Keşke bu kadar sevmeseydim seni. Adını duyduğumda gözlerimden yaşlar gelecek kadar sevmeseydim. Belki söküp atabilirdim içimden seni ya da anılar gelmezdi belki bu kadar aklıma. Gördüğüm her yerde kendimi seninle hayal etmezdim. Halbuki yemekler yapacaktık daha biz beraber yaşlanacağımız evimizde. Her gece gözlerimizi birbirimize kapayıp sabah birbirimizle uyanacaktık. Gezecektik her gün, içecektik beraber biralarımızı. Film izleyecektik, ya da bırak filmi, birbirimizi izleyecektik. Başka hiçbir şeyden zevk almazdık zaten bundan aldığımız kadar. Gözlerimize bakacaktık, içimizden geçecekti “o benim ya o benim” cümlesi. Ortada hiçbir şey yokken gülecektik, çünkü o evde ikimiz olacaktık ve bu mutlu olmamız için fazlasıyla yeterli gelecekti. Bazen gitmeyecektik eve, oturup bir sahilde sabahlayacaktık, hani dersin ya sen, cayır cayır öpecektik o denize karşı. Sonra o huzurlu yerde sarılıp uyuyakalacaktık. Binecektik bilmediğimiz bir otobüse yanımıza hiçbir şey almadan gidecektik, zaten yanımıza almamız gereken tek şey birbirimiz olacaktık. O yolculuk boyunca sen uyuyacaktın, ben seni izleyecektim, ben uyumuş numarası yapacaktım senin beni izlemeni hissedecektim.
Posted on: Sun, 01 Sep 2013 19:49:00 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015