Gecenin en karanlığında sürüsünü kaybetmiş bir kuzu gibi yalnız ve çaresizdim, nereye gitsem karanlık hangi yol doğru yol bilmiyordum ama ben kuzu kadar şanslı değildim, çünkü onu arayan bir annesi vardı feryadını duyan bir annesi, ya benim ne arayanım vardı ne soranım yine karanlıklarda kaybolmaktan başka çarem yoktu. Issız bir ağacın dibine oturup aydınlığı beklemekten başka çarem yoktu, zaten geceyi aydınlatan ayda bana inat o parlaklığını göstermemişti neyse hiç olmasın yaşıyordum buna yaşamak denirse ama içimi ısıtan onun hayaliydi onu düşünerek aydınlığı beklemek…
Posted on: Sat, 26 Oct 2013 22:21:12 +0000