Gisteravond om zeven uur vertrokken uit Nairobi met de bus en ben vanmiddag om 12.00 uur aangekomen in Kapala, Uganda. De rit duurde vreselijk lang en was ongelofelijk spannend. Ten eerste werden we tegen middernacht tegen gehouden door een roadblock. Autobanden op straat met agressieve Kenianen die op de banden sloegen met stokken, de politie bedreigde en onze sleutels van de bus afpakten. Ze kwamen niet in de bus, want dat konden mensen in de bus tegenhouden. Na twee uur van onderhandelen kon er weer gereden worden. Bij de grens eerst een controle bij de Keniaanse grens. Visum check. Dat was goed. Daarna op zoek naar de wc. Dat ging ook goed. Daarna een sigaretje... Ik werd per direct opgepakt door drie heavy mannen die me arresteerden en me meenamen naar een kantoortje ver weg van alles. Ik was een gevaar voor de mensheid en had een zware overtreding begaan. Of ik niet kon lezen dat je niet mocht roken. Nee. Dat had ik niet gezien! Ik moest mij verantwoorden in alles wie ik was en wat ik kwam doen. Ook moest ik voor de rechter komen etc. uiteindelijk moest ik 100 dollar betalen en kon ik gaan. Die had ik niet. Nou dan moest ik blijven en de rechter zien. Ik had nog 100 euro dus toen ik dat zei was alles direct geregeld en kon ik gaan... Dit was drie uur snachts. Toen naar de grens van Oeganda. Visum halen. Dat was ook een erg nare ervaring maar uiteindelijk gelukt. Terug, veilig in de bus, naast mijn nieuwe snurkende erg dikke medepassagier! Geen oog dicht gedaan. Van de grens naar Kampala drie keer gestopt door de politie. Smeergeld betalen en we konden verder. De vierde keer niet. De bus mocht niet verder en na twee uur wachten moesten we naar een andere bus die volgens de voorschriften veiliger was. Nou, dat hangt er van af wat voor definitie je er aan wilt geven maar ik vond het een ongelofelijke achteruitgang! Maar goed... Eindelijk, Kampala. Daar ben ik door een jongen die ik in de bus heb leren kennen naar een leuk hotel gebracht. Daarna met hem wezen lunchen en hij heeft me daarna naar een ziekenhuis gebracht. Ik ben net terug van een operatie aan mijn voet wat een uur duurde. Ik heb koorts en mijn voet was vreselijk ontstoken. Ik lig nu op bed, en de pijn is niet leuk meer. De arts wil dat ik de komende dagen langs kom om alles te verschonen, want de wond is zo groot en diep dat ik dat zelf niet kan. Het duurt zeker twee weken voordat het hersteld is. Ik ben leeg, moe en snap niet wat er allemaal met me gebeurd. Ik weet, ik laat nooit zoveel van mijzelf zien hier op deze pagina, maar geloof me dat het emotioneel erg zwaar aan het worden is. Twijfel begint nu echt te komen of ik moet doorgaan. Ik heb contact gezocht met twee organisaties die Ria goed kent in Uganda. Ik wacht nog op een definitief antwoord.
Posted on: Wed, 04 Dec 2013 14:45:00 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015