LEWORĘCZNOŚĆ Około 8 – 15 procent ludzi na świecie jest leworęczna. Niestety, za typową uważa się rodzaj przewagi ręki prawej nad lewą. Do tej typowości dostosowane zostały wszelkie urządzenia techniczne codziennego użytku na całym świecie. Trwa to od wieków. Ważne, by pokonywać wraz z dzieckiem leworęcznym bariery „praworęcznej cywilizacji”. Leworęczność jest równie naturalnym przejawem dominacji jednej z półkul mózgowych, jak praworęczność. Nie ma więc żadnych racjonalnych powodów, aby przyuczać dziecko leworęczne na prawą stronę. Ważna jest jednak atmosfera panująca wokół tego dziecka. Nie może ono czuć się odmienne czy gorsze od innych. Dziecko leworęczne znajduje się zazwyczaj w sytuacji o wiele trudniejszej niż jego praworęczni rówieśnicy. Szczególnie początki nauki szkolnej - nauki pisania bywają trudne, a nawet szokujące. Już samo ułożenie ręki i zeszytu jest dla niego kłopotliwe. Wbrew jego naturalnej tendencji do pisania od prawej ku lewej stronie musi przestawić się na pisanie od lewej do prawej. Jego ręka „popycha” długopis ku przodowi zamiast jak w przypadku ręki prawej „ciągnąć” go za sobą. Dzieci leworęczne najczęściej przyjmują nieprawidłową pozycję ręki piszącej oraz ciała, źle układają zeszyt. Jeśli nie zostaną nauczone jak pisać lewą ręką same szukają dogodnej pozycji podczas pisania przyswajając sobie błędne nawyki ruchowe. Dziecko silnie wygina rękę w nadgarstku, co powoduje ograniczenie zakresów ruchów i szybsze męczenie się. Kurczowe zaciskanie palców na długopisie a przez to napinanie mięsni dłoni i przedramienia może prowadzić do bólu wynikającego z nadmiernego napięcia mięśniowego. Trudności te wpływają na poziom graficzny pisma – dysgrafię. Dzieci leworęczne piszą wolniej, nie nadążają za klasą – są wiecznie obciążone nadrabianiem zaległości w domu. Ich prace – z powodu niskiego poziomu graficznego - są gorzej ocenianie, czasem odrzucane przez nauczycieli. Dziecko leworęczne zmienia niejednokrotnie w czytaniu kolejność i znaczenie liter, a pisząc-kreśli zamiast liter znaki przypominające odbicie tych liter w lustrze. Również rysowanie szlaczków zaczyna od prawej krawędzi kartki papieru a linie poziome kreśli w kierunku od prawej do lewej strony. Pismo takie określamy mianem pisma lustrzanego (zwierciadlanego). Dziecko dostaje słabe oceny, nagany; rodzice i nauczyciele są z niego niezadowoleni, co prowadzi do obniżenia przez nie samooceny. Nagromadzone w ten sposób napięcie emocjonalne powoduje podwyższone napięcie mięśniowe. Tym samym wpływa negatywnie na czynność pisania- co zamyka błędne koło. By zapobiec problemom dziecka leworęcznego należy od najwcześniejszych lat zastosować odpowiednią profilaktykę. Zaleca się: - pobudzanie rozwoju ruchowego, szczególnie usprawnianie działania rąk, - zachęcanie do różnego rodzaju ćwiczeń i zajęć rozwijających spostrzeganie wzrokowe i koordynację wzrokowo ruchową, - kształcenie orientacji w lewej i prawej stronie schematu ciała i przestrzeni (która to lewa i prawa ręka, która to lewa i prawa strona świata), - wybór i utrwalenie dominacji ręki (psycholog może tu być konsultantem, dziecko zaś powinno decydować o wyborze ręki), - przestrzeganie właściwych warunków do pisania, tj. zajmowanie miejsca mając sąsiada po prawej ręce; oświetlenie z góry lub z prawej strony, - wykształcenie właściwych nawyków ruchowych, związanych z techniką pisania lewą ręką: 1) prawidłowy chwyt ołówka w trzech palcach, 2) utrzymanie prawidłowej postawy ciała (nieprzekrzywianie głowy, pleców, oparcie stóp o podłogę, 3) poprawne ułożenie zeszytu (na lewo od osi ciała dziecka, ukoście – lewy górny róg zeszytu w górę), 4) ułożenie ręki i pióra (palce pod liniaturą zeszytu, koniec pióra skierowany do ramienia), - wykształcenie nawyków ruchowych związanych z kierunkiem pisania od lewej do prawej strony, kierunkiem kreślenia linii (pionowo – z góry na dół, poziomo – z lewej do prawej strony) i okręgów (z góry w lewo), - pisanie początkowo ołówkiem, aż do utrwalenia się potrzebnych nawyków ruchowych, - rozwijanie zdolności do kontrolowania i regulowania napięcia mięśniowego i odpoczynku. Obecnie na rynku można kupić wiele pomocy dla dzieci leworęcznych. Są zeszyty z przekrzywioną liniaturą – uznawane przez nauczycieli w szkołach. Pojawiło się kilka rodzajów specjalnych piór i ołówków. My polecamy wyroby firmy Yoropen (yoropen.pl). Na spotkaniu Polskiego Towarzystwa Dysleksji były przedstawione pierwsze wyniki z czterech polskich szkół. Pokazują one, że długopisy Yoropen ułatwiają pisanie nie tylko osobom leworęcznym. Agnieszka Kowalewska-Śwircz, pedagog, terapeuta Bibliografia: Bogdanowicz M., Leworęczność u dzieci, Warszawa 1989. Bogdanowicz M., O dysleksji czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu – odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli, Lublin 1994.
Posted on: Thu, 26 Sep 2013 21:30:44 +0000
Trending Topics
Recently Viewed Topics
© 2015