HESHTJE Heshte, U fute ne vrimen e miut dhe sdel dot Sjam me ai grabiqari qe te silleshte vitin qe shkoj kesaj kohe, E le ate dhe ike atje ku e ka larg fluturimin, Heshte, sepse nuk pate guxim te me presish, Grate e kohes i kan pritur te betuarit me dhjetra vite, e ti..?!! Heshte, dhe u mbulove me vitrazhin e rrojtjes se ti nuk ke dashuruar kend, mashtrove veten me thenjet duke vetkenaqur oreksin tend, se ti je femer e rende ddhe e veshtire, heshte, sepse kurr si pranove argumentet se dikush ka fuqi qe te do aq shum, E hodhe zine mbi vete ne vend qe ta hidhje vellon e keqesise mbi pullazin e harreses, E une, mbeta i zhgenjyer qe edhe sot me lot e qaj kohen qe e kam shku kot duke te shpresuar e pritur te jemi bashke, heshte, sepse sikleti i shpirtit nuk te vjen nga larte, por nga vetvetja, Se po te vinte nga larte, do ishe ndryshuar pak mbase. Dhe heshte sepse dashurija don fuqi, e te dobtit se perballojne dine te qajne, sepse lotet jane fjale dhe zjarr qe djegin me vone ata qe i shkaktojne. Fergim Demiraj, pena e arte e poezise shpirterore.
Posted on: Thu, 20 Jun 2013 19:52:36 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015