Het beeld van Tavernier’s trage stoet van hongerigen die voorbijtrekt is na al die jaren nog steeds op mijn netvlies gebrand evenals zoals sommige taferelen uit de vroege films van Vittorio De Sica en François Truffaut. Hetzelfde impact heeft de quasi cinematografische beeldenreeks van de moeder die haar zoontje naar beneden roept om naar de eerste sneeuw te kijken. Beide poëtische songs staan nu ook op dit album waarbij een brassband mee komt spelen, de United Brass, -harmonie en fanfare tegelijk-, onder leiding van dirigent Frank Vantroyen. De orkestratie doet haast klassiek aan en als je een liefhebber bent van brassbands en koperblazers dan is dit verrukkelijk kunstvol uitgebracht album met tien songpareltjes een absolute must om aan te kopen. Songschrijver Lieven Tavernier, die al sinds het memorabele jaar 1995 een vijftal prachtige cd’s uitbracht - het jaar dat hij besloot zijn eigen songs zelf te gaan zingen - schreef met dit originele ‘brassband’ album een meesterwerkje dat ontroering en melancholie met pure poëzie combineert. Maar niet alleen de twee bovengenoemde Tavernier klassiekers worden hierop hernomen. Ook juweeltjes als het slenterende ‘De klokken van Sint-Baafs’ en het dartele ‘Molenstraat’ krijgen een orkestrale begeleiding met cornet, trombone, bugel, enz. Gentenaar Lieven brengt op zijn eigen lyrische intimistische manier hulde aan zijn geboortestad. De gevisualiseerde taferelen uit zijn jeugd baden in het zachte licht van de haast empathische ‘United Brass’ die de stemmingen van de schrijver met fijne antennes weet op te pikken. Zo wordt het speelse ‘Sleutels’ een ode aan de eerste verliefdheid en het bluesy ‘Engel’ herschapen in een ‘second line’ optocht met een vaagweg New Orleanse mood. Niemand die zo nostalgisch kan terugblikken op wat voorbij is en nimmer weder komt dan de songpoëet zoals o.m. in het familiaal intieme ‘Kerstdagmorgen’ of in ‘Johnny & Alice’ over weggevallen jeugdvrienden. In ‘Niet voorbij’ lijkt het hiernamaals al te wenken. Maestro Yves Meersschaert, Ronsenaar, muzikale duizendpoot, tevens producer, schreef de sfeervolle arrangementen en lijkt wel een soulmate van Lieven, afgaande op de wijze waarop hij de stemmingslyriek van Lieven aanvoelt. Op het bloedmooie ‘In Knokke’ begeleidt hij trouwens zelf met invoelend pianospel. Naast hem speelt Thomas Noël gitaar terwijl de leuke vocalen van Eva & Kapinga het picturale ‘Molenstraat’ (video) opvrolijken. De gloednieuwe arrangementen, orkestratie en de brassband met het ganse ensemble koperblazers geven aan de tien songs een heel aparte mood. Het idee broeide al toen er op Lievens Cd ‘Wind en Rook’ ergens een tubaspeler opdook, Frank Vantroyen genaamd, die een verdere samenwerking wel zag zitten. Nu maar hopen op een volgend album -‘De Verdwenen Karavaan’ Vol. 2.- bijv., een track uit zijn debuut-cd ‘Doe het Licht’. Want er liggen nog minstens een twintigtal Tavernier-songs te popelen om met dezelfde Leuvense Brassband en de veelzijdige Yves Meersschaert aan de slag te gaan. Maar nu vooreerst deze cd opnieuw en opnieuw beluisteren om je telkens te laten overspoelen door de schoonheid van zang, poëzie en orkestratie. Marcie rootstime.be
Posted on: Wed, 25 Sep 2013 21:31:58 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015