Kao zurim.. u red.. sloziti nesto.. Slazem.. a ne da.. da bude uzeto.. Gledam.. vapim za njim.. Znas.. nekad smo.. bili dobar tim.. Pa sad zalutam.. u stihovima nekim.. Kao sve je zavrseno.. a ja.. opet slutim.. Da nesto.. izmice.. Prilikama.. sugestijama.. inat namece.. Da budu obdareni.. usaglasenoscu.. uma mog.. Iz sveg truda.. samo.. izlazi monolog.. Da mogao sam.. bolje.. uciniti vise.. Sad.. za vratom.. nista mi.. ne dise.. Sad.. na ramenima.. samo sapat.. usana tvojih.. Govori mi.. ja sam uspomena.. o kojoj u snovima.. o tebi.. jos jednom progovorih.. I trazim mjesto.. uzurbano.. kao stice.. Da uvazim greske sve.. koje se.. ponekad.. i mene ticu.. Jer podjeljeno je.. sve.. zato se i prihvatam.. Jer ucinjeno je.. sve.. zato ishvatam.. Da istina je.. tamo.. u sredini negdje.. Ondje.. gdje ponestalo nam je.. carolije i magije.. Koje nekad stvarasmo.. izlazeci.. jedno drugome.. u susret.. Da sutra.. vidjecemo se opet.. Al zalutali kupidon.. strijelu svoju.. ne odape.. Nestadose bajke.. koje su kraj ognjista.. znale da nas skupe.. U idili.. porodicnih praznika.. Sad.. ostala je.. ipak.. jedna predivna slika.. Osjecanja.. sto iskreno.. zaboraviti se ne moze.. Sad ugasena je razlika.. koja je uspjela vjecno da veze.. Za samostan.. goropadi.. koje samotno.. opkruzivale su nas.. Uspjeli.. nemir unjeti.. i tamo gdje nekad srecu smo imali.. sad trazimo spas.. Od nas samih.. sto uzrok.. posljedicom zamjenismo.. Mjesto emocijama.. trudili smo se da isplaniramo.. Svaki nas pokret.. sto ne mocan ponekad bijase.. Smisao kratki.. za nas dvoje imase.. Sad.. zivimo.. zivotima odvojenim.. Tihim.. i lakim.. Jer ostavili smo.. sve.. na pragu.. naseg produhovljenja.. Imali smo.. ipak.. drugacija zanimanja.. Kojima zivot.. zauzeo je.. interese nase.. Sad.. interesantni smo.. drugima.. koji nekim drugim ocima.. nas gledase.. I u toj tudjini.. pronasli smo.. ponovo.. onaj osvrt.. na zajednicke dane.. Sad.. sami sebi.. lijecimo.. one stare rane.. I eto.. vrijeme.. pokaza.. sve utiske.. predhodnih zavrsetaka.. A srca nasa.. ostadose iza resetaka.. Cekajuci.. nekog.. ko spreman.. na sve bice.. I biti uz nas.. kad sunce.. na prozore nase.. s osmjehom izice.. I tad.. iako.. pokraj nekog drugog.. Sanjacemo.. jos uvjek snove nase.. i sjecati ih se sa tugom.. Al kao sto noc.. jednom.. dan zamjenice.. Tako i srca nasa.. Ljubavlju drugog.. opet u radosti.. osvanuce.. NK
Posted on: Fri, 25 Oct 2013 11:22:39 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015