Kapitulli 30 Vija nga puna ne lagje pasi kisha disa dite pa ardhur dhe kur afrohem ne lagje degjoje muzike mu tek shtepia e Fjones... Ishte nje lajm rrenqethes qe mora ne ate moment, por akoma nuk e besoja qe Fjona ime u fejua me dike tjeter, kisha shume besim ne vetvete edhe pse ndonjehere mendoja qe per nje cast Fjona me iku nga duart... I bej cel ati shokut tim dhe e pyes cfar ka ndodhur ne lagjen tone? Nuk e di thot ai, nuk jam fare i informuar per asgje seps enuk kam qen ketu disa dite.. Spo dija se cfar te mendoja me pasi mu shua shpresa qe kisha, nuk e di a e keni provuar ndonjeher por eshte shume e rende kur te shuhet shpresa... Eshte nje ndienje qe nuk ja uroje askujt ne bote pasi vetem ai qe e ka provuar mund ta kuptoje se cfar gjendje eshte.... Ika ne shtepi me zemer te lenduar e i shkaterruar tersisht nga cdo aspekt i jetes time... Nuk e mendoja dot jeten pa Fjonen, lere me ta jetoja pa te... Ajo tashme ishte pjes e jetes time, ajo ishte pjes e mendimeve te miaj cdo sekond, cdo minut, cdo ore cdo dite cdo muaj, e keshtu me rrall... Hap ditarin time dhe filloje te shkruaj per veten time... duke i dhen vetes kurajo pasi nuk me kishte mbetur asgje tjeter ne kete bote pervec forces... Gjithe dhimbjen time mundohesha te ktheja ne forca por asnjehere nuk e ralizoja dot pasi ishte veprimi me i veshtire qe mund te bej nje njeri... Gjithe naten ashtu i perlotur dhe shuuuuume i zhgenjyer nga jeta rrija dhe mendoja per Fjonen, kujtoja te gjitha ditet, momentet e te gjitha castet e bukura qe kisha kaluar me te... Eshte e pa besueshme sesi e kam dashur ate njeri !! Nuk gjej dot fjale ta pershkruaj se cafr dashurie kisha per Fjonen.. E doja me gjithe shpirt, e doja e me shume se jeten time, ishte frymezimi im... Rrahjet e zemres se Fjones ishte bere per te plotesuar rrahjet e zemres time... Kaloj ajo naten ku une shoqerihesh vetem nga cigarja dhe lotet e mi qe nuk reshten kurre per ate njeri.... Ne mengjes u zgjova nga gjume dhe i bera atije shokut tim nje cel dhe thash ta takoje njehere ta pyes se cfar kishte ndodhur... E takova dghe ai perseri anje fjale nuk me thoshte.. Tek lokali nuk futesha dot pasi me vinte zore se i kisha kerkuar edhe doren Fjones dhe sesi me vinte te takohesha me familjen e Fjones... Me therrasin tek puna pasi edhe dy dite kisha pune dhe mbaronte puna.. Kapitulli 31 Erdhi muaj shtatore dhe do fillonte shkolla... Me zor po prisja te fillonte shkolla, ditet mu dukeshin si vite.. vuajtjet e miaj shtoheshin dita dites e me shume... Ndihesa i vetem dhe pa shpres, ndihesha pa askend, ndihesha i braktisur, ndihesha njeriu me pa fat ne bote... Nuk ka zot thoja vazhdimisht, se te kishte zot nuk ma dhuronte gjithe kete dhimbje kaq te madhe per nje njeri qe vetem e kam dashur me gjithe forcen e zemres dhe nuk i kam bere asgje te keqe perkundrazi... Erdhi shkolla dhe Fjonen kisha dite pa e takuar mos te them muaj.. diten e pare te shkolles dola aty tek rrugica jone dhe fjona nuk ishte aty... U merzita jashtmase pasi thash me te veret e paskan marre dhe ka ikur... Dola ne shkolle ashtu i merzitur dhe me nje dhimbje shume te forte ne shpirt... tek klasa kisha nje shoqen shume te ngushte e cila eshte akoma shoqja ime me mire qe kam arritur nje njohe ndonjehere dhe ajo do mbete e till gjithmone tek une... Sa shkoje neklase me pyet cfar ke zemer? pse je kaq i merzitur ? mos me thuaj qe je ndare me Fjonen? - Jo nuk jam ndar por me keq, nejse ja tregova historin keshtu shkurtimisht dhe ajo ndiu shume keqardhje.. E kisha shume shoqe dhe me kishte perkrahur gjithmone ne cdo gje qe ajo kishte mundesi.. Kaloje ajo dite ashtu ne shkolle ashtu i merzitur dhe me shume qe me mundonte ishte arsyeja qe nuk djia asgje se cfar kishte ndodhur me Fjonen.. Do ta takoja o zoooooot sa shume deshiroja ta takoja... E jepja jeten sikur ta takoja edhe nje here, qofte edhe hera e fundit...vetem ta takoja dhe te sqaroheshim se cfar dreqin po ndodhte.... Vije ne shtepi dhe atz tek rrugica jone sa here qe kaloja ju beteohem ishte e pa mundur mos te me mbusheshin syte me lot.. Nuk e keni iden sesa shume e kam dashur Fjonen.. Vuja ne shtepi dhe me ben cel ai shoku im i ngushte: - Joni ku je? - Ne shtepi jam pse? - eja te pijme ndonje kafe ke kohe? - erdha me prit.. dola dhe e takova dhe po benim muhabet.. Po e pzsja ne lidhje me Fjonen por nuk dinte asgje fare... cuditesha si ky nuk dinte asgje apsi shumicen e kohes e kalonte aty ne lagje.. Nesje po me qetesonte dhe po me jepte keshilla se cfar qe do ndodhte te tregohesha i kujdesshem dhe mos te beja ndonje gaf qe do me sillte shume pasjoja te keqija mbrapa.. Vjen darka dhe shtrihem per gjume.. Per mua nuk kishte as gjume, as buke, as asgje ne bote, per mua kishte vetem lot dhe vuajtje qe me shkaterronin dita dites.. Nuk mesohesha dot me faktin qe Fjona do ishte fejuar, gjithmone mendoja sesi mund te jetoje une pa Fjonen dhe dashurein e saj??? Por shume pyetje i beja vetes dhe kurre nuk merrja pergjigjje... Pa pritmas shoh veten me kustum te zi dhe Fjona me vello te bardhe qe e kisha perkrah meje... Nuk po me besiohej se cafr po ndodhte... isha njeriu me i lumtur ne bote... ndihesha mbret.. Isha shum i hutuar dhe nuk dja se cafr po ndodhte.. Vec nga kureshtja e madhe me doli gjumi : ((((( Isha duke pare enderr.... U zgjova nga ajo enderr ku deshiroja te jetoja pergjithmone ne ate enderr aq te bukur, por ndonjehere enderrat mbesin thjesht ENDERR.... Vuajta shume ate nate, ju beteohem qaja me lot, nuk kishte asgje ne bote qe me qetesonte, vetem qaja, qaja..... Te nesermen nisem per shkolle... Kur dal tek rrugica jone shoh Fjonen aty.... Vazhdon...... ne kapitullin 32 Djali Fantazmes
Posted on: Sat, 17 Aug 2013 23:50:41 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015