Jesteśmy mniej więcej w połowie Treceny Etznab.... Bilans jest być może przedwczesny, ale obawiam się czy dotrwam w jednym kawałku do końca tej treceny więc na wszelki wypadek spiszę swoje doświadczenia na wirtualną kartkę:) Jak to w życiu bywa, największe przemiany następują gwałtownie, czasem w postaci wypadków, chorób czy tzw "nieszczęść". Co się dzieje, kiedy odzywają się rany przeszłości, dzieciństwa, kiedy eksploduje nigdy nie wyrażony gniew i ból...? Kiedy odzywa się to co wyparte i zepchnięte w nieświadomość? Może to być niezły impuls do wybudzenia się z transu własnych demonów i uwarunkowanego umysłu. Eksplozja emocjonalna , w zależności od temperamentu może zaskutkować obrażeniami ciała i sprzętów domowych. Trochę jestem pocięty szkłem, kuleję na lewą nogę, ogólnie organizm jest w stanie obolałym, ale doświadczenia bezcenne:) Ale dosyć uskarżania się na swoje rany, krzywdy i los. Ofiara i jej uzasadnienia nie zamierzają ustąpić bez walki. Ten czas nie pozostawia mi żadnego wyboru, po prostu cały bagaż przeszłych emocji jest mi odbierany w sposób najdoskonalszy dla mnie i mego otoczenia. Światło, które pada na zródło zesztywniałych wzorców zachowań i przekonań jest bezlitosne. Warto mieć odrobinę życzliwości dla swego człowieczeństwa, swojego wewnętrznego dzieciaka i spojrzeć na ten proces jako błogosławieństwo przemiany. Nawet jeśli jest się postawionym w świetle osądów czy oskarżeń(słusznych czy nie). Wzorce i usposobienia odziedziczone i nabyte nie stanowią dla mnie w zasadzie żadnego oparcia w tym czasie. Bywa, że jestem krok od rozpaczy, jest to już wpisane w moją osobowość:) W takich chwilach ratuje mnie świadomość, że postrzegam siebie i swoją osobę nie swoimi oczami .Mój mały egocentryk przechodzi baaardzo trudne chwile;)
Posted on: Thu, 01 Aug 2013 15:24:50 +0000