The first thing you notice about them is that they stand out, because they look like nothing we’ve seen before. After all that was the main purpose for their order by Yugoslavian president Josip Broz Tito: to express through their powerful impact the power of the nation. So why didn’t he order something a bit more normal but still as opulent? Why did they have do build such strange and futuristic monuments? The curious thing is that there were several designers like sculptors and architects so we’d expect different visions and opinions on how a soviet monument should look like. But, the fact is that these architectural sculptures look as they were designed in the same odd manner. The key to answering that question can be found by looking closer to the history of architecture. After modernism started being criticized, architects turned for a little while to futurism and utopias, designs that embrace technology, bold ideas and never seen before shapes and forms. Of course, they were never built because there was no place for them in our cities at the time. However, in this part of the world, small scale sculptures suggesting the same line of thought are able to be built with a clear purpose: to mark WWII battle sites and concentration camps. However grim and dark the things that they commemorate might be, these awesome structures attracted millions of tourists in the 80’s but after the Republic dissolved in early 1990’s, their success was lost and they became the creepy things we see today. Only a few years ago photographer Jan Kempenaers traveled the Balkans in search of these amazing sculptures called Spomeniks. Spread all over the land, they no longer fulfill their initial purpose so one might wonder was is to be done with them. The truth is that through their shape and appearance they never would’ve managed to suggest, without a short description probably, WWII. These strange Yugoslavian monuments were inspired by flowers, crystals, and macro-views of viruses or DNA. A rather new concept in architecture. Probably their most obvious purpose today would be to present any visitor the chance of understanding our past, our history. بزرگداشت فراموش شده؛ آثاری به یاد ماندنی از یوگسلاوی اگر شما قصد مسافرت دارید، برای یکبار هم که شده به یوگسلاوی سفر کنید. در مناطقی مختلف با اشیاءی عظیم الجثه و باور نکردنی روبرو خواهید شد، که ناخودآگاه نگاه شما را به گذشته ی منطقه خواهد برد و شما متوجه بناهای تاریخی ای که در مقیاسی بزرگ ساخته شده است می شوید. این سازه ها در سراسر یوگسلاوی سابق پراکنده است، که ساخت آن بین سالهای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به دستور رییس جمهور وقت جوزف (یوسف) بروز تیتو صورت گرفته است، که یادبودی جاودانه برای سالهای نبرد -جنگ جهانی دوم- میباشد و نیز مکانی بود برای اردوگاه کار اجباری . اگر چه رویداد مشخص شده توسط بناهای تاریخی تاریک بود، اما مجسمه ها کاملا فانتزی و اخروی در طبیعت جای گرفت . بناها توسط تعدادی مجسمه ساز و معمار به صورت مجزا که هر قطعه با حسی منحصر به فرد، آغشته به تاریخ فرهنگی مناطق مختلف ساخته شدند. اشیاعی بسیار انتزاعی و غول پیکر که در موقعیتی غیر منتظره ظاهر میشود، برای نشان دادن مدلهای عظیمی از میکروب ها، کریستال های بزرگ، زندگی گیاهی بیگانه با محیط، با معماری های ساختار شکنانه، غالبا بتن که بیانگر آنچه در آن زمان افتخار بزرگی به حساب می آمد. فرم هر اثر با معنایی نمادین و مرتبط با محلی که بر روی آن می ایستد انتخاب شده بود. تا سال ۱۹۸۰ میلیونها نفر، به ویژه دانش آموزان و دانشجویان که اهداف میهن پرستانه را دنبال میکردند، از آثار دیدن کردند. اما پس از انحلال یوگسلاوی، این آثار مورد بی توجهی کامل واقع شد که امروزه بازدید از بسیاری از این آثار به خاطر سهو العبور بودن مسیر و رشد درختان اطراف آن ممکن نیست . این عکسها توسط جان کمپه نا ارس گرفته شده است. عکاسی که مجبور به سفری دشوار از طریق منطقه ی بالکان، برای ثبت غول های فراموش شده ی یوگسلاوی، با استفاده از نقشه های قدیمی -۱۹۷۵- شده است. جان به موقعیت هر یک از این آثار به نوبه ی خود سفر کرده، که وضعیت روحی خود را در کنارشکوه و عظمت آنها -حتی در شرایط کنونی- بسیار غمگین و محزون بیان کرده است. اگر چه آثار به طور کامل معنای خود را از دست داده است، اما هنوز قابل توجه است، مجسمه هایی که نماینده ی درد و رنج سالهای جنگ بوده است. زمان ساخت، قرار بود آنها منعکس کننده ی شهادت و جنایات جنگ جهانی باشد، اما امروز معنای خود را به زمان و تحولات سیاسی -از دست- داده است. بسیاری به اشتباه بر این باورند که سازه ها نماینده ی تبلیغاتی کمونیست ها بوده است، اما در واقع آثار به منظور ادای احترام به مبارزان ضد فاشیستی و قربانیان جنگ جهانی دوم ساخته شده است. آنچه بلافاصله در ذهن متبادر میشود کشته شدن حدود یک میلیون یوگسلاویایی در جنگ جهانی دوم است، با گذشت زمان آنها (آثار) به بخشی از چشم انداز طبیعی تبدیل شدند همانگونه که یک میلیون انسان نیز و آنها (آثار) فراموش شدند همانگونه که یک میلیون انسان نیز. اما این آثار و آن انسانها غرور ملی بشریت محسوب میشود . در حد امکان، برای لذت بردن از یک اثر هنری، دانستن آنچه در آن نهفته است، الزامی است.
Posted on: Wed, 19 Nov 2014 16:57:56 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015