Kobierce kwiatowe. Skąd się wywodzą i jakie jest ich znaczenie w sztuce ogrodowej? Odpowiedz na to pytanie zajęłaby bardzo dużo miejsca. W wielkim skrócie, tradycja kwiatowych kompozycji kobiercowych wywodzi się pierwotnie z późnorenesansowych i barokowych salonów ogrodowych. Geometryczne wzory układane z żywopłotów i rabat kwiatowych, które w dobie rokoko przyjęły postać kopii detalu architektonicznego znanego z elewacji pałaców, stały się w dobie ogrodów klasycystycznych końca XVIII stulecie i później, eklektyzmu XIX wieku, prawdziwą wariacją na temat ornamentyki. Gwiazdy, rodowe herby, morskie zwierzęta, zegary kwietne, wszystkie te pełne przepychu elementy stanowiły jeden z ważniejszych aspektów ogrodnictwa konwencji krajobrazowej. Regularne dekoracje kwiatowe lokalizowano wyłącznie w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu, w pobliżu ważnych programowo i znaczeniowo rzeźb czy elementów małej architektury lub na osi najważniejszych otwarć widokowych. Tak naprawdę jednak, kobierce kwiatowe były również manifestem zamożności właściciela majątku oraz umiejętności ogrodniczych ludzi zatrudnianych przy pielęgnacji parku. Ogrodnictwo krajobrazowe w swojej najczystszej postaci wywodzi się z Wysp Brytyjskich epoki Królowej Wiktorii. Ówczesny boom cywilizacyjny i technologiczny, sprawiły że ogrodnictwo weszło w nową erę. Przywożone z dalekich wypraw egzotyczne okazy roślin, mogły być w końcu przechowywane i rozmnażane w ogrzewanych i odpowiednio wentylowanych szklarniach (kultura szklarniowa epoki baroku mimo wysokiego stopnia rozwoju nadal niosła ze sobą wiele niedoskonałości, które uniemożliwiały przechowywanie większości gatunków roślin egzotycznych). Kultura ogrodnicza środkowej Europy przejmując tradycje z Wysp Brytyjskich, dodała wiele indywidualnych cech, charakterystycznych dla danego kręgu kulturowego. Dawne Królestwo Prus, to ustrój polityczny, który jako jedyny na terenie Europy Środkowej, wykształcił tak wyraznie określony styl ogrodnictwa, który w niedługim czasie stał się wręcz „produktem narodowym” prezentowanym na międzynarodowych wystawach organizowanych w Paryżu (chociażby w 1867 r.). Silnym znakiem rozpoznawczym, tzw.: pruskiej sztuki ogrodowej, oprócz specyficznego przebiegu układu dróg oraz doboru znaczeniowego rzeźb były przede wszystkim kwiatowe kompozycje kobiercowe. Współcześnie mogące być uznane za przejaw kiczu, pruskie kobierce kwiatowe XIX stulecia były manifestacją zamiłowań ogrodniczych, wysokiej klasy umiejętności hodowli roślin a także bogactwa. W przepięknym parku przypałacowym Babelsberg w Poczdamie, trafiliśmy na dziesiątki kompozycji będących kontynuacją XIX wiecznej myśli ogrodniczej. Park w Babelsberg to ponad 110ha, zaprojektowany przez Petera Josepha Lenné we współpracy z Karlem Friedrichem Schinkel a także przy udziale Księcia Hermnna von Pückler-Muskau, park stylu krajobrazowego. Podczas ostatniej wizyty natrafiliśmy w nim na kobierzec kwiatowy (oczywiście realizowany współcześnie), który stanowi echo najznakomitszych przykładów XIX wiecznego ogrodnictwa. W niewielkim zagłębieniu, w obrębie najbliższych terenów pałacu (tzw.: pleasure ground), znajduje się kompozycja kobiercowa zaaranżowana w niewielkim wgłębniku opartym na małej skarpie. Znaczna część wzoru kompozycji kwiatowej została zaprojektowana na zboczu skarpy. I tutaj prawdziwa ciekawostka i ukłon w kierunku współczesnych administratorów obiektu. Widoczne na nagraniu szare tło pod żywopłotowym i kwiatowym wzorem, zostało wykonane nie z roślin a z … porostów (!) a dokładniej setek okazów chrobotka reniferowego (Cladonia rangiferina). Co to oznacza w praktyce? Oczywiście prócz trudów zebrania setek egzemplarzy chrobotka i ich ułożenia oznacza to także korzyści w postaci uniemożliwienia ekspansywnym roślinom przebijanie się przez misternie ułożony, kwiatowy wzór kobierca. Do opisu parku w Babelsberg na pewno jeszcze wrócimy, gdyż rozpoznaliśmy w nim także liczne elementy charakterystyczne dla warsztatu projektowego Księcia Pücklera, w tym niemal „kopie” wycinków krajobrazu parku w Bad Muskau. / Floral carpets. Where are they come from and what is their importance in the art of gardening? Reply to this question would take a lot of space and time. In short , the tradition of decorative flowerbeds derives primarily from late renesaince and baroque gardens. Geometric patterns constructed from hedges and flower beds, which in the Rococo era took the form of copies of the architectural detail of the palace façade. In the era of classical gardens of the late eighteenth century and also later, during the eclecticism of the nineteenth century, floral carpets where like the real variation of ornamentation. Stars, Pedigree emblems , marine animals , flower clocks , all those splendid items were one of the most important aspects of the picturesque gardening . Regular flower decorations were located only in the immediate vicinity of the palace, near the major architecture elemenst and semantically important sculptures or on the axis of the major views. In fact, floral carpets were also a manifest of wealth of the owner of property and proof of the gardening skills of the people who were employed to take care of the park. Picturesque gardening in its purest form is derived from the British Isles of Queen Victoria era. Then the boom of civilization and technology , has ensured that gardening has entered a new era. Imported from long trips exotic specimens of plants , could be finally stored and propagated in heated and well -ventilated greenhouses ( greenhouse culture of the Baroque period despite the high level of development still had many shortcomings that prevented storage of most species of the exotic plants ) . Horticultural traditions of central Europe were taken over from the British Isles and modified by the specific elements, characteristic to the each culture. The former Kingdom of Prussia was the only one political system in Central Europe, which has evolved so clearly defined style of gardening, which soon became simply a "national product" presented at international exhibitions held in Paris (for example in 1867 ). A strong trademark, so-called.: Prussian garden art , in addition to the specific course of the park paths and the selection of semantic sculptures were primarily floral decorative carpets. Today, that could be considered a manifestation of kitsch , Prussian floral carpets of the nineteenth century were a manifestation of horticultural passions , high-end skills of plant breeding and wealth. The beautiful park in Babelsberg in Potsdam, has got a dozens of compositions which are a continuation of the nineteenth century thought of the finest gardening. Park Babelsberg, more than 110h , designed by Peter Joseph Lenné in collaboration with Karl Friedrich Schinkel and also with the Prince Hermnna Pückler - Muskau is a picturesque object. On a recent visit we found there a floral carpet (obviously realized today ) , which is an echo of the finest examples of the nineteenth century gardening. In a small cavity within the closest area of the palace (called : pleasure ground ) , there is a composition arranged in a small hole based in a small slope . Much of the design of this floral composition has been designed on the side of the slope . And here, a real curiosity and a nod toward modern facility administrators. Visible in the video gray background, under the floral pattern , is made not from the plants bot from the ... lichens (!) And more specifically the hundreds of Cladonia regiferina specimens. What does this mean in practice? Of course, in addition to meeting the hardships of hundreds of Cladonia specimens and their arrangement means that also the benefits of preventing expansive plants breaking through intricately arranged floral pattern carpet .
Posted on: Sat, 14 Sep 2013 18:32:02 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015