Jak zwykle leżała pod kocem, na zmęczonej, choć wcale nie starej kanapie. Kot kręcił się w jej nogach, szukając dogodnego dla siebie miejsca. Nie była tym zachwycona, bo zanim znalazł sobie właściwe, ugniatał długo jej stopy. Potem już było przyjemnie i ciepło, ale zanim… Dramat. Jak zwykle nic nie robiła. Nic, poza ślepym patrzeniem w ekran leżącego obok laptopa. Co jakiś czas tylko muskała delikatnie myszkę, gdy przygasał. Popijając ciepłą herbatę, zastanawiała się ile czasu minęło od ostatniego papierosa. Wychodzenie na balkon przy tej pogodzie wcale nie było przyjemne, za to chęć oddania się tej błogiej (w jej świadomości) czynności, nieodparta. – Hmmm… ile? Pół godziny? Na pewno. Już mogę? Nie za szybko? – wyliczała myśli. Jak zwykle paliła sama. Zresztą wszystko robiła sama. Od zawsze. Tak jej się wydawało. Lata mijały, a ona wciąż sama opłacała rachunki, sama jadała obiady, gdy już zmusiła się do ich zrobienia. Sama pijała drinki, a co gorsze, nauczyła się pić wino. - Wino i fajki…- myślała, zaciągając się raz za razem i trzęsąc się z zimna. - Genialne połączenie dla autodestrukcji. Szczególnie o 3 w nocy, gdy śni się cudowny smak coli albo co najwyżej gazowanej wody. A poranek wita się z obrzydliwym trepem w ustach. – Muszę wreszcie rzucić to gówno! – mamrotała pod nosem, wiedząc że i tak nie zrobi nic, żeby z tym skończyć. Samozaparcie i konsekwencja – zero. Jak zwykle... Wracając na swoją kanapę zerknęła na zegar wiszący w jadalni. Było kilka minut po dwudziestej. Nie miała żadnego planu na ten wieczór. Całe szczęście nie miała też wina, ani wódki. Miała natomiast jedną nową wiadomość w skrzynce odbiorczej...
Posted on: Mon, 30 Sep 2013 21:26:47 +0000