Home Krótkie artykuły Podstawowe chrześcijańskie nauczanie Duma - korzeń złaEmail Duma - korzeń zła · Czy duma jest zawsze zła? · Czy mogę być dumny ze swoich dzieci, pracowników lub mojego zespołu? · Dlaczego świat stawia dumę wyżej niż pokorę? Duma – centrum zła C.S. Lewis w książce „Po prostu chrześcijaństwo” (s. 109) napisał tak: Podstawowy defekt, największe zło, to duma. W porównaniu z nią lubieżność, chciwość, pijaństwo i tym podobne są po prostu drobnostką: To przez dumę diabeł stał się diabłem: Duma prowadzi do innych defektów: jest całkowicie anty-Bożym stanem umysłu. W temacie dumy Biblia w najostrzejszy sposób różni się od stanowiska świata. Świat potrafi zgodzić się , że kradzież, morderstwo, cudzołóstwo i pijaństwo są złe. Niewierzący mogą nawet przyznać się do tych ułomności. Nigdy jednak nie słyszałem niewierzącego mówiącego, że jego grzechem jest duma. Tak samo w wypowiedziach, jakie słyszy się na świecie (w programach TV, filmach, książkach, czasopismach, w szkołach) nikt nie uznaje dumy za grzech. Słownik Webstera (s. 947) definiuje dumę jako posiadanie i przesadne okazywanie swojej godności i posiadanie właściwego szacunku do samego siebie. Podobną definicję ma Słownik z Oxfordu. Ten ostatni definiuje także pokorę jako posiadanie lub okazywanie niskiej oceny czyjejś wartości (s. 397). Istotne jest dostrzeżenie faktu, iż w krajach angielskojęzycznych (a prawdopodobnie w reszcie języków też) pycha (duma) jest wartościowa a pokora – szkodliwa. W Biblii prawdą jest zupełnie coś odwrotnego.Duma i pokora w Biblii Przeczytajmy parę fragmentów z Pisma Świętego. Mojżesz zaś był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, jacy żyli na ziemi (Księga Liczb 12,3; II Księga Kronik 7,14). Prowadzi pokornych drogą prawa i uczy ich drogi swojej [Brytyjka] (Psalm 25,9; 10,4; 18,12; 94,2). Obrzydłe Panu serce wyniosłe, z pewnością karania nie ujdzie (Księga Przysłów 16,5; 8,13; 11,2; 16,18-19; 18,12; 21,4.24). Lecz ja patrzę na tego, który jest pokorny i przygnębiony na duchu i który z drżeniem odnosi się do mojego słowa (Księga Izajasza 66,2b,11.13). Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czegoż żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim? (Księga Micheasza 6,8 i Księga Daniela 4,28-37).Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie (Ewangelia wg Mateusza 5,3) Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych (Ewangelia wg Mateusza 11,29). Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą (I List do Koryntian 13,4; też 5,2 i II List do Tymoteusza 3,2) Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daję łaskę (List Jakuba 4,6). Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni (I List Piotra 3,8).Sześć problemów z dumą (Streszczenie dyskusji na ten temat w książce C.S. Lewisa Po prostu chrześcijaństwo, ss. 108-114) 1. Duma lubi współzawodnictwo Dumie sprawia przyjemność nie to, że coś ma, ale to, że ma więcej niż ten obok. Powodem do dumy nie jest to, że ludzie są bogaci lub sławni ani też to, że osiągnęli sukces w robieniu kariery lub dobre wyniki w sporcie. Ludzie są dumni z tego, że sąbogatsi, bardziej sławni, osiągający więcej niż wszyscy dookoła. Dlaczego ktoś, kto zarobił sto tysięcy dolarów na rok, chce zarobić dwieście tysięcy lub milion? Oczywiście nie robi tego dla materializmu. Sto tysięcy da nam dostatek, ale pycha chce dwieście tysięcy lub milion, ponieważ dowiedziała się o kimś, kto tyle zarobił. 2. Duma lubi władzę Inne rodzaje grzechów często zbliżają ludzi. Może ich łączyć wesołe towarzystwo, nie stroniące od kieliszka lub liczni partnerzy seksualni. Pycha natomiast doprowadza do podziałów między ludźmi (lub między organizacjami), bo jej rzeczywistym celem jest władza nad nimi. Piękna dziewczyna, która flirtuje z mężczyznami, nie robi tego dla seksu, ale po to, by zdobyć nad nimi władzę. Ktoś bogaty dąży do jeszcze większego bogactwa nie po to, by mieć więcej rzeczy, ale dlatego, by mieć władzę nad ludźmi posiadającymi pieniądze lub rzeczy. Duchowny, którego parafia lub zbór jest takiej wielkości, że czasowo da radę jej służyć, rzadko dąży do tego, by mieć większą parafię, po to, aby zarobić więcej lub żeby mieć więcej do zrobienia. Często robi tak, mając na celu więcej władzy nad większą ilością ludzi. Świat nazywa to sukcesem w służbie. 3. Duma zmusza Boga do usługiwania człowiekowi. Duma oczekuje, że Bóg odpowie na modlitwy, uzdrowi nas lub da powodzenie w interesach. Ponieważ jednak Bóg jest w każdym sensie najwyższy, jesteśmy niczym w porównaniu z Nim (List do Rzymian 3,23). Dumna osoba zawsze patrzy na innych z góry. Dopóki jesteś dumny, dopóty nie znasz Boga Dumni ludzie, którzy mówią, że wierzą w Boga, tak naprawdę stworzyli w swoim umyśle bożka, który ma dać im to, czego chcą. C.S. Lewis powiedział:Jeśli kiedykolwiek odkryjemy, że nasze życie religijne sprawia, iż czujemy się dobrzy – ponad wszystkimi, że jesteśmy lepsi niż ktoś inny – to możemy być pewni, że działamy z natchnienia diabła, nie Boga.( Przeczytaj Ewangelię wg Łukasza 18,9-14) 4. Duma ma charakter duchowy. Wiele naszych grzechów, (o ile nie wszystkie) pochodzi od Szatana i z naszej grzesznej natury, deprawując zwierzęcą naturę naszego ciała lub naszą osobowość. Duma jest zboczeniem czysto duchowym, pochodzącym z samego środka piekła. W rezultacie, dumy używa się często do sprawowania władzy nad innymi grzechami. Często zachęcamy do wysiłku studentów, dzieci, członków jakiegoś zespołu, apelując do ich pychy. C.S. Lewis mówi: Wiele ludzi przezwyciężyło tchórzostwo, pożądanie, kłótliwość, ucząc się myśleć, że jest to poniżej godności – co oznacza pychy. Później ten sam autor dodaje: Lepsza jest patelnia niż ogień. Szatan bardzo się cieszy, kiedy zamieniamy mniejsze zło na większe, jakim jest duma. 5. Duma wywyższa własne „ja” ponad wszystko. Nasze „ja” jest wartością. Dąży do autonomii , którą mamy od Boga. Szuka pochwał: „świetnie zrobione, dobry i wierny sługo”. Samolubstwo jest grzechem. Dąży do autonomii kosztem innych. Duma to obrzydliwość. Dąży nie do autonomii, ale opanowuje każdą zdolność, jaką posiadasz, dlatego że ją posiadasz. 6. Duma rodzi zazdrość. Duma często dostaje pożywkę w sporcie i biznesie, bo ludzie mają tendencję, by przez współzawodnictwo zrobić coś lepiej niż wymaga standard. Często konkuruję, ponieważ zazdroszczę czyichś nagród, rekordów, dochodów lub pozycji. Współzawodniczę nawet z samym sobą, bo pożądam lepszego czasu, rekordu, osiągnięć. Mogę też zapragnąć, by zarobić więcej pieniędzy w tym roku – nie dlatego, że ich potrzebuję, ale dlatego, że chciwie pragnę poczucia spełnienia. Wszystko to ma swoje podstawy w dumie, kiedy standard do osiągnięcia lub rekord do pobicia widzimy u ludzi (innych lub w nas samych). Pokora przeciwnie – dąży do osiągnięć zakorzenionych w Bogu i Jemu oddaje chwałę (List Jakuba 3,13-17)
Posted on: Sun, 24 Nov 2013 01:23:03 +0000