HAYATIM ROMAN Ünal Bolat [email protected] 12 Temmuz 2013 Cuma Battal yürekli annem Onunla, aynı iş yerinde çalışıyorduk. O, haftada altı gün ofiste, tek izin gününün yarım gününde ise hastanelerde yaşlı ve çocuklara ayırırdı zamanını. O kadar yoğunluğa ve yorgunluğuna rağmen, enerjik haliyle her sabah iş yerine yine hepimizden önce gelir çayı koyar, büroyu süpürür, herkesin ortak kullandığı tuvaleti yıkar ve bundan da hiç mi hiç yüksünmezdi. Çünkü orası ona büyüklerinden emanetti. Kahvaltıya ya bir şeyler yapar getirir ya da gelirken alır ikram ederdi. Bir anne şefkatiyle her yaştaki hepimizi kucaklardı. Bizler onun sanki iş arkadaşı değil çocuklarıydık. Her derdimizi ona anlatır, gecenin bir vaktinde bile olsa başımız sıkıştığında ondan imdat isterdik. Bir kişi daha yanmasın diye kitap vermek için kilometrelerce yol katederdi. Yemyeşil gözleriyle herkese umut aşılayan tek başına kocaman bir yardım derneği gibiydi… Kaç kişiye vesile olmuş, kaç kişiyi kardeş edinmiştir. Kaç kişi ona “anne” der; kaç kişi için çok değerlidir inanın sayısını bilemem. Kaç çocuğun bayramda bayramlıklar giymesine, okul kıyafeti almasına; annesi olmayan nice genç kıza annelik yaparak çeyiz temin edip evlenmesine yardım etmiştir. Çok kez şahit olmuşumdur sabaha karşı telefonunun aranmasına… Karşıdaki açar derdini anlatır ve rahatlar. O ise, ya ona bir çözüm araştırır ya da dua eder gözyaşı döker. İşte o, çok kişi için terapist, psikolog, abla, annedir… Onun hayatında “kırmak”, “üzmek” yoktur. Birkaç kişinin bildiği hayallerinden birisi de bir aşevi açmaktı… Kitap dağıtmayı ise zaten her zaman yapıyor… Bir ev hanımı olarak bunca görev arasında bunca hizmeti yapan, manevi annem olduğu için kendisiyle gurur duyduğum Naciye Ablama çok teşekkür ediyorum. Bir ben değil benimle birlikte çok kişinin her şeyi olan, bizim hayatımızı değiştirmemize sebep olan bu yüreği kocaman insana, hepimize sevgisiyle yetmeye çalıştığı için şükranlarımı arz ediyorum. Her tanıdığı insanı dostluğuyla, dualarıyla, tebessümüyle sarmalayan bu değerli insanı anlatmaya sayfalar yetmez. Bu vesileyle böyle bir insanla tanıştırdığı için Rabbime şükrediyorum. Onu anmak istedim. Çünkü birçok böylesi değeri hayatımızda kaybettikten sonra fark ediyoruz. Annemin onlardan birisi olmasını istemedim. Onun, hayatta iken de değerinin bilindiğini bilmesini istedim. Onu, ben ve benim gibi binlerce hayranının sevdiğini, ona dua ettiğini bilmesini istedim. Ben ve benim gibi nice kardeşimle ilgilendiği nice kişi adına binlerce kez teşekkür ediyorum. İyi ki varsın. Manevi Kızın Arzu-İstanbul
Posted on: Fri, 12 Jul 2013 01:33:20 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015