Kruipen: een belangrijke stap voorwaarts in de neuro-motorische ontwikkeling Met kruipen bedoel ik: op handen en knieën, met de buik van de grond, vooruit bewegen, afwisselend met linkerhand/rechterknie en dan rechterhand/linkerknie vooruit. Af en toe wordt mij gevraagd of kruipen echt zo belangrijk is voor het latere leren. Deskundigen op het gebied van primitieve reflexen en neuro-motorische ontwikkelingsvertraging hebben onderzocht in hoeverre de symmetrische tonische nekreflex (STNR), die bij kruipen tevoorschijn komt, een relatie hebben met o.a. gedrag en cognitieve vaardigheden op latere leeftijd. Een kind leert, voordat het gaat kruipen, eerst hoe het de bovenkant en de onderkant van zijn lichaam onafhankelijk van elkaar kan gebruiken. Daarna, tijdens het echte kruipen, leert het beide kanten van zijn lichaam met elkaar te synchroniseren. De mechanismen die bij kruipen in werking treden stimuleren verschillende hersengebieden, die belangrijk zijn bij het latere leren. Deze zich steeds herhalende patronen zorgen ervoor dat neuronen gestimuleerd worden, de contra-laterale beweging zorgt voor een stimulering van beide hersenhelften. Ook de oog-handcoördinatie speelt een belangrijke rol bij kruipen. De ogen leiden het lichaam in de richting van waar de ogen naartoe kijken. Het gezichtsveld wordt uitgebreid naar objecten die buiten bereik liggen. Bij elke knie-handbeweging kruisen de ogen de middellijn van het lichaam. Bij lezen, op latere leeftijd moeten ogen constant de middellijn van het lichaam kunnen kruisen. Een kind dat kruipt moet elke keer vanaf zijn handen opkijken naar het object dat de aandacht prikkelt, en kijkt dan weer naar beneden om de handen te zien. Deze beweging is op latere leeftijd nodig om te kunnen focussen van schoolbord naar schrift. Pas in 1987 bleek uit onderzoek dat een hoog percentage kinderen dat nooit had gekropen kampte met leesproblemen. Ander onderzoek toonde aan dat er een sterke relatie bestaat tussen kruipen en het begrijpen en gebruiken van geschreven taal en de ontwikkeling van ruimtelijk inzicht. Gelukkig valt er iets aan het gemis aan kruipen te doen. Op de eerste plaats is het belangrijk om een kind te helpen met leren kruipen, of – indien kruipen lang op zich laat wachten – een onderzoek laten doen naar neuro-motorische ontwikkeling. Is een kind de leeftijd van kruipen allang voorbij, dan kan een neuro-motorische oefenprogramma helpen om reflexrestanten alsnog weg te trainen.
Posted on: Fri, 09 Aug 2013 23:25:22 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015